Pit bull FAQ :: Download PDF bestand

Lees de namen van de verschillende hondenrassen waaruit een “pit bull” bestaat, de selectieve fokgeschiedenis van de pit bull (hondengevechten) en antwoorden op andere veelgestelde vragen.

• Q: Wat is een pit bull?
• Q: Wat is de geschiedenis van de pit bull?
• Q: Wat is hondengevechten en waarom zijn pit bulls ermee verbonden?
• Q: Waarom lees ik altijd over pitbulls in het nieuws?
• Q: Waarom zeggen mensen dat pitbulls “niet loslaten?”
• Q: Bijten pitbulls meer dan andere hondenrassen?
• Q: Kan een pitbull correct worden geïdentificeerd?
• Q: Waarom zeggen pitbull-eigenaren: “Mijn hond kan je doodlikken?”
• Q: Waarom zeggen mensen: “Pitbulls zijn hond-agressief, niet mens-agressief?”
• Q: Wat is het beste wat we kunnen doen voor gemeenschappen en pitbulls?

Q: Wat is een pitbull?

Amerikaanse pitbullterriër, Amerikaanse Staffordshire terriër, Staffordshire bull terriër en Amerikaanse bulldog

De wettelijke definitie van een pitbull is een klasse van honden die verschillende rassen omvat: Amerikaanse pitbullterriër, Amerikaanse Staffordshireterriër, Staffordshire bullterriër en elke andere raszuivere hond of hond van een gemengd ras die een combinatie is van deze honden. De progressieve wetgeving omvat ook de Amerikaanse bulldog,1 een verwant ras dat hetzelfde bloedsporterfgoed heeft als de bull-baiting. In 1999 werd de United Kennel Club de enige grote kennel club die de Amerikaanse bulldog erkent.

In de staat Ohio, is de wettelijke definitie van een pit bull een “hondenras dat algemeen bekend staat als een pit bull. “2 De Amerikaanse bulldog werd onderdeel van deze definitie na een reeks van uitspraken van het hof van beroep, De staat Ohio v. Anderson (1991) en Toledo, Ohio v. Paul Tellings (2007). Gewicht en vorm kunnen aanzienlijk variëren bij pitbulls, van 35 tot meer dan 100 pond.3 (Zie Vermomde Rasnaam voor meer informatie over de opzettelijke hernoeming en verkeerde etikettering van pit bulls door de geschiedenis heen.)

Q: Wat is de geschiedenis van de pit bull?

De fenotypen van honden die de gemeenschappelijke definitie van “pit bull” delen, ontlenen hun erfenis aan “de Slagershond “4 ontwikkeld door de sport van bull-baiting in Engeland, die was uitgegroeid tot het nationale tijdverdrijf van Groot-Brittannië in 1500. Bulldogs werden voor het eerst bij naam genoemd in 1631, meer verwijzend naar hun functie dan naar een afzonderlijk hondenras. Tegen 1800, en door verder selectief fokken, ontwikkelde de bulldog zich tot een compacte gespierde hond gekenmerkt door een enorme kaakkracht.5

Als gevolg van publieke verontwaardiging, werd bull-baiting verboden in Engeland in 1835. Bulldog fokkers en eigenaren gingen over op de sport van “ratting,” waar een aantal ratten in een put werden geplaatst en weddenschappen werden afgesloten over hoeveel ratten de hond kon doden in een bepaalde tijd. Om de behendigheid, snelheid en prooidrift van de bulldog te verhogen, kruisten ratters het ras met terriers. In wezen was het de sport van het ratten die de bulldog en terriër combineerde in de moderne pit bull terriër.

Op de hielen van het ratten, ontwikkelde zich de hondengevechten. Pit bulls en hondengevechten werden geëxporteerd naar Amerika toen kolonisten hun weg vonden naar de Nieuwe Wereld. In 1884 werd de Amerikaanse Kennel Club opgericht, maar deze keurde pit bulls af vanwege hun gebruik in hondengevechten. In reactie hierop richtte Chauncey Z. Bennett in 1898 de United Kennel Club op om het pitbull ras formeel te erkennen. In die tijd stelde Bennett ook de regels en voorschriften op voor hondengevechten om “organisatie” te brengen in de bloedsport.6

Q: Wat is hondengevechten en waarom zijn pitbulls ermee verbonden?

Pitbulls zijn de hond bij uitstek onder dogmen, individuen die met hun pitbulls tegen andere pitbulls vechten. Dogmen beschouwen pit bull terriers, die ze meestal “100% bulldogs” noemen, als de ultieme canine gladiator. Pitbulls werden selectief gefokt op “gameness”, het vermogen om een gevecht te beëindigen. Een echte gamedog zal blijven vechten “op stompjes”, twee of meer gebroken poten, en nog veel erger.7 (Zie fragmenten uit The Complete Gamedog, door Ed en Chris Faron om meer te weten te komen).

