Orb Weaver Spinnen Deze familie van spinnen is een zeer grote en omvat meer dan 2800 soorten in meer dan 160 genera wereldwijd, waardoor het de derde grootste familie van spinnen bekend na de springspin familie (Salticidae) en de tweede grootste familie van spinnen genaamd Linyphiidae algemeen bekend als Sheet Weavers vanwege de vorm van hun webben.
De oudst bekende orbweefspin is ‘Mesozygiella dunlopi’, een uitgestorven soort orbweefspin met in barnsteen gevonden exemplaren uit het Onder-Krijt.
Orb Weaver Spider Kenmerken
Omdat er zo veel verschillende soorten Orb Weavers zijn, verschillen ze in kleur vorm en grootte. De meest voorkomende Garden Orb Weavers zijn 2 tot 3 centimeter lang voor het vrouwtje en 1,5 tot 2 centimeter voor het mannetje in lichaamslengte. De meeste zijn stevige, roodbruine of grijze spinnen met een bladvormig patroon op hun dikke, ruwweg driehoekige buik, die naar voren toe ook twee opvallende bulten heeft. Orb Weaver Spinnen hebben soms een dorsale streep die wit of bruin omrand met wit kan zijn.
Golden Orb Weavers zijn grote spinnen met een lichaamslengte van 2 tot 4 centimeter met zilvergrijze tot pruimkleurige lichamen en bruinzwarte, vaak geel gebandeerde poten. De mannetjes zijn klein, slechts 5 millimeter lang en roodbruin tot bruin van kleur. Het belangrijkste verschil tussen de gewone Sydney-soort (Nephila plumipes) en de Nephila edulis (die meer in het binnenland voorkomt) is de aanwezigheid van een “knop” aan de voorkant van het borstbeen (de hartvormige plaat aan de onderkant van het lichaam tussen de poten) van de Nephila plumipes.
Humped Orb Weavers of Silver Orb Weavers zijn gemakkelijk te herkennen aan hun zilverkleurige lichaam, met gele of groene en zwarte aftekeningen. Ze hebben een lang lichaam en lange ledematen, met een lichaamslengte van ongeveer 1 centimeter. Het achterlijf heeft vaak afgeronde ‘schouder’bulten waaraan deze spinnen hun gewone naam te danken hebben.
Orb Weaver Spider Gallery
Orb Weaver Spider Habitat and Webs
Orb-weaving spiders zijn drieklauwige bouwers van platte webben met kleverige spiraalvormige vangzijde. Het bouwen van een web is een technische prestatie, die begint wanneer de spin een lijn op de wind naar een ander oppervlak laat zweven. De spin zet de lijn vast en laat dan een andere lijn vanuit het midden vallen, waardoor een “Y”-vorm ontstaat. De rest van het web wordt dan geconstrueerd voordat de laatste kleverige vangspiraal op zijn plaats wordt geweven. Sommige soorten Orb Weaver spinnen blijven dag en nacht in hun web.
Sommige Orb Weaving spinnen bouwen helemaal geen web. Leden van de geslachten Mastophora in Amerika, Cladomelea in Afrika en Ordgarius in Australië produceren in plaats daarvan kleverige bolletjes, die een feromoonanalogon bevatten (een chemische stof die een natuurlijke gedragsreactie teweegbrengt bij een ander lid van dezelfde soort). Het bolletje hangt aan een zijden draad die door de spin aan haar voorpoten wordt gehangen. Het feromoon trekt mannelijke motten aan van slechts enkele soorten. Deze blijven aan de bol hangen en worden opgehaald om te worden opgegeten. Interessant is dat beide soorten bolaspinnen (ongewone orb-weaver spinnen die hebben afgezien van het spinnen van het typische web. In plaats daarvan jagen zij met behulp van een kleverige ‘vangklodder’ van zijde aan het eind van een lijn) zijn sterk gecamoufleerd en moeilijk te lokaliseren.
Een kenmerk van de webben van sommige orb-weavers is het ‘stabilimentum’, een kriskrasband van zijde door het midden van het web. Het komt voor bij een aantal genera, maar Argiope, waartoe de gewone tuinspin van Europa behoort, alsmede de gele en gebandeerde tuinspinnen van Noord-Amerika, is een uitstekend voorbeeld. Er wordt verondersteld dat de band een lokmiddel is voor prooien, een markering om vogels weg te houden van het web en een camouflage voor de spin als hij in het midden van het web zit.
Humped Orb Weavers bouwen kleine dunne, horizontale webben tussen struiken en grassen of boven water. Zij blijven overdag in hun web en vangen vliegen en andere kleine insecten.
De meeste spinachtige webben zijn verticaal en de spinnen hangen meestal met hun kop naar beneden. Bij enkele webben, zoals die van de orb-weaver van het geslacht Metepiera, is de orb verborgen in een warrige ruimte van web. Sommige Metepiera zijn semi-sociaal en leven in gemeenschappelijke webben.
Orb Weaver spinnendieet
Orb Weaver spinnen voornamelijk insecten als hun hoofddieet.
Orb Weaver spinnengif
Orb Weavers bijten meestal niet graag. Symptomen van een beet van een Orb Weaver zijn milde lokale pijn, gevoelloosheid en zwelling. Soms kan misselijkheid en duizeligheid optreden na een beet. Orb Wevers hebben zeer kleine hoektanden en zijn schuw en terughoudend om te bijten.
Orb Weaver Spider Voortplanting
De vrouwelijke Garden Orb Weaver legt haar eieren in de late zomer tot de herfst. De eitjes worden omhuld door een donzige zijden cocon en aan het gebladerte bevestigd. De levensduur is ongeveer 12 maanden. Ze worden volwassen in de zomer, paren, leggen hun eieren en sterven in de nazomer-herfst. Mannetjes en vrouwtjes zijn ongeveer even groot. In de herfst verspreiden de spinjongen zich door ballonvaren (zweven op de wind met kleine zijden draadjes als ‘ballonnen’) en bouwen ze hun eigen minuscule orbwebben tussen de vegetatie.
In de Golden Orb Weaver groep is het gebruikelijk dat een aantal piepkleine (6 millimeter) mannetjes rond de randen van een vrouwtjesweb leeft, wachtend op een paringskans. Na de paring wikkelt het vrouwtje haar enkele eierzak in een massa gouden zijde, die vervolgens wordt verborgen op gebladerte weg van het web, vermomd in een gekruld blad of takje.
Predatoren van orb weavers zijn onder andere verschillende vogelsoorten en wespen van de familie Sphecidae. De wespen landen op het web, lokken de spin naar de perimeter door de trillingen van een worstelend insect na te bootsen en voeren de spin dan weg om te worden verlamd en opgeslagen als levend voedsel voor hun jongen.
