Ninjutsu – Akban-wiki

Ninjutsu (忍術?), נינג’יטסו Ninpo of Taijutsu, is zowel een levende, praktische krijgskunst als een mythe gebaseerd op de figuur van de Ninja.

Ga naar het Ninjutsu technieken portaal voor een uitgebreide Ninjutsu technieken video

Deze twee perspectieven, een praktische krijgskunst en een reeks vaardigheden gecentreerd rond inlichtingen en informatie oorlogsvoering, maakten van de beoefenaar, de Ninja, een immens populaire generieke term voor een superheld en een transcultureel fenomeen dat zich heeft verspreid buiten het ken van de martial arts niche, , , . Deze populariteit leidde tot vele MacDojos die samen met de fantastische mythe van de Ninja in sommige kringen een devaluatie van de krijgskunst veroorzaakten .

Twee belangrijke historische arena’s zijn de geboorteplaats van Ninjutsu, de prefectuur Iga en de Koga. De Takamatsu scholen claimen een leerlijn die uit het Iga gebied stamt.

De AKBAN wiki bevat meer dan duizend video’s van Ninjutsu technieken en Ninjutsu lessen en documenteert zo de immense syllabus van Ninjutsu, .

Het praktische Ninjutsu van Iga afstamming is een verzameling van Japanse Ryuha overgedragen of verondersteld van de praktijken van de Ninja (忍者?) en andere krijgers van middeleeuws Japan. De centrale figuur van het moderne Ninjutsu is de stichter van de Bujinkan school, Masaaki Hatsumi. Verschillende scholen zijn voortgekomen uit Bujinkan en zij gebruiken allen de syllabus van Takamatsu tushitsugu, de leraar van Hatsumi.

Naast de Takamatsu-lijn bestaan er andere systemen die zijn afgeleid of verondersteld van andere leerlijnen.

De drie perspectieven van Ninjutsu

Er zijn drie kaders die Ninjutsu definiëren.

1. Ninjutsu als een krijgskunst – uitvoerbare, volledig gefacetteerde krijgskunst.
2. Ninjutsu als Mythe – Verhalen en legenden over de mythe van de Ninja en zijn waarschijnlijke wortels.
3. Ninjutsu als Vaardigheid – Spionage-, moord-, hekserij- en oorlogsvaardigheden gecentreerd rond de hypothese en het tekstuele bewijs van wat de Ninja kon doen.

Ninjutsu als een volledige krijgskunst

In dit kader is Ninjutsu de algemene naam die alle krijgsvaardigheden van de Ninja omvat. Dit kader wordt bevorderd door alle scholen die door Takamazu zijn opgericht: de Takamazu-den, of de X-kan.

Er zijn enkele rollen die kunnen bevestigen dat Ninjutsu als een volledige krijgskunst wordt beschouwd. In de Togakure ryu werd de Ninja Juhakkei (忍者十八系?) bestudeerd samen met Bugei Juhappan (武芸十八般), de 18 Samurai krijgskunstvaardigheden.

De mythe van de Ninja

Ninjutsu als mythe is de manier waarop Ninjutsu in boeken en media is afgeschilderd. Het middelpunt van deze mythe is het zeer suggestieve symbool van de Ninja die wordt afgeschilderd als een supermens – een expert in spionage, sabotage en uitvoerbare magie.

Een van de mythen plaatst de oorsprong van Ninja’s in bergkrijgers, Yamabushi, die hun zelfverdedigingspraktijken ontwikkelden tot een specifieke methode van vechten, niet-opsporing en overlevingstechnieken in de open lucht. Deze praktijken werden beïnvloed door Shugendo, de traditie van het buitenleven (修験道?).