De bloedsport van hondengevechten omvat een wedstrijd tussen twee honden, voornamelijk pitbulls, die elkaar bevechten voor toeschouwers voor amusements- en gokdoeleinden. Andere misdadige activiteiten, zoals illegale drugs, gaan vaak gepaard met hondengevechten. Een hondengevecht duurt gemiddeld een uur, maar kan ook twee of meer uur duren.8 Een hondengevecht begint wanneer een scheidsrechter zegt: “Face your dogs,” en dan zegt: “Let go.” Het gevecht eindigt wanneer een van de honden niet verder wil of kan.

De arrestatie en veroordeling van Michael Vick toont aan dat hondengevechten nog steeds woekeren in de V.S. De voorlichting van de rechtshandhaving neemt echter toe. In 2008 werd Edward Faron van Wildside Kennels, bekend als de “peetvader” van hondengevechten, gearresteerd en aangeklaagd. Faron pleitte schuldig aan 14 misdrijven in verband met hondengevechten.9 In 2009 lanceerden de autoriteiten een gelijktijdige actie tegen hondengevechten in 8 staten en namen meer dan 450 honden in beslag.10 Van 2013 tot 2015 vonden er ook grote invallen plaats in meerdere staten.11

Q: Waarom lees ik altijd over pitbulls in het nieuws?

Als een pitbull aanvalt, kan het toegebrachte letsel catastrofaal zijn. Eerstehulpverleners, zoals politieagenten en brandweerlieden, begrijpen dit, net als de media, die snel zijn met het melden van deze aanvallen. Voortdurende sociale spanningen houden pitbulls ook in het nieuws. Het pitbullprobleem is nu al meer dan 30 jaar oud.12 In die tijd zijn de meeste wetgevers “te bang” geweest om rasspecifieke maatregelen te nemen om het probleem op te lossen. Door dit falen blijven gruwelijke afslachtingen de voorpagina’s halen.

In ongeveer de helft van alle mediaberichten over pitbulls gaat het om politieagenten die gevaarlijke pitbulls neerschieten tijdens hun dienst.13 Sinds eind jaren zeventig worden pitbulls op grote schaal gebruikt in criminele operaties voor drugsdealers, bendeleden en andere gewelddadige overtreders. De pitbullterriër is het ras bij uitstek voor criminelen. Deze keuze houdt rechtstreeks verband met de selectief gefokte eigenschappen van de pitbull: robuuste kaakkracht, een dodelijke bijtstijl, vasthoudendheid (gameness) en een hoge tolerantie voor pijn.14

Q: Waarom zeggen mensen dat pitbulls “niet loslaten?”

Door selectief fokken hebben pitbulls een enorme kaakkracht ontwikkeld, evenals een verwoestende “vasthouden en schudden” bijtstijl, ontworpen om hun slachtoffers de grootst mogelijke schade toe te brengen. Deze bijt-eigenschap leverde winnende resultaten op in de vechtkuil. Toen het Hooggerechtshof van Colorado in 2005 het verbod op pitbulls in Denver handhaafde, zette het hooggerechtshof de kenmerken die pitbulls vertonen wanneer ze aanvallen en die verschillen van alle andere hondenrassen, opzij. Een van deze kenmerken was hun dodelijke beet:

” toebrengen meer ernstige wonden dan andere rassen. Ze hebben de neiging de diepe spieren aan te vallen, vast te houden, te schudden, en scheuren van weefsels te veroorzaken. Aanvallen van pitbulls werden vergeleken met aanvallen van haaien.” – Kory Nelson, One City’s Experience15

Vooraanstaande voorlichtingswebsites over pitbulls, zoals Pit Bull Rescue Central, moedigen eigenaren van pitbulls aan verantwoordelijk te zijn en altijd een “break stick” bij zich te hebben – een hulpmiddel dat wordt gebruikt om de kaken van een pitbull open te wrikken – voor het geval hun hond “per ongeluk” in een gevecht verwikkeld raakt. Dezelfde websites waarschuwen ook dat het gebruik van een breakstick bij elk ander hondenras kan leiden tot ernstig letsel bij de persoon.16 Dit is waar omdat geen enkel ander hondenras de vasthoudendheid van de pitbull bezit in combinatie met een “vasthouden en schudden” bijtstijl.

