Een van de grootste uitdagingen bij macrofotografie is de scherptediepte, of kortweg DOF. Niet alleen neemt de scherpte drastisch af naarmate we dichter bij onze onderwerpen komen, andere factoren zoals het gebrek aan licht en diffractieverzachting maken het bovendien lastig om nauwe diafragma’s te gebruiken.

Bij een vergrotingsmaatstaf van 1:1 is het al onmogelijk om de hele scène scherp te krijgen, tenzij je je postzegelverzameling fotografeert, en het wordt alleen maar erger naarmate we de vergrotingsmaatstaf verhogen.

Deze foto is gemaakt bij f/8 en bijna precies op ware grootte. Hoewel dat meestal een redelijk diafragma is, krijgen we bij macrofotografie niet zo veel scherp als we gewend zijn.

De DOF-uitdaging en de oplossing

De reden daarvoor is, zoals gezegd, de aard van de optica: hoe dichter een onderwerp zich bij de lens bevindt, hoe ondieper de scherptediepte zal zijn. Dit kan worden tegengegaan door een smal diafragma, dat een groot deel van de lichtkegel wegneemt om de afname van de scherpte te verminderen.

Maar dit werkt slechts tot op zekere hoogte. Als de diafragmaopening te nauw wordt, beginnen de lichtgolven te buigen en wordt het beeld zachter. Dit verschijnsel wordt diffractie genoemd. Gelukkig is er een techniek die Focus Stacking heet, waarmee we dit probleem kunnen omzeilen door meerdere beelden te combineren.

Focus Stacking

Zoals de naam al doet vermoeden, is focus stacking een techniek waarbij je meerdere foto’s van hetzelfde onderwerp maakt, maar op iets verschillende scherpstelafstanden, en deze “stapelt”. Wanneer we deze beelden in de nabewerking samenvoegen, produceren we één algemeen scherp beeld waarbij het hele frame scherp is. Veel landschapsfotografen gebruiken deze methode graag om zowel hun voorgrond als hun verre achtergrond scherp te krijgen, maar het is vooral nuttig voor macrofotografie.

Het basisidee is om je camera op een statief te zetten, de opname te componeren en vervolgens een reeks foto’s te nemen terwijl je de scherpstelling tussen de opnamen lichtjes verschuift.

Als het gaat om het uitvoeren van een focus stack zijn er nogal wat manieren om het te doen, dus laten we eens een kijkje nemen!

Optie 1: Handmatig verschuiven van de focus

Dit werkt het beste in live-view bij volledige zoom of met focus peaking ingeschakeld. Het voordeel van deze techniek is dat u naast uw camera en een statief geen extra apparatuur nodig hebt, dus dit is perfect als u net begint en er een gevoel voor wilt krijgen.

Het nadeel van deze techniek is dat het, afhankelijk van uw lens, een behoorlijke hoeveelheid bijsnijden kan vereisen. Sommige lenzen veranderen hun brandpuntsafstand als je de focus verschuift (focus breathing) en je uiteindelijke beeld kan alleen zo groot zijn als het kleinste beeld in de stack:

Alle beelden van een stack moeten worden uitgelijnd en verkleind voordat ze worden gestapeld. Het uiteindelijke beeld zal slechts zo groot zijn als de kleinste lagen in de stapel.

Optie 2: Handmatige scherpstelrail

Een van de grote voordelen van het gebruik van handmatige scherpstelrails is het vermijden van focus breathing. Ze maken het ook gemakkelijker om een consistente stapgrootte uit te voeren.

Handmatige scherpstelrails zijn heel betaalbaar, maar koop niet de goedkoopste die je op eBay kunt vinden – de $20 modellen zijn vrij slecht geconstrueerd en hebben zeer “wiebelige” prestaties. Handmatige scherpstelsliders zijn gemakkelijk mee te nemen in het veld en werken goed genoeg voor vergrotingsverhoudingen tot 5x.

De meeldraden van een Hibiscusbloem, gefotografeerd bij een vergroting van 4,2x met een handmatige rail.

Optie 3: Geautomatiseerde scherpstelrail

Dit is de meest geavanceerde optie: de stapgrootte wordt elektronisch geregeld, en u bent vrijwel zeker van een perfecte stack.

