Walvissymboliek
Walvis
Walvissen zijn schepselen die door sommige volkeren werden vereerd en aanbeden, zoals de Zuid-Amerikaanse Nasca en de inheemse Amerikaanse volkeren van de kust van de Stille Oceaan. Anderen jaagden meedogenloos op de walvissen, sommigen bijna tot uitsterven toe. De Inupiaq legende uit het Arctische gebied verhaalt hoe de Grote Geest het meest perfecte dier schiep, de boegwalvis. In hun cultuur werd de walvis met groot respect behandeld en jagers moesten inwijdingsrituelen ondergaan alleen al om op hen te mogen jagen. Bij deze rituelen moest de jager de walvis overal aanraken en zich de geest, de medicijnen en de pijn eigen maken. De Europeanen hadden ook veel respect voor walvissen, omdat zij hen beschouwden als symbolen van de wereld, het lichaam en het graf. Walvissen stonden symbool voor de oceaan, een vreemde omgeving die van levensbelang was, en bovendien dodelijk voor de mens.
Zwemmende walvissen zijn voor veel volkeren een teken van geluk, terwijl een aangespoelde walvis voor de hele gemeenschap slecht nieuws betekende, zelfs ziekte, want een rottend lijk kon ziekte verspreiden.
Walvissen worden geassocieerd met mededogen en eenzaamheid, en kennis van zowel leven als dood. Ze worden ook geassocieerd met ongebreidelde creativiteit. Het uitademen door het blaasgat symboliseert het vrijmaken van de eigen creatieve energieën. Geluid is ook een scheppende kracht van het leven. Walvissen maken gebruik van sonar en echolokalisatie, wat hen verbindt met de voogdij over richting en reactie op feedback. Hoewel walvissen symbool staan voor het vrije gebruik van creativiteit, zijn ze ook leraren in het conservatiever gebruiken van creatieve energie.
Informatie uit Ted Andrews’ Animal-Speak, Jessica Dawn Palmer’s Animal Wisdom, en Steven D. Farmer’s Power Animals.
