Fans van de Major League Baseball staan unaniem negatief tegenover spelers die steroïden en andere prestatiebevorderende middelen (PED’s) hebben gebruikt om de concurrentie voor te blijven. Tot nader order komen spelers als Sammy Sosa, Alex Rodriguez en Barry Bonds de MLB Hall of Fame niet in, tenzij ze een kaartje kopen.
Aan de andere kant passeren bezoekers van de gewijde zalen van Cooperstown de schrijnen van beruchte valsspelers uit het verleden van het honkbal. Ze hebben zichzelf misschien niet met spuiten gestoken, let wel, maar er zijn enkele epische figuren bekend om hun spuugballen en moddertaarten, hun kurken knuppels en geslepen schoenplaatjes. En dan is er nog de rest, zij die in het halfduister met ballen en kurken knuppels knoeiden, in de hoop gewoon te overleven op het hoogste niveau. Living the dream requires sacrifice.
In onze serie over de grootste valsspelers van de MLB (met uitzondering van degenen die PED’s gebruikten), wenden we ons tot de slagmensen die hun knuppels vulden in bizarre regelingen of anderszins oneerlijk speelden op manieren die schorsingen, boetes en een vaste plaats in de MLB-beroemdheid rechtvaardigden. Hier is een blik op zeven van de grote bedriegers die hun handel op de plaat door de jaren heen uitgeoefend hebben. Helaas kunnen we alleen degenen noemen die werden betrapt.
Billy Hatcher
Fans van honkbal in de jaren tachtig herinneren zich Billy Hatcher voor zijn spel bij de Astros en Cincinnati teams van die tijd. In een wedstrijd tegen de Cubs in ’87 – een verschrikkelijk jaar voor valsspelers – had Hatcher een merkwaardig voorval van kurk die uit een knuppel vloog die hij brak bij het zwaaien naar een worp. Hoe kon dat gebeuren? Hatcher beriep zich op een excuus dat bekend zal worden als we verder gaan met onze lijst van verdachten.
“Ik had geen knuppels meer, dus leende ik een knuppel van een werper,” vertelde hij destijds aan verslaggevers. “Ik weet dat sommige werpers ze gebruiken bij de slagtraining. Ik weet niet wiens knuppel het was.” De scheidsrechters trokken zich niets aan van wie de knuppel was en toen ze zagen dat Hatcher de knuppel gebruikte, werd hij uit de wedstrijd gegooid. Uiteindelijk kreeg Hatcher een schorsing van 10 wedstrijden voor zijn problemen.
In wat wel of geen toeval kan zijn, noteerde Hatcher een slaggemiddelde van .297 – het beste uit zijn carrière – dat jaar voor de Astros. We speculeren er liever niet over.
Albert Belle
Hoe je het ook bekijkt, Albert Belle was een van de kleurrijkste figuren uit het honkbal van de jaren negentig of een regelrechte bedreiging voor de samenleving. Als je zijn opmerkelijk lange dossier bekijkt, waren Belle’s capriolen niet beperkt tot een bepaald type van twijfelachtig gedrag, waaronder het slaan van fans met honkballen, af en toe een scheldtirade met verslaggevers, en een telefoontje naar de politie waarin hij dreigde Halloween hooligans in zijn auto te overrijden.
“Je kunt beter iemand hierheen halen, want als ik een van hen vind, vermoord ik ze,” zei Belle naar verluidt tegen een 911-operator op een Halloween nadat zijn huis was bekogeld. (Dan was er die keer dat Belle het niet leuk vond dat Fernando Vina tussen hem en het tweede honk stond.
Nou, misschien is dit de enige manier om het te zien: Belle was een absolute verschrikking zowel op als naast het veld, en op een gegeven moment werd de slagman door de voorzitter van de American League in therapie gestuurd. Maar dit verhaal gaat enkel over valsspelen. Daarvoor gaan we even terug naar 1994, het jaar voor Belle een record van 50 homeruns sloeg.
