De magneetstrip op een kaart kan worden ‘beschreven’ of gecodeerd met informatie omdat de kleine ijzerdeeltjes waaruit de strip bestaat in verschillende richtingen kunnen worden gemagnetiseerd door een apparaat dat een sterk magnetisch veld produceert.
Als je vaak reist, heb je misschien wel eens een specifiek probleem gehad met sleutelkaarten voor hotelkamers: soms, als je de kaart veegt om de deur van je kamer te openen, werkt het gewoon niet. Een beetje beduusd probeert u het nog een paar keer, maar elke keer knippert het lampje rood en blijft u buiten uw kamer staan.
Een sleutelkaart voor toegang tot de kamer
U gaat naar de receptie en vertelt uw zorgen aan het personeel. Met een ‘ik weet precies waarom uw kaart niet werkt’-glimlach op hun gezicht vragen ze: “Heeft u uw smartphone of camera naast de sleutelkaart gelegd?” Je knikt schaapachtig, de medewerker neemt de kaart van je over, pikt een paar toetsen in op de computer en geeft hem weer terug. U probeert dezelfde sleutelkaart opnieuw, en deze keer, werkt het!
Dus, wat is hier aan de hand? Waarom verstoort het plaatsen van een smartphone/camera naast de keycard het vermogen om een deur te openen?
Voordat we dit antwoord bespreken, kijken we eerst even hoe een magneetstripkaart werkt.
Wat is een magneetstripkaart?
Een magneetstripkaart, ook wel swipe card of magstripe genoemd, is een plastic kaart met een magnetische strip op het oppervlak. Deze strip bestaat uit minuscule op ijzer gebaseerde componenten waarvan het magnetisme kan worden gewijzigd en die dus kunnen worden gebruikt om informatie op te slaan. Een magneetstrip lijkt veel op een magnetische opnameband, die men kan aantreffen in een videoband of een muziekcassette.
Een typische magneetstrippenkaart
Magneetstrippenkaarten worden veel gebruikt in hotel-sleutelkaarten om toegang tot kamers te verschaffen en credit/debetkaarten om aankopen af te handelen. Ze worden ook vaak gebruikt als identiteitskaart voor de toegang tot bedrijfsgebouwen en universiteitscampussen voor verschillende doeleinden.
Hoe werkt een magneetstripkaart?
De magneetstrip op een kaart kan worden “beschreven” of gecodeerd met informatie omdat de kleine ijzerdeeltjes waaruit de strip bestaat, in verschillende richtingen kunnen worden gemagnetiseerd door een apparaat dat een sterk magnetisch veld produceert. Dit apparaat is een “solenoïde”, in feite een spoel die tot een dicht opeengepakte helix is gewikkeld.
Een solenoïde
De draad is gewikkeld rond een metaalkern met een hoog doorlaatvermogen die een sterk magnetisch veld produceert wanneer er stroom doorheen wordt geleid. Dit apparaat codeert de vereiste informatie op de strip, die vervolgens op een plastic kaart wordt geplakt.
Hoe werkt een magneetstriplezer?
Wanneer een kaart met een magneetstrip heen en weer wordt bewogen over de ‘leeskop’, wordt een spanning geïnduceerd in de spoelen van het kaartleesapparaat.
Een kaartlezer bestaat ook uit een solenoïde – dezelfde component die wordt gebruikt om informatie in de magneetstrip te schrijven. (Photo Credit : Flickr)
Deze spanning kan worden versterkt en elektronisch worden geregistreerd, wat uiteindelijk door een computer (of een in de lezer geïnstalleerde processor) wordt gelezen om een gebruiker (in het geval van identiteitskaarten) of een transactie (in het geval van creditcards/debetkaarten) te authenticeren.
Toegangssleutelkaarten voor hotelkamers worden vaak gewist als ze naast een mobiele telefoon worden gelegd. Maar gelukkig geldt dat niet voor creditcards of andere banktransactiekaarten, en daar is een goede reden voor.
Je ziet, magnetische strips worden geclassificeerd op basis van hun coërciviteit, wat in feite een maat is voor hun vermogen om een extern magnetisch veld te weerstaan. Er zijn kaarten met een hoge coërciviteit of HiCo, die gecodeerd zijn en bestand zijn tegen de aanwezigheid van een zeer sterk magnetisch veld (in de orde van 4000 Oersted), en er zijn kaarten met een lage coërciviteit of LoCo, die gecodeerd zijn met een magneetveld van lage intensiteit (~300 Oe).
Sleutelkaarten voor hotelkamers zijn LiCo-kaarten.
Zoals u zich kunt voorstellen, zijn LoCo-kaarten meer geschikt voor kortetermijntoepassingen, zoals tijdelijke toegang tot hotelkamers. Dergelijke kamersleutelkaarten moeten zeer vaak worden gecodeerd/gewist; daarom is kostenbesparing voor dergelijke bedrijven zeer belangrijk. LoCo-kaarten zijn gemakkelijk te vervaardigen en vereisen slechts een magneetveld van lage intensiteit om er gegevens op te coderen.
Daar staat tegenover dat zij gemakkelijk kunnen worden gewist door dingen die een magneetveld produceren, zoals een mobiele telefoon, een camera of zelfs een stukje magneet.
Bankkredietkaarten daarentegen zijn HiCo-kaarten. Het is voorspelbaar dat de fabricage ervan duur is, dat er een sterk magnetisch veld nodig is om er gegevens op te coderen, en dat ze zeer goed bestand zijn tegen de meeste magneten (elektronische apparaten zijn een soort magneten) waarmee mensen over het algemeen in aanraking komen.
Daarom kun je je creditcard en je smartphone samen in je zak steken, maar kun je niet hetzelfde doen met een sleutelkaart voor de toegang tot een kamer!
