José Rómulo Sosa Ortiz zong gedurende 50 jaar onder de naam Jóse José, hoewel men hem ook wel “El Príncipe de la Canción” (De Prins van het Lied) noemt. Hij is geboren in Mexico City op 17 februari 1948. Zijn optreden en stijl hebben wereldwijd talloze artiesten beïnvloed. Zijn vocale talent heeft hem wereldwijd verschillende Grammy-nominaties en andere prijzen opgeleverd. Zijn platenverkoop bedraagt meer dan 120 miljoen, wat hem tot een van de meest succesvolle Latijns-Amerikaanse zangers in de geschiedenis maakt.
Tot de meest representatieve zalen waar hij optrad, behoren Madison Square Garden en Radio City Music Hall in New York en het Auditorio Nacional in Mexico City.
Naast zijn zangcarrière speelde hij in verschillende films, zoals “Gavilán o Paloma” en “Perdóname todo”. Zijn laatste optreden als acteur was in de Mexicaanse bewerking van de soap “Bety la Fea” in 2006, genaamd “La fea más bella”.
José José’s eerste album kwam uit in 1969, waarvan hits als “Pero te extraño”, “Cuidado” en “Sin ella” afkomstig waren. Het album genoot echter geen grote populariteit omdat de platenmaatschappij het niet genoeg promootte omdat ze het te geraffineerd vonden en dachten dat het geen commerciële impact zou hebben. Vanaf die eerste LP nam hij de artiestennaam aan waaronder hij de rest van zijn leven bekend zou blijven. De eerste “José” staat voor zijn voornaam en de tweede voor zijn vader, die in 1968 overleed, een slachtoffer van alcoholisme.
Datzelfde jaar bracht hij voor het eerst zijn grote hit “La nave del olvido”, geschreven door de Argentijnse componist Dino Ramos, die hem naar het sterrendom in Mexico zou lanceren. Maar 1970 was het sleuteljaar in zijn carrière. Op 25 maart nam hij deel aan het Festival de la Canción Latina, dat later het OTI werd, met een compositie van Roberto Cantoral, “El triste”. Hoewel hij derde werd, was het publiek in het Teatro Ferrocarrilero zo onder de indruk van zijn optreden dat het hem een staande ovatie gaf.
Het feit dat het evenement via de satelliet werd uitgezonden, heeft ertoe bijgedragen dat het lied ook buiten Mexico populair werd en op het hele continent begon op te treden. “El triste” werd uitgebracht in Rusland, Japan en Israël, om maar een paar plaatsen buiten Amerika te noemen waar het populair werd.
REE MÁS: Murió José José a los 71 años de edad
Tijdens de jaren zeventig bevestigde hij zijn zangtalent met de liedjes “Es que te quiero”, “Vive”, “El Príncipe” en “Todo es amor”. Vanwege een van die liedjes werd hij “El Príncipe de la canción” gedoopt.
Zijn eerste gouden plaat kwam in 1970. Maar samen met roem kwam alcoholisme. Het jaar daarop begon hij zijn acteercarrière in de bioscoop met de film “Looking for a Smile”, waarin hij de hoofdrol speelde naast Nadia Milton. In de daaropvolgende jaren trad hij op met Verónica Castro, Sasha Montenegro en Nubia Martí.
In 1974 scheidde hij van zijn eerste vrouw Natalia “Kiki” Herrera Calles, die de kleindochter was van de voormalige Mexicaanse president Plutarco Elías Calles. Later kreeg hij een relatie met Anel, een actrice en model, die zwanger werd en zij besloten in 1976 te trouwen. Uit het huwelijk kwamen twee kinderen voort, José Joel en Marysol.
Aan het eind van het decennium veranderde hij van platenmaatschappij en bracht “Reencuentro” uit, waarvan de hits “Gavilán o paloma”, “Buenos días, amor” en “El amar y el querer” werden uitgebracht. Dit album leverde hem voor de tweede keer een gouden en platina plaat op. De verkooprecords werden voortgezet met zijn volgende twee opnamen, “Volcán” en “Lo pasado, pasado”, deze laatste bevatte voor het eerst composities van Juan Gabriel, een andere Mexicaanse artiest uit die tijd, en de Spanjaard Camilo Sesto. Andere componisten die met José José werkten waren José María Napoleón, met liedjes als “Mientras llueve”, “Tu primera vez” en “Lo que no fue no será”.
Maar de grootste hits van José José zijn geschreven door Rafael Pérez Botija. Zij begonnen samen te werken in 1975, sinds de artiest “Gavilán o Paloma” opnam, dat oorspronkelijk was geschreven voor de Spaanse zanger Pablo Abraira.
Lees meer: De laatste dagen van José José: geïsoleerd van de wereld en met zijn kinderen vol wrok
Het volgende album was geheel van Pérez Botija, 1977’s “Volcan”. “Payaso”, “Desesperado”, “Mi vida”, “Preso” of “Me basta” zijn door hem geschreven.
De terugkerende opnamemethode was een sessie met een orkest in Madrid, Spanje, en dan zou José José de vocalen doen in een studio in Mexico. De componist werkte met hem tot zijn stem het begaf, tegen het einde van de jaren tachtig.
“Secretos”, een album opgenomen in 1983 onder de regie van de Spaanse componist Manuel Alejandro, was het belangrijkste album in de carrière van de zanger. In de eerste twee weken verkocht het meer dan 2 miljoen exemplaren, bracht meer dan 40 weken door aan de top van de Billboard Hit Parade in bijna alle Spaans-sprekende landen en de Verenigde Staten.
Met dit album, won “El Príncipe de la Canción” 22 gouden en platina platen. Het aantal verkopen van “Secretos” positioneerde hem als de meest invloedrijke, succesvolle en gewilde Latijns-Amerikaanse zanger van het midden van de jaren tachtig.
REE: De hits waar José José om herinnerd zal worden
José José was een van de zangers die meewerkte aan de Spaanse versie van “Wij zijn de wereld”, met het lied Cantaré cantarás. Bij die gelegenheid nam hij op met Plácido Domingo, Julio Iglesias, Roberto Carlos, José Luis Rodríguez “El Puma” en Pedro Vargas. In 1985 kwam zijn autobiografische film “Gavilán o Paloma” uit, maar de film had niet de verwachte impact omdat hij samenviel met de aardbeving van 19 september 1985.
De jaren negentig markeerden het verval van zijn carrière door problemen met zijn stem, te wijten aan alcohol- en ander middelenmisbruik. Nadat hij aan de grond van zijn alcoholisme was geraakt, liet hij zich vrijwillig opnemen in een afkickcentrum in de Verenigde Staten, met de hulp van zijn overleden echtgenote Sara Salazar, met wie hij in 1995 trouwde.
José José bleef albums opnemen en concerten geven ondanks problemen met zijn stem, die zijn stembanden verder verwondde. In 2003 onthulde hij zijn ster op de Walk of Fame in Hollywood. Voor haar artistieke carrière kreeg ze in 2005 een Grammy Award als erkenning voor haar succesvolle zangcarrière.
De zanger meldde in maart 2017 via een verklaring dat hij alvleesklierkanker had en met de behandeling zou beginnen. Hij was erachter gekomen nadat hij klinische studies had ondergaan om uit te vinden waarom hij gewicht verloor. Hij stierf op 71-jarige leeftijd in het Hamestead Ziekenhuis, ten zuiden van Miami, Florida.