Tijdens de eerste inning van een wedstrijd tegen de White Sox namen scheidsrechters zijn knuppel in beslag na beschuldigingen van kurken vanuit de Chicago bank. De umps bewaarden het verdachte hout in een kastje en waren van plan het na de wedstrijd naar het league kantoor te sturen voor onderzoek. De knuppel heeft het nooit gehaald. Volgens wilde hedendaagse rapporten kroop een van Belle’s Indians teamgenoten 30 voet door de leidingen van het stadion die het clubhuis met de umpire’s kamer verbonden en verving de knuppel door een Paul Sorrento model.
“Het was zeker een inbraak,” vertelde umpire Dave Phillips de Chicago Tribune in die tijd, terwijl de nieuwe commish Bud Selig zwoer dat de league de zaak tot op de bodem zou uitpluizen. Indians werper Jason Grimsley gaf later de overtreding toe, en Cleveland gaf de knuppel in kwestie terug aan de umpires in de hoop nog zwaardere consequenties van de bond te voorkomen. Belle kreeg een schorsing van 10 wedstrijden voor de knuppel, die zeer zeker van kurk bleek te zijn. Het was niet de eerste noch de laatste keer dat Belle zou worden gestraft door MLB officials.
Amos Otis
Amos Otis deed voor slagmensen wat Preacher Roe en Gaylord Perry deden voor werpers, in die zin dat hij verfrissend open was over zijn vals spel met knuppels na zijn pensionering in 1984. De gelegenheid deed zich voor toen Otis in 1992 werd opgenomen in de Mobile (Ala.) Sports Hall of Fame. Hij vertelde de Mobile Press dat de introductie de derde was in zijn carrière tot nu toe. Wat waren de andere twee?
“Ik sta in de Kansas City Royals Hall of Fame, en ik sta ook in de Hall of Shame. Dat is wanneer je vals speelt in de grote competities,” zei Otis indertijd. “Ik deed het mijn hele carrière in de American League.” Zelden was een slagman zo toeschietelijk, en Otis zei dat hij enorme hulp kreeg van de gekurkte knuppel, die een vriend voor hem in elkaar zette. Hij voegde eraan toe dat kurken in die tijd gebruikelijk was, hoewel slechts een paar spelers werden betrapt.
Otis kwam nooit in het vizier van de commissaris voor zijn experimenten met kurken knuppels. Daarom vinden wij dat hij een prijs voor sportiviteit verdient (als zoiets bestaat), omdat hij uit eigen beweging schoon schip heeft gemaakt.
Sammy Sosa
Baseball was goed voor Sammy Sosa, en de Cubs-slugger deed er alles aan om resultaten te leveren die de goden zouden behagen. Aangezien we PED’s buiten beschouwing laten, concentreren we ons op Sammy’s knuppelincident in 2003, het jaar waarin zijn leven een donkere wending nam. Tegen het einde van het jaar stond hij op een lijst met David Ortiz en vele andere spelers wier namen uit de eerste ronde van PED “survey” testen druppelden.
Voordat dat gebeurde, was Sosa in het midden van een beschamend incident op Wrigley Field op 4 juni tegen Tampa Bay. Hij had niet diep gegaan in meer dan een maand die stints op de invalidelijst en algemene malaise omvatte nadat hij eerder in het seizoen zijn 500ste homerun had geslagen. Die dag verbrijzelde hij een knuppel die een gezonde portie kurk in het uitgeholde centrum onthulde. De scheidsrechters namen de knuppel in beslag en wierpen Sosa uit het veld, die uiteindelijk een schorsing van zeven wedstrijden uitzat.
Hij nam niet de Otis good-guy benadering aan. In plaats daarvan zei Sosa dat hij “de verkeerde knuppel had gepakt”, volgens ESPN, en dat de knuppel in kwestie een knuppel was die was gereserveerd om de gelovigen van Wrigley voor de wedstrijd te imponeren. “Ik gebruik die knuppel voor slagtraining,” zei hij. “Het is iets waar ik de schuld van neem. Het is een fout. I feel sorry.”