Ninjutsu als onderdeel van Samurai vaardigheden

In sommige geaccrediteerde martial arts koryu – Tenshin Shodan Katori Shinto Ryu bijvoorbeeld, is Ninjutsu slechts een onderdeel van de verschillende vaardigheden die nodig waren om een uitgebreide kennis van de krijgskunsten te verkrijgen. In dit kader bestaat het Ninjutsu uit enkele, specifieke, vaardigheden binnen een volledige Samurai krijgskunst. Ninjutsu betekent dan de vaardigheden die betrekking hebben op spionage, vermomming, camouflage, occulte magie, een duurzaam buitenleven en heimelijke gevechtstechnieken.In deze systemen werd de nadruk gelegd op lichtbewapende oorlogvoering, bewegingsvaardigheden en spionagetechnieken.

Achtergronden van Ninjutsu

Ninjutsu in de pre Meiji periode (明治時代 Meiji-jidai?), in de Muromachi periode (室町時代 Muromachi jidai?), Edo periode (江戸時代 Edo jidai?) en Azuchi-Momoyama periode (安土桃山時代 Azuchi-Momoyama jidai?) was een set van vaardigheden die werd beoefend door mensen uit verschillende kasten en beroepen.

Origins

De oorsprong van Ninjutsu is in mythes gehuld, van onderricht door Tengu (天狗), de woeste mythische kraaiachtige demonen, tot krijgsvaardigheden die door op hol geslagen Chinese generaals werden aangeleerd. Wat zeker is, zijn de historische bewijzen van Ninjutsu-vaardigheden die tijdens de militaire geschiedenis van Japan werden gebruikt. Hieruit vloeit de aanwezigheid van Ninjutsu voort als een onvermijdelijke krijgersvaardigheid in sommige gerenommeerde Koryu krijgskunsten.

De aanwezigheid van een speciale tactische rationale, onthuld met omgekeerde kata analyse van de Ninjutsu ryu Kata in Bujinkan (武神館?), Genbukan (玄武館?) en Jinenkan (自然舘?) wijst op een Ninjutsu – achtige gedachtengang toen deze Kata werden gecreëerd.

Uitleg van de Ninjutsu Japanse naam

De karakters waaruit de naam Ninjutsu in het Japans bestaat zijn een combinatie van twee Kanji tekens: nin en jutsu. De nin kanji – (忍?) – beeldt een hart (shin) af onder een lemmet (ha) samen met het teken van vaardigheid (jutsu) ( – 術 – ?) vormt het de volledige term. De Ninjutsu Kanji heeft een dubbelzinnige betekenis die kan worden geïnterpreteerd als de vaardigheid van onverstoorbare geest of winnen door alles in stilte te doorstaan.

Praktische Ninjutsu

Ninjutsu in de gangbare opvatting verwijst naar de krijgskunsten, praktijken en technieken die afstammen van de mythologische ninja. De focus van praktisch Ninjutsu is enigszins verschillend aangezien de technieken die in moderne scholen worden beoefend voortkomen uit een overvloed aan Koryu (古流?) en niet enkel uit Ninjutsu ryu.

De meeste bronnen noemen de syllabus van de Takamazu den (高松伝?) als belangrijkste link naar historisch Ninjutsu, maar scholen die een of ander Ninjutsu curriculum hebben zijn talrijk.Sommige van de Ninjutsu scholen hebben de neiging om de naam en connotatie van Ninjutsu te verschuiven naar andere, meer neutrale namen Ninpo (忍法), Budo Taijutsu (武道体術?), Amaterasu (天照) en Samurai jujitsu.

Ninjutsu afgeleide scholen schieten als paddenstoelen uit de grond in het westen en in Japan. Takamazu den scholen of scholen afgeleid van andere meer moderne bronnen hebben aan populariteit gewonnen door de ninja boom van de jaren 1980.