Een van de meest krachtige voorbeelden van een pitbull die “niet loslaat” vond plaats in een rechtszaal in Ohio. Tijdens het Toledo, Ohio v. Paul Tellings proces (Tellings werd veroordeeld voor het overtreden van de pitbullverordening van de stad Toledo), liet Lucas County hondenverzorger Tom Skeldon een videoband zien van een verdoofde pitbull die aan een stalen kabel hing. De hond is in wezen bewusteloos en laat zijn greep nog steeds niet los. Op het moment van de opname was de pitbull ondergebracht in het Lucas County Animal Shelter.17

Q: Bijten pitbulls meer dan andere hondenrassen?

Afhankelijk van de gemeenschap waarin je woont en de verhouding pitbulls daarbinnen, ja en nee. Maar of een pitbull meer of minder bijt dan een ander hondenras is niet het punt. Het punt is de acute schade die een pitbull toebrengt als hij ervoor kiest om te bijten. De bijtstijl van de pitbull, “vasthouden en schudden”, veroorzaakt ernstige bot- en spierschade, vaak met blijvende en misvormende verwondingen tot gevolg. Bovendien, als een pitbull eenmaal begint aan te vallen, kan ingrijpen met een vuurwapen de enige manier zijn om het te stoppen.

Bij het analyseren van statistieken over hondenbeten, is het belangrijk om te begrijpen wat een beet is. Een enkele beet — geregistreerd en gebruikt in hondenbeetstatistieken — is een beet die “de huid breekt.” Een beet van een poedel die twee prikwonden achterlaat, wordt op dezelfde manier geregistreerd als een pitbull-maishandeling, die honderden prikwonden en uitgebreid verlies van zacht weefsel kan opleveren. Ondanks het “moeras” van statistieken over hondenbeten, voeren pitbulls de bijtincidenten aan in Amerikaanse steden en provincies.18

Q: Kan een pitbull correct worden geïdentificeerd?

Ja, pitbulls zijn een identificeerbaar hondenras. Dit wordt bevestigd door een reeks uitspraken van het Hof van Beroep vanaf 1988. (Voor een uitsplitsing van elke beslissing zie: Pit Bulls zijn identificeerbaar). Elk hof van beroep concludeerde in zijn eigen variantie dat een “hondenbezitter met een normaal verstand” of een “leek” een pitbull zou kunnen identificeren. Pitbull-eigenaren en dierenwelzijnsorganisaties beweren echter nog steeds dat de gemiddelde persoon, en zelfs professionele asielmedewerkers, een pitbull niet correct kunnen identificeren.

“Pitbull honden bezitten unieke en gemakkelijk herkenbare fysieke en gedragskenmerken die zowel door hondenbezitters met een normale intelligentie kunnen worden herkend…” – Ohio v. Anderson, Supreme Court of Ohio (1991)

Nergens maken de hoge rechtbanken enige aanname dat “deskundige” kennis nodig is om een pitbull te identificeren. Verder verklaarden hoven van beroep in Ohio in 1989 en 1991 dat “een gewoon persoon gemakkelijk een woordenboek, een gids voor hondenkopers of een hondenboek kan raadplegen voor begeleiding en instructie” en dat “consistente en gedetailleerde beschrijvingen van de pitbullhond kunnen worden gevonden in hondengidsen” en meer.19 Deze uitspraken vonden plaats een decennium voor de uitvinding van Google Search.

Related appellate decisions

• Garcia v. Village of Tijeras, 767 P. 2d 355 – NM: Court of Appeals 1988.
• Vanater v. Village of South Point, 717 F. Supp. 1236 – Dist. Court, SD Ohio 1989.
• Colorado Dog Fanciers v. Denver, 820 P. 2d 644 – Colo: Supreme Court 1991.
• Ohio v. Anderson, 57 Ohio St. 3d 168 – Ohio: Supreme Court 1991.

Q: Waarom zeggen pitbull eigenaren vaak, “Mijn hond zou je dood kunnen likken?”

Om de ervaring van het bezitten van een negatief gepercipieerde hond te begrijpen, voerde het Tufts Center for Animals and Public Policy een onderzoek uit naar pitbull eigenaren. Onderzoekers ontdekten dat eigenaars van vogelvrije hondenrassen het stigma dat op hun ras rust direct voelen en hun toevlucht nemen tot verschillende tactieken om het te verminderen. Eén van de tactieken omvatte pogingen om het dreigende uiterlijk en de fysieke kracht van de pitbull te compenseren met overweldigend “aanhankelijk” gedrag, zoals: “Mijn hond zou je wel dood kunnen likken. “20

“Als een manier om het effect van het uiterlijk en de fysieke kracht van dit ras te compenseren, zinspelen veel respondenten op beelden en verhalen over de affectie van hun pitbulls, die rechtstreeks in tegenspraak