Graig Nettles
In een van de meer humoristische episodes van bat-stuffing door de jaren heen, raakte Yankees derde honkman Graig Nettles in de problemen tijdens een wedstrijd uit 1974 tegen Detroit. Nettles brak een knuppel bij het slaan van een honkslag en zes super ballen vlogen uit de loop, die de catcher van de Tigers opving uit het veld. Hoewel hij in die wedstrijd al een homerun had geslagen, werd alleen Nettles’ honkslag uit de recordboeken geschrapt.
Zoals bij veel gevallen van valsspelers op deze lijst beweerde Nettles dat de knuppel onder vreemde omstandigheden bij hem terecht was gekomen – namelijk in Chicago, waar het een geschenk was van een plaatselijke Yankees-fan toen het team die zomer zijn Midwest-swing maakte. Zijn excuus, beschreven in een oud ESPN-artikel, is kostbaar in zijn ongeloofwaardigheid.
“Een of andere Yankees-fan in Chicago gaf het aan mij en zei dat het me geluk zou brengen,” vertelde Nettles aan verslaggevers. “Er staat geen merknaam op of zo. Misschien heeft die vent hem zelf gemaakt. Het lag in het knuppelrek en ik pakte het per ongeluk op, omdat het leek op de knuppel die ik de laatste dagen had gebruikt.”
Wilton Guerrero
Wilton Guerrero zei dat hij nog nooit een kurken knuppel had gebruikt voordat hij op een noodlottige dag in 1997 werd betrapt, en zo te zien aan zijn amateuristische acties, doorstaat dat verhaal de toets der kritiek. Naar verluidt brak Guerrero de speciale kurk op een infield grounder. In plaats van naar de eerste honklijn te rennen – waar lopers in het honkbal naartoe gaan – klauterde Guerrero achter de stukken knuppel aan die in een andere richting vlogen.
Dit merkwaardige gedrag maakte scheidsrechters achterdochtig, en zeker genoeg vonden ze stukjes kurk die uit de loop puilden. Tot zijn eer, Guerrero vertrouwde niet op fantastische verhalen en bood in plaats daarvan een eerlijk verhaal over wat er gebeurd was. “Ik heb het ongeveer twee of drie maanden gehad,” zei hij. “Ik had wat twijfels of ik hem wel zou gebruiken, maar ik besloot hem vandaag toch te gebruiken. Zoals sommige van deze verhalen suggereren, was het voordeel van het gebruik van een kurken knuppel verwaarloosbaar voor Major League hitters.
Chris Sabo
Cincinnati’s Chris Sabo had zijn eigen aanvaring met MLB-officials in 1996, het laatste seizoen van zijn negenjarige profcarrière. Tegenover Mike Hampton van de Astros, brak Sabo tenminste één knuppel voordat een groot stuk van de loop het veld op vloog in het Riverfront Stadium. Umpires zagen de vreemde substantie binnenin en stuurden Sabo weg.
Het verslag van Associated Press is bekend genoeg. Scheidsrechter Tom Hallion, die aan de thuisplaat werkte voor de wedstrijd, ging naar de derde-base lijn en kreeg het verdachte stuk hout. Toen hij het liet zien aan ploegleider Ed Montague, was er maar één ding te doen. “Het is een no-brainer,” zei Montague na de wedstrijd. “De knuppel brak en de kurk vloog eruit.” Sabo’s dag was gedaan, en zijn carrière volgde aan het einde van het seizoen.
Sports Cheat Sheet brengt de grootste valsspelers van de MLB terug op de heuvel, op de plaat, op de honken en aan de zijlijn in een reeks die de illustere geschiedenis van het spel van bedrog chroniqueert.
