Een van de meest voorkomende en gemakkelijk te herkennen wilde paddestoelen die we tegenkomen zijn “Shaggy Manes” (Coprinus Comatus), en de meeste mensen vinden ze lekker op tafel (met eieren of op vlees), dus ze zijn de moeite waard om hier over te praten.
Twee ruige manen die net
opduiken langs de Hunter Creek.
We vinden ze het vaakst in grazige gebieden langs de kant van de weg, in de nazomer of herfst. Minder vaak zien we ze in met gras begroeide gebieden, maar altijd (althans in onze ervaring) in harde grond, in tegenstelling tot het losse spul waarin we cantharellen en andere herfstfavorieten tegenkomen. Het zijn opvallende paddenstoelen, groot en fotogeniek. De hoeden worden in de literatuur beschreven als “kegelvormig”, maar dat lijkt ons niet helemaal juist, behalve bij oudere exemplaren die al te versleten zijn om te plukken. De hoeden lijken meer op een lang, enigszins puntig ovaal, bedekt met franje en kantige schubben. Ze zijn gewoonlijk gebroken wit als ze vers zijn, maar verouderen snel tot grijs en zwart, waarbij vaak een zwartachtige, inktachtige substantie vrijkomt die je gelukkig niet op je krijgt. Een voetnoot is dat we enkele jaren geleden een prachtig schilderij hebben gekocht van een begenadigd kunstenaar en medelid van de Puget Sound Mycological Society, dat Shaggy Manes afbeeldde en dat shaggy mane inkt als medium gebruikte!
Het punt is dat Shaggy Manes zeer snel bederven, dus als je ze verzamelt voor op tafel, kies dan alleen echt goede exemplaren, zet ze zo snel mogelijk in de koelkast en serveer ze die avond of op zijn laatst de volgende.
Deze foto toont de verschillende stadia
die de shaggy manes doorlopen, van “knop” tot “inky cap”.
Ik zal een verhaal vertellen over een ervaring die we zo’n twintig jaar geleden hadden met Shaggy Manes en die zo schokkend was, dat we er nog steeds om lachen. Mary had er een paar verzameld in de buurt van haar kantoor, maar toen ze ze thuis kreeg, realiseerde ze zich dat ze een beetje bedorven waren, en besloot ze ze toch maar niet te serveren. In plaats daarvan legde ze ze in een kleine kruidentuin die we buiten hadden, waar bieslook, rozemarijn, basilicum, marjolein, munt en dergelijke groeiden. Haar gedachte was dat de sporen misschien zouden vallen en daar in de toekomst vrucht zouden dragen, een niet onlogische gedachte. De volgende morgen keek zij naar haar kruidentuin en was geschokt te zien dat de paddestoelen er nog waren, maar dat letterlijk elk groen ding in de tuin plat op de grond lag, steen dood. We hebben geen idee welke conclusies we uit deze ervaring moeten trekken, maar het vertelt je in ieder geval hoe je ongewenste Shaggy Manes niet moet weggooien!
Shaggy Manes behoren tot verschillende leden van de familie die “Inky Caps” wordt genoemd en delen een familiegelijkenis. Voor de meeste plukkers is er echter maar één van deze familie die “Inky Cap” wordt genoemd, en dat is Coprinus Atramentarius. Hij begint schemerig grijs, en net als de Shaggy Mane, veroudert hij snel.
Het is altijd verstandig om een lid van de Inky Cap “familie”, en wat dat betreft alle paddestoelen die nieuw voor je zijn, met mate te eten totdat je er bekend mee bent. Sommige mensen hebben bijvoorbeeld een negatieve reactie gemeld bij het nuttigen van Inky Caps in combinatie met alcoholische dranken. Tijdelijke symptomen waren onder andere rode oren en neus, licht gevoel in het hoofd, snelle hartslag en misselijkheid. Interessant is dat deze reacties lijken op die van Antabuse (Disulfiram), het middel dat soms aan alcoholisten wordt gegeven om alcoholconsumptie tot een onaangename ervaring te maken.
Een andere waarschuwing. Shaggy Manes groeien vaak naast wegen die zwaar bereden worden. Het is altijd verstandig om even na te denken over waar u een paddenstoel plukt die u van plan bent op te eten. Bij goed bereden wegen is er waarschijnlijk van alles (olie, transmissievloeistof en antivries, bijvoorbeeld) op het wegdek gelekt; als het regent spoelen deze verontreinigende stoffen naar de schouders, waar ze kunnen bezinken en deel kunnen gaan uitmaken van wat je van plan bent te plukken. Gebieden die waarschijnlijk met herbiciden worden besproeid, zijn een andere overweging. Onze bedoeling is niet om u af te schrikken van het eten van een fijne eetbare die door de meeste mensen als keuze wordt beschouwd, maar eerder om u eraan te herinneren om altijd attent te zijn bij het verzamelen van paddenstoelen – en het eten ervan!