Bruikbaarheid

Ninjutsu syllabus omvat een grote verscheidenheid aan technieken, variërend van lege hand bewegingen tot een uitgebreide Kata collectie met wapens. Deze brede database houdt een belofte in van een brede basis van bruikbaarheid in wisselende omstandigheden.Pure Ninjutsu technieken zijn moeilijk te definiëren; ze vermengen zich met andere Koryu technieken die aanwezig zijn in de Takamazu – den syllabus.De achtergrond van de ryu die in de Takamazu – den worden bestudeerd is zeer divers. Sommige ryu gebruiken technieken die geschikt zijn voor stedelijke omgeving en omgaan met lage agressie situaties, andere ryu zijn ontstaan in het slagveld en bevatten technieken met Japanse wapenrusting (鎧), gebruik van het slagveld zwaarden (太刀) en wapens zoals de Naginata (長刀).

Sommige van de systemen geïntegreerd in de Takamazu – den, zijn complete krijgskunsten en omvatten vele aspecten van het krijgsspectrum. Alles bij elkaar vormen zij een immense database van grijp-, slag- en gewapende technieken.

Gemeenschappelijke principes van Ninjutsu

Een van de gemeenschappelijke principes voor alle ryu die de Takamazu – den omvatten is het gebruik van beweging Sabaki (捌き?) geschikt voor buiten en een “alles mag” houding ten opzichte van het gevecht.

Innerlijke waarden

Ninjutsu in het pre Hatsumi tijdperk, (zie: Seishin teki kyo yo) (精神的教養?) gaf als zijn richtlijnen een vaag humanistisch standpunt. Beginnend met liefde voor de natuur en eindigend met liefde voor de ander. Het is gebaseerd op de innerlijke waarden die de huidige beoefenaars zich eigen hebben gemaakt. Practicable Ninjutsu bevordert, net als elke andere krijgskunst die grijpvaardigheden omvat, socialisatievaardigheden en geduld met de ander. Dit is een krijgskunst die voornamelijk wordt beoefend in het gezelschap van trainende tegenstanders.

Zelfbepaalde kenmerken

Terwijl sommige hedendaagse Ninjutsu beoefenaars het ninja aura handhaven van het beoefenen van een onoverwinnelijke vechtkunst, zien de Takamazu – den beoefenaars zichzelf als bewaarders van een oude vechttraditie. Deze zienswijze behandelt de Ninjutsu/ Budo Taijutsu syllabus als een uitgangspunt van krijgskunstbeoefening

In werkelijkheid beoefenen de meeste serieuze dojo’s en instructeurs met weinig mythe, maken geen aanspraak op bruikbaarheid in gewelddadige situaties en behandelen het als een vreedzame fysieke activiteit. Sommige Takamazu-dojos proberen de traditionele technieken te verrijken met randori (乱取?) beoefening, technieken en trainingsmethoden uit andere krijgskunsten.

De nadruk in de Budo Taijutsu-dojos die de gevechtswaarde van de syllabus hebben opgegeven, is verschoven naar nauwkeurigheid van de technieken en de spirituele waarden die voortkomen uit het vreedzaam beoefenen van een traditie van bewegingen.

De dojo’s die de bruikbaarheid van de Ninjutsu syllabus prediken moeten de technieken en Kata van de x-kans aanvullen met onderzoek, conditie, moderne trainingsmethoden en sparring.

De Ninjutsu technieken hebben een zekere bruikbaarheid als ze goed worden uitgevoerd. In randori gebruikt de bekwame Ninjutsu beoefenaar veel Sabaki, of afstand nemen om zijn kansen te vergroten. Een Ninjutsu beoefenaar moet, optimaal, in staat zijn om een grote verscheidenheid aan bewegingen te beheersen, van trappen en stoten tot wapens en grondgevechten.

