Voordat de Hindenburg een synoniem werd voor een ramp, luidde hij een tijdperk in van lekker eten in het luchtruim. Passagiers kregen zitplaatsen toegewezen voor specifieke etenstijden. Na het eten, kwamen velen samen in de drukbar en rookruimte. Courtesy of The Smithsonian National Postal Museum hide caption
toggle caption
Courtesy of The Smithsonian National Postal Museum
Voordat het een synoniem werd voor rampen, luidde de Hindenburg een tijdperk in van lekker eten in het luchtruim. Passagiers kregen zitplaatsen toegewezen voor specifieke etenstijden. Na het diner, velen verzamelden zich in de onder druk staande bar en rokerslounge.
Courtesy of The Smithsonian National Postal Museum
Dezer dagen, tijdens de vlucht maaltijd service bestaat vaak uit een pakje pretzels en een blikje frisdrank. Het is een verre schreeuw van de dagen van de Hindenburg, waar de weelderige eetopties meergangenmaaltijden omvatten die in een weelderige eetzaal werden geserveerd.
Voordat het deze maand 80 jaar geleden een byword voor ramp werd, was de Hindenburg de state-of-the-art in ultra-luxe vliegen: een reusachtig passagiersluchtschip samengesteld uit een duurzame aluminiumlegering gevuld met zeer ontvlambare waterstof. (Dat zou zijn ondergang blijken.)
Hindenburg boven New York in 1937 Wikipedia hide caption
toggle caption
Wikipedia
Hindenburg boven New York in 1937
Wikipedia
Hindenburg werd ontworpen als een chique transatlantische reisoptie voor de welgesteldendie sneller was dan de luxe cruiseschepen van die tijd, het maken van de reis in twee en een halve dag – twee keer zo snel als de Queen Mary, de ster van de Cunard lijn.
De in Duitsland gebouwde Hindenburg – een punt van trots en propaganda voor het nazi-regime – kwam met zijn eigen volledig elektrische keuken (gerund door een chef-kok, met meerdere assistenten), grote eetzaal en gedrukte menu’s.
Courtesy Cheryl Ganz Collection/Eric Long/National Air and Space Museum
Passagiers werden getrakteerd op overdadige maaltijden geserveerd op fijn porselein, zoals runderbouillon met mergpijpjes en Rijnzalm a la Graf Zeppelin. Deze waren zo rijk dat sommige Amerikaanse passagiers, die niet gewend waren aan de zware Duitse keuken, klaagden over de boterachtige sauzen, crèmes en jus die in elk gerecht te vinden waren.
De klachten kwamen zo vaak voor dat een vertegenwoordiger van het bedrijf dat de Hindenburg produceerde voorstelde dat het personeel “’s morgens een gedrukte kaart met het menu van de dag zou verstrekken, samen met een regel waarop staat, ‘we zouden graag een omelet voor u bereiden als er niets op het menu staat dat u aanspreekt’,” zegt Dan Grossman, die de website Airships.net, een website gewijd aan de geschiedenis van de Hindenburg en andere luchtschepen.
Courtesy of Dan Grossman
Aan de bar werden de gasten getrakteerd op cocktails zoals Sloe Gin Fizzes, Manhattans, martini’s en sidecars, maar ook ambachtelijke signature drinks, zoals de LZ-129 Frosted Cocktail, een combinatie van sinaasappelsap en gin, vernoemd naar de officiële naam van het luchtschip, de LZ-129 Hindenburg. Ook beschikbaar was een uitgebreide selectie van meer dan 250 flessen van de beste Duitse wijnen.
En na de drankjes? Ga naar de rokerslounge (veel passagiers staken in die dagen hun sigaret op). De onder druk staande, vuurvaste lounge was de perfecte plek om te ontspannen met een Lucky Strike — hoewel je je elektrische (geen gas!) aansteker moest overhandigen aan de bediende die de zware deur bewaakte, zoals een voormalige passagier zich herinnerde.
Hindenburg’s passagiersvertrekken hadden observatieramen aan zowel de bak- als stuurboordzijde die opengingen voor frisse lucht en het nemen van foto’s. Courtesy of The Smithsonian National Postal Museum hide caption
toggle caption
Courtesy of The Smithsonian National Postal Museum
Hindenburgs passagiersverblijf had observatieramen aan zowel bakboord- als stuurboordzijde die opengingen voor frisse lucht en het maken van foto’s.
Courtesy of The Smithsonian National Postal Museum
Andere aspecten van de accommodatie van de Hindenburg waren beslist minder weelderig. Grossman zegt dat Amerikaanse gasten ontzet waren toen ze ontdekten dat er maar één kleine gedeelde handdoek was in de toiletten. En misschien nog vreemder voor de elite clientèle van de Hindenburg: Bij het aan boord gaan, kregen de passagiers een stevige enveloppe met één servet voor de hele reis. Hoe vreemd dit ook lijkt, het was een poging om gewicht te besparen op een schip dat lichter dan lucht moest zijn.
Een enveloppe werd aan de passagiers gegeven om hun ene toegewezen servet in te bewaren tijdens hun overtocht. Courtesy of Dan Grossman hide caption
toggle caption
Courtesy of Dan Grossman
De Hindenburg was slechts één jaar in commerciële dienst. Zijn laatste vlucht eindigde op een stormachtige middag op 6 mei 1937. Het luchtschip naderde zijn bestemming, Lakehurst, N.J., met 36 passagiers en 61 bemanningsleden aan boord. Toen het schip voor de ogen van de toeschouwers langs de landvasten naar beneden viel, vond er een explosie plaats bij de staart, waardoor het hele schip in vlammen opging. Zesendertig mensen kwamen om (inclusief een bemanningslid op de grond) – maar verbazingwekkend genoeg overleefden 62 mensen het.
“De kans om te ontsnappen was ongeveer 13-16 seconden,” zegt Grossman. “Het is verbazingwekkend dat tweederde van de mensen het overleefden. Ik denk dat dit een bewijs is van de sterke menselijke drang om in leven te blijven.”
In de jaren direct na de Hindenburg, zou de luxe luchtvaart triomferen als Lufthansa, en later, Pan Am hun eigen aanspraken op commerciële transatlantische passagiersvluchten zouden maken. Maar de explosie van de Hindenburg echoot nog steeds luid na als de dood van het tijdperk van het zilveren luchtschip en de vooroorlogse onschuld.
