Lees dit als je bang wordt voor “verdrinking door droog water”

Eerder deze maand overleed een kind een week nadat het water had ingeademd terwijl het met zijn gezin aan het waden was. De media noemden dit een geval van “droge verdrinking”, ook wel “secundaire” of “vertraagde” verdrinking genoemd, waarbij iemand aanvankelijk in orde lijkt te zijn nadat hij water heeft ingeademd, maar uren of dagen later overlijdt.

Nu is dit gewoon verschrikkelijk, dat zal niemand betwisten. Maar naast de gruwelijkheid van dit verhaal is er ook een zekere mate van desinformatie en angstzaaierij in de media geweest, waartegen verschillende kinderartsen en SEH-artsen nu in het geweer komen. Dit is niet alleen om het publiek voor te lichten over de zeer reële risico’s van verdrinking, maar ook om eerste hulp en medische interventies te promoten, en om ervoor te zorgen dat we allemaal dezelfde terminologie gebruiken als we het over verdrinking hebben.

Ik kwam deze post tegen van kinderarts Katherine Hensley, waarin ze wat zij noemt een “reality check op droge verdrinking” geeft:

“Kortom, uw kind gaat niet zwemmen, slikt wat water in, heeft geen problemen in het water, en sterft dan plotseling zonder waarschuwing 4 dagen later aan ‘droge verdrinking’. Ik ken de verhalen die je hebt gelezen, ze zijn ook overal in mijn nieuwsfeed. Ik weet hoe de gedachte aan het verliezen van je kind je fysiek pijn in de borst doet krijgen, want dat doet het bij mij ook…. Maar ik wil niet dat de kinderen van de wereld nooit meer in de buurt van het water komen omdat hun ouders bang werden gemaakt door een slecht onderzocht Facebook-artikel.”

Zij heeft het onder meer over het gebrek aan onderscheid in de media tussen de woorden “ingeslikt” en “opgezogen”:

Geslikt water komt in de slokdarm en gaat via het spijsverteringskanaal naar beneden. Van het inslikken van chloorhoudend zwembadwater moet je misschien overgeven, maar je sterft er niet aan door een plotseling longoedeem. ASPIRATIE is wanneer het water in de luchtpijp terecht komt en naar de longen. In dit geval zal de patiënt in kwestie een episode van benauwdheid vertonen nadat hij uit het water is gekomen (of eruit is getrokken). Je zult het zien en je zult WETEN dat ze niet in orde zijn.

Zij merkt ook op (net als dit bericht dat is geschreven door Seth Collins Hawkins, MD, e.a.) dat er geen medisch aanvaarde definitie is van “verdrinking door droogvallen” of zelfs van “secundaire” of “vertraagde” verdrinking. Er is alleen verdrinking – die, in de medische wereld, fataal, niet-fataal, of niet-fataal met ziekte/letsel kan zijn.

Verdrinking is zeker een belangrijke oorzaak van kindersterfte, maar de angst voor “verdrinking met vertraagde sterfte” (wat over het algemeen is wat mensen bedoelen als ze het hebben over droge verdrinking) zoals Dr. Hensley het definieert, is overdreven. Hawkins merkt (geruststellend) op dat, hoewel het ervaren van symptomen na een verdrinkingsincident relatief vaak voorkomt, het zeldzaam is dat deze “minimaal symptomatische” gevallen tot de dood leiden. Wat het in de gaten houden van deze symptomen betreft, zegt hij:

Niettemin kunnen ze zeker verslechteren of toenemen, en daarom moedigen we mensen aan onmiddellijk hulp te zoeken als ze waarschuwingssignalen zoals pijn op de borst hebben. De waarschuwingssignalen voor verdrinking zijn onderdompeling of onderdompeling gevolgd door ademhalingsmoeilijkheden, overmatig hoesten, schuim in de mond en zich niet normaal gedragen.

Maar uiteindelijk is de terminologie niet het belangrijkste, en dat is natuurlijk hoe je dit in de eerste plaats nooit kunt laten gebeuren. Toezicht houden op je kinderen gaat verder dan alleen op ze letten: ER-artsen dringen aan op toezicht op de aanraking, wat betekent dat je altijd binnen handbereik van een kind bent, zelfs als er een badmeester aanwezig is. Aan elk kind moet een volwassene worden toegewezen – het is te gemakkelijk om te denken: “O, er zijn hier 10 volwassenen, iemand zal het wel merken als een kind begint te verdrinken”, want dat is misschien niet zo.

Meer dan dat: leer uw kinderen op een geschikte leeftijd zwemmen en leer ze reanimeren. En laat de media u niet afschrikken van een leuke tijd op het strand.