De 18 Ninjutsu disciplines zijn:

1. Seishin-Teki-Kyo’yo’ (精神的教養)
2. Taijutsu (ongewapend gevecht, waarbij het eigen lichaam als enig wapen wordt gebruikt), (体術})
3. Kenjutsu (zwaardvechten) (剣術)
4. Bōjutsu (stok- en stafvechten), (棒術)
5. Shurikenjutsu (werpmessen), (手裏剣術)
6. Sōjutsu (speervechten), (槍術)
7. Naginatajutsu (naginata vechten), (長刀術)
8. Kusarigamajutsu (ketting en sikkel wapen), (鎖鎌術)
9. Kayakujutsu (pyrotechniek en explosieven), (火薬術)
10. Hensōjutsu (vermomming & voordoen), (変装術)
11. Shinobi-iri (heimelijke en binnendringende methodes), (忍び入り)
12. Bajutsu (rijkunst), (馬術)
13. Sui-ren (watertraining), (水練)
14. Bōryaku (militaire strategie), (謀略)
15. Chōhō (spionage), (諜報)
16. Intonjutsu (ontsnapping en verhulling), (隠遁術)
17. Tenmon (meteorologie), (天文)
18. Chi-mon (geografie), (地文)

Huidige scholen van Ninjutsu

De Takamazu den

1. De Bujinkan Dōjō onder leiding van Masaaki Hatsumi, (初見良昭) is een van de drie organisaties die door de leden van de Bujinkan (onder de naam Budo Taijutsu) vaak als leraar van het Ninjutsu wordt aanvaard. Hatsumi heeft echter verklaard dat hij de kunst van het traditionele Ninjutsu heeft gewijzigd om beter aan te sluiten bij de moderne gebruiken. Hatsumi noemt zijn afgeleide krijgskunst Budo Taijutsu. Hatsumi’s Bujinkan Dōjō bestaat uit negen afzonderlijke stromingen (Ryu)（流） van traditionele Japanse krijgskunsten, waarvan er slechts drie het Ninjutsu-onderricht bevatten en van deze drie niet aan de strenge eisen voor een authentieke, levende, krijgskunsttraditie voldoen. De andere zes krijgskunststromingen zijn geverifieerde Koryu en worden ook afzonderlijk buiten Bujinkan beoefend. Hatsumi leerde een verscheidenheid aan krijgskunsten van Toshitsugu Takamatsu (高松寿嗣).
2. Op zijn minst drie andere Takamazu-organisaties onderwijzen Ninjutsu, of technieken overgenomen uit de syllabus van Bujinkan maar gelabeld met de exacte ryu waar ze uit zijn overgenomen. Dit zijn de Genbukan onder leiding van Shoto Tanemura (種村匠刀), die de Bujinkan in 1984 verliet, de Jinenkan onder leiding van Fumio Manaka (間中文夫), die de Bujinkan in 1996 verliet en AKBAN.

Ryu beoefend door de Bujinkan en Takamazu – den scholen

1. Fudo Ryu〔神伝不動流）
2. Gyokko ryu（玉虎流）
3. Koto ryu（虎倒流）
4. Kukishinden ryu（九鬼神流）
5. Takagi Yoshin Ryu (9AD8↩木揚心流）
6. Togakure ryu (6238↩隠流）

Andere Ninjutsu scholen

Andere nog bestaande traditionele krijgskunsten zoals de Tenshin Shōden Katori Shintō-ryū (天真正伝香取神) bevatten enkele aspecten van Ninjutsu in hun leerplan, maar zijn geen Ninjutsu scholen op zich.

Er zouden verschillende andere Ninjutsu scholen bestaan, waarvan sommige een genealogie beweren die teruggaat tot de Japanse oorsprong.De laatste erkende Ninjutsu bewaarder van kennis, Yumio Nawa (名和弓雄), overleed aan het eind van de 20e eeuw zonder erfgenaam of een vermeerderd corpus van kennis na te laten.

Geverifieerde Japanse oorsprong

Masaaki Hatsumi is Soke (Grootmeester) van de Bujinkan. Volgens de Bujinkan is Hatsumi de erfgenaam van negen ryu (scholen) waarvan sommige Ninjutsu zijn. Hij wordt door velen erkend als de belangrijkste autoriteit op het gebied van Ninjutsu, Bujinkan Budo Taijutsu, en Shinkentaijutsu. Hij beweert ook in het bezit te zijn van de Densho (伝書) (rollen) van de oude scholen die zijn afstamming in de Togakure ryu 34 generaties terug traceren.

