De Kabuki-za werd oorspronkelijk geopend door een journalist uit de Meiji-tijd, Fukuchi Gen’ichirō. Fukuchi schreef kabuki-drama’s waarin Ichikawa Danjūrō IX en anderen de hoofdrol speelden; na de dood van Danjūrō in 1903 trok Fukuchi zich terug uit het management van het theater. Het theater wordt nu beheerd door de Shochiku Corporation die het in 1914 overnam.
De oorspronkelijke Kabuki-za was een houten constructie, gebouwd in 1889 op land dat ofwel de Tokyo residentie van de Hosokawa clan van Kumamoto was geweest, ofwel dat van de Matsudaira clan van Izu.
Het gebouw werd op 30 oktober 1921 verwoest door een elektrische brand. De wederopbouw, die in 1922 begon, was ontworpen om “brandveilig te zijn en toch de traditionele Japanse bouwstijlen te dragen”, terwijl gebruik werd gemaakt van westerse bouwmaterialen en verlichtingsapparatuur. De wederopbouw was nog niet voltooid toen het opnieuw afbrandde tijdens de grote Kantō aardbeving van 1923. De herbouw werd uiteindelijk voltooid in 1924.
Het theater werd opnieuw verwoest door geallieerde bombardementen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het werd gerestaureerd in 1950 met behoud van de stijl van de 1924 wederopbouw, en was tot voor kort een van Tokio’s meer dramatische en traditionele gebouwen.
De 1950 structuur werd gesloopt in de lente van 2010, en herbouwd in de daaropvolgende drie jaar. Redenen voor de reconstructie zijn onder meer bezorgdheid over het vermogen van het gebouw om aardbevingen te overleven, en toegankelijkheidsproblemen. Een reeks afscheidsvoorstellingen, getiteld Kabuki-za Sayonara Kōen (歌舞伎座さよなら公演, “Kabuki-za Afscheidsvoorstellingen”) werden gehouden van januari tot april 2010, waarna kabuki-voorstellingen plaatsvonden in het nabijgelegen Shinbashi Enbujō en elders tot de opening van het nieuwe theatercomplex, dat plaatsvond op 28 maart 2013.
