Aug. 1, 2002 — Herinner je je nog in 1996 toen Martin Lawrence werd opgepakt op een druk kruispunt in Los Angels, obsceniteiten schreeuwend naar automobilisten, met een geladen pistool in zijn zak? Lawrence zeker wel.
Na te zijn veranderd in een tabloid rariteit, Lawrence las terug in een ziel-scheurende concert documentaire film, opgenomen in januari en opening vrijdag, Martin Lawrence Live: Runteldat.
Natuurlijk, de voormalige gastheer van TV’s Def Comedy Jam doet nog steeds ranzige routines, het soort dat een enorm succes trok – en niet te vergeten een NC-17 rating – voor zijn laatste concertfilm, 1994’s You So Crazy.
Maar Lawrence wil ook alles rechtzetten en de media afkraken, die volgens hem zijn drugsgebruik overdreven en feiten verzonnen alleen maar om kranten te verkopen en kijkcijfers op te krikken.
“Ze zijn het uitschot van de aarde voor mij,” zegt hij.
Natuurlijk is Lawrence niet zo zat van de pers dat hij niet met verslaggevers om de tafel gaat zitten om zijn film te pluggen.
Zou ik bang moeten zijn? Vraag ik hem, gezien het feit dat hij bijna elk vies woord uit het boek gebruikt om journalisten te beschrijven.
“Dat zou je wel moeten zijn,” zegt hij, met een geamuseerde grijns, “als je tot de f—-d up media behoort!”
“Niet dat ik je iets zal aandoen,” stelt hij me gerust.
Met een salaris van $20 miljoen, waarom risico’s nemen?
Op zijn 37ste heeft Lawrence nog steeds een streepje voor. In 1994 werd hij tijdelijk verbannen van NBC voor opmerkingen in Saturday Night Live die de leidinggevenden van het netwerk het hoofd op hol brachten.
Toch heeft hij zich daarna bewezen als ster van zijn eigen hitcom, Martin. Hij had wisselend succes aan de kassa. Maar studio’s kunnen stinkers als Black Knight toestaan na een $100 miljoen verrassings blockbuster in de orde van Big Momma’s House.
Het gaat best goed. Hij verdient een coole $20 miljoen voor zijn volgende film, National Security. Dus waarom gebeurtenissen oprakelen die jaren geleden uit de roddelbladen verdwenen?
Misschien heeft Richard Pryor er iets mee te maken. Pryor bracht confessionele komedie tot nieuwe uitersten. Als Lawrence’s held grappen kon maken over hoe hij bijna stierf door cocaïne te drogeren, en levensbevestigende humor vond in een fout die hem bijna het leven kostte, dan kon Lawrence hetzelfde doen.
“Ik moet mijn verhaal vertellen,” zegt hij. “Ik kan E! True Hollywood Story niet mijn verhaal laten vertellen.”
‘God Laid Me Down and Woke Me Up’
Lawrence ontkent nu niet dat drugs een rol hebben gespeeld bij sommige misstappen in het verleden. En het leek erop dat eind jaren negentig zijn leven uit de hand liep. Maar hij zegt dat veel van de verhalen verdraaid waren, of gewoon verzonnen – zoals de berichten dat hij leed aan een bipolaire stoornis.
“Ze hebben veel dingen verzonnen om een beter verhaal te verkopen,” zegt hij. “Je weet niet hoe dat is totdat je het hebt meegemaakt.”
Maar zelfs zonder de roddelpagina speculaties en naamloze bronnen, Lawrence had ontegenzeggelijk een aantal problemen.
In mei van 1996, toen de politie van Los Angeles hem dwalend en gedesoriënteerd vond in een druk gebied op Ventura Boulevard met een geladen pistool in zijn zak, werd hij opgenomen in het ziekenhuis. Een woordvoerder zei dat hij uitgeput en uitgedroogd was.
Twee maanden later werd Lawrence opnieuw aangehouden op het vliegveld van Burbank, terwijl hij een geladen pistool bij zich had. Later diende hij twee maanden voorwaardelijk uit voor de overtreding.
Hij werd in maart 1997 opnieuw gearresteerd, voor het slaan van een nachtclub patron, en later veroordeeld tot het uitvoeren van een taakstraf.
Toen kwam de gebeurtenis Lawrence zegt dat zijn leven veranderde. Hij raakte in een coma van drie dagen nadat hij was bezweken aan hitte-uitputting tijdens het joggen in warm weer met een nylon joggingpak en een wollen muts.
“Ik had het gevoel dat God me in de coma had neergelegd en me wakker had gemaakt om veel helderder te kunnen zien, en het heeft me heel erg verootmoedigd, weet je?” zei hij. ‘We vallen naar beneden, maar we staan weer op’
Altijd een onverholen potty-mond op het podium, nu grapt hij over de weken nadat hij uit de coma kwam, toen hij incontinent was en een luier droeg, fysiotherapie nodig had om het vermogen om te lopen terug te krijgen.
“Het is duidelijk dat als die dingen aan de gang zijn, je nooit echt de kans krijgt om te zeggen wat je op dat moment en daar wilt zeggen,” zegt hij.
“Door te lachen, kan ik eerlijk praten over de dingen die ik zie en geloof en voel,” zegt Lawrence. “Eén ding heb ik echt geleerd. We vallen, maar we staan weer op.”
Toen hij het moeilijk had, gaven Magic Johnson, M.C. Hammer en andere beroemde vrienden hem advies. Wat zeiden ze? “Ik weet het niet,” lacht Lawrence. “Ik was high.”
Nu, zegt hij, rookt hij geen wiet meer en zorgt hij beter voor zichzelf. Hij vindt dat zijn levenservaringen een dimensie toevoegen aan zijn humor.
“Ik denk niet dat het mijn gevoel voor humor ook maar enigszins heeft aangetast. De film laat je dat duidelijk zien. Ik denk gewoon dat ik veel meer ben gegroeid en volwassener ben geworden en veel meer weet waar ik het over heb, in tegenstelling tot een jonge komiek met een microfoon in zijn hand.”