Zulke schuivers zijn te vinden als doe-het-zelf-kits of als voorgemonteerde producten, en beginnen meestal bij een prijs van rond de $200. Er zijn ook DIY instructies op het web, voor het geval u zich ambachtelijke. Een geweldige rail die veel macrofotografen aanbevelen is de Wemacro focus slider.

Optie 4: Automatisch stapelen in de camera

Sommige camera’s hebben een interne focus stacking-functie, waarmee u het begin- en eindpunt van uw stack kunt definiëren, evenals het aantal foto’s dat u wilt maken. Veel Olympus-camera’s hebben deze functie en de meeste Canon DSLR’s kunnen deze verkrijgen door de Magic Lantern-firmware van derden te installeren (op eigen risico).

In-camera focus stacking is een briljante functie, omdat hiermee de stapgrootte tussen frames nauwkeurig kan worden geregeld en er geen extra apparatuur nodig is. Helaas werkt dit alleen voor elektronisch gestuurde lenzen.

Optie 5: De Helicon Tube

De Helicon Tube is een gespecialiseerde verlengbuis die uw camera in staat stelt om geautomatiseerde en software-gecontroleerde stapelingen uit te voeren. Handig, het wordt aan u gebracht door Helicon, één van de belangrijke focus stacking software producenten in de industrie.

Dit is een ideale oplossing, die helaas alleen werkt voor elektronisch gestuurde lenzen.

Optie 6: Handheld stacking

Handheld focus stacking is een andere manier om stacks te maken zonder extra apparatuur. Het vergt wat oefening en nabewerking, maar je krijgt er een maximum aan flexibiliteit en beelden mee die je anders niet zou kunnen maken.

In tegenstelling tot alle andere hierboven genoemde methoden, vereist deze geen statief, waardoor het ideaal is voor insecten die niet lang stilstaan. Deze snoep gestreepte blad-hopper is een goed voorbeeld; vergelijk de beelden voor en na focus stacking de scène:

Dit zijn een heleboel verschillende technieken om uit te kiezen, en welke de juiste is voor jou komt echt neer op wat je fotografeert en je persoonlijke voorkeur.

Voordat u begint met stapelen

Lees voordat u een focusstack maakt eerst deze checklist door voor het beste resultaat:

  • Zorg ervoor dat uw batterijen zijn opgeladen en dat u voldoende ruimte op uw geheugenkaart hebt.
  • Composeer uw opname terwijl u scherpstelt op het uiteinde van de zone die u wilt stapelen. Uw uiteindelijke beeld zal slechts zo groot zijn als het beeld dat het verst van de camera is scherpgesteld.
  • Gebruik live-view op volledige zoom. Als u een camera gebruikt die geen live-view heeft, begint u met stapelen vóór de scherpstelzone en eindigt u daarachter. Het is gemakkelijk om misleid te worden door de zoeker, en als u slechts één opname mist, kan de hele stapel nutteloos zijn.
  • Gebruik een zelfontspanner of, nog beter, een afstandsbediening/intervalometer om cameratrilling te voorkomen.
  • Gebruik de sensorreinigingsfunctie van uw camera om vuilspikkels in uw foto’s te voorkomen. Geautomatiseerde focus stacking rendert meestal al deze in het uiteindelijke beeld.

Nadat u uw stack hebt voltooid

Als u alle beelden hebt die u nodig hebt, is het tijd om ze samen te stapelen. Als uw camera stacking in de camera niet ondersteunt, moet u hiervoor een computer gebruiken.

Er is een verscheidenheid aan gespecialiseerde software beschikbaar. Helicon Focus en Zerene zijn twee van de meest populaire tools, en beide werken zeer goed. Beide zijn geweldige stukken software, met name Helicon software gebruikt naast de Helicon Tube, omdat ze geautomatiseerde focus stacking gemakkelijk maken.

Niettemin geef ik persoonlijk de voorkeur aan Photoshop. Het heeft een geweldige ingebouwde stacking functie en talloze andere tools die meer controle en fijnafstelling mogelijk maken. Vooral voor handheld focus stacking is PS de ideale toepassing. Wil je meer weten over focus stacking in Photoshop, lees dan hier het vervolgartikel.

Over de auteur: Maximilian Simson is een in Londen gevestigde portret- en evenementenfotograaf die ook fine art en macrofotografie maakt. Om meer van zijn werk te zien, bezoek zijn website. Dit artikel werd ook hier gepubliceerd, en wordt met toestemming opnieuw gepubliceerd.

admin

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

lg