Moderne geschiedenis van de Takamazu den scholen

Ninjutsu in Japan ging door verschillende fasen en de hernoeming van het systeem als Budo Taijutsu. verschillende dojos en scholen in het westen openden hun eigen legitieme interpretatie praktijk. Verschillende westerse beoefenaars studeerden Ninjutsu bij Hatsumi maar geen van diegenen die met hem oefenden in de jaren 1960 en het begin van de jaren 1970 hield stand.

Israel was de eerste plaats waar Bujinkan Ninjutsu buiten Japan werd beoefend, met Doron Navon die daar pionierde in 1974. Doron Navon, een vierde dan in Judo, was de eerste niet Japanse Bujinkan Shihan. Dhr. Navon geeft geen les meer vanuit zijn huidige woonplaats in Japan, Bujinkan Israel wordt geleid door Dhr. Moti Nativ. De AKBAN organisatie gebruikt het Bujinkan curriculum zoals het gebruikt werd voor 1985 met de nadruk op randori en bruikbaarheid.

Stephen K. Hayes studeerde enkele jaren met tussenpozen onder Masaaki Hatsumi en is de persoon die voor het eerst Ninjutsu als leraar naar Amerika en het westen bracht, door de eerste Ninjutsu dojo in Amerika op te richten in Atlanta, Georgia, op het einde van de jaren 70. Mr. Hayes verhuisde naar Ohio rond 1980, waar hij de kunst nog een aantal jaren onderwees. Hij onderwijst nu een verwesterd systeem, To-Shin Do, in zijn Quest Centers.

In Europa begon de heer Bo Munte de Scandinavische dojo en gaf deze over aan de heer Sven Eric.

Ongecontroleerde oorsprong

Er zijn verschillende personen en organisaties die krijgskunsten onderwijzen die zij identificeren als Ninjutsu maar die geen duidelijke afstamming hebben naar Japanse leraren. Ashida Kim is een Amerikaanse krijgskunstenaar die niet geverifieerde beweringen heeft gedaan over zijn kruisbestuiving in Ninjutsu, alsook ongefundeerde beweringen dat hij de laatste grootmeester is. Frank Dux is een andere krijgskunstenaar wiens beweringen over zijn afkomst niet geverifieerd zijn.Neo-ninja is een term die verwijst naar moderne martial arts scholen die beweren elementen te onderwijzen van de historische ninja van Japan, of de filosofie van hun school baseren op eigenschappen toegeschreven aan de historische ninja van Japan.

Sommigen geloven dat Kōga-ryū (甲賀流) Ninjutsu tot het midden van de 20e eeuw heeft overleefd, naar verluidt doorgegeven aan Fujita Seiko (藤田西湖) door zijn eigen grootvader. Seiko had leerlingen, maar heeft deze erfenis niet doorgegeven. Elke directe afstamming van de Kōga-ryū die had kunnen bestaan, eindigde met de dood van Fujita Seiko op 14 januari 1966. De Koga-ryu kunsten worden over het algemeen beschouwd als gelijksoortig aan de Iga-ryu kunsten.

Historische teksten die melding maken van Ninjutsu

Andere historische oorsprongen zijn geschreven teksten die tot in de moderne tijd bewaard zijn gebleven. De drie belangrijkste geschriften hiervan zijn:

1. Bansenshûkai, (萬川集海) (Historisch verslag van Iga- en Koga-Ninjutsu) uit 1676
2. Shôninki, (正忍記) (Historisch verslag van Kishû-Ninjutsu) uit 1681
3. Ninpiden, (忍秘伝) (Historisch verslag van Iga-Ninjutsu) uit 1560

Video van Ninjutsu technieken voor blauwe band