De dag nadat hij de Milwaukee Bucks naar hun enige NBA-kampioenschap had geleid, verraste een jonge NBA-ster de sportfandom door aan te kondigen dat hij zich tot de islam bekeerde.
Op die dag in 1971, werd de voormalige Lew Alcindor Kareem Abdul-Jabbar. Maar zijn bekering en naamsverandering begonnen jaren eerder, onthult hij in “Becoming Kareem: Growing Up on and Off the Court,” een memoires voor lezers van 10 jaar en ouder, geschreven met zijn vaste medewerker, Raymond Obstfeld. Hij bespreekt racisme, religie en controversiële onderwerpen rechttoe rechtaan.
“Becoming Kareem” beslaat zijn leven van zijn jeugd in New York tot zijn bekeringsaankondiging. Het gaat niet alleen over basketbal: Lezers leren hoe Abdul-Jabbar zijn kenmerkende schot, de skyhook, ontwikkelde. Het spreekt ook direct over atleten en sociaal activisme, waarvan Colin Kaepernick je kan vertellen dat het vandaag de dag nog steeds een controversieel onderwerp is.
De jonge Kareem, geboren in 1947 in New York, was een verlegen enig kind dat graag las en gefascineerd was door cowboys en geschiedenis. Hij speelde eerst liever honkbal voordat hij zich op basketbal stortte. Als jongen in een multiraciaal woonproject, schrijft hij, realiseerde hij zich niet dat hij zwart was totdat hij zijn eigen gezicht zag op een foto van de derde klas.
Terwijl Kareem groeide in en leerde een lichaam te beheersen dat 7 voet 2 inches lang werd, was hij ook op zoek naar een authentieke zwarte identiteit. Hij ging naar de katholieke lagere school en de zondagsmis, maar het geluid van Ierse katholieke kinderen die hem het n-woord noemden, deed hem van die kerk weglopen. “Een vraag die me dwars zat was hoe zoveel mensen konden beweren vrome christenen te zijn, en toch de wreedheden rechtvaardigen die ze begingen tegen zwarte mensen,” schrijft hij.
In de middelbare school schokte zijn gerespecteerde coach hem in de rust na een matige prestatie door hem te beschuldigen van net als het n-woord te handelen. Gekwetst heeft Kareem die coach nooit meer helemaal vertrouwd, al schrijft hij wel over hun verzoening decennia later.
In tegenstelling daarmee schrijft hij warm over John Wooden, zijn UCLA-coach, die hij als een tweede vader beschouwt.
Kareems school- en universiteitsjaren overlappen de burgerrechtenbeweging van de jaren zestig. Hij bewonderde zowel Martin Luther King Jr. als Malcolm X; zoals veel Amerikanen van zijn tijd las hij “De Autobiografie van Malcolm X,” een boek dat een rol speelde in zijn bekering. “Ik verwierp de religie die vreemd was aan mijn zwarte Afrikaanse cultuur en omarmde er een die deel uitmaakte van mijn raciale erfgoed,” schrijft Abdul-Jabbar. Hij legde fans ook uit dat hij zich niet aansloot bij de Nation of Islam, waarvan hij de leerstellingen verwierp, maar bij de soennitische tak van de islam.
De jonge basketbalster keek ook op naar de bokskampioen die zijn naam veranderde van Cassius Clay in Muhammad Ali. Football-grootheid Jim Brown nodigde Kareem uit voor de top in Cleveland in 1967, waar zwarte atleten en activisten, waaronder een aantal militaire veteranen, heftig discussieerden over de vraag of ze Ali’s weigering om dienst te nemen moesten steunen. Na een verhitte discussie deden ze het toch.
Kareem vond ook andere mentoren. Hij schrijft dankbaar, en met enig onbegrip, over Wilt Chamberlain, die de middelbare scholier uitnodigde om met hem en zijn entourage in jazzclubs rond te hangen.
Hij vertelt over zijn beslissing om bij de Milwaukee Bucks te tekenen in plaats van bij de New York Nets van de ABA, nadat de ABA delegatie haar financiële bod had verlaagd. Abdul-Jabbar zou uiteindelijk vragen om een ruil naar een stad die beter paste bij zijn levensstijl als zwarte, moslim man met een passie voor jazz, maar hij schrijft vriendelijk over de fans van Milwaukee en zijn Bucks teamgenoten.
“Becoming Kareem: Growing Up On and Off the Court”
Door Kareem Abdul-Jabbar en Raymond Obstfeld
Little, Brown, 304 pagina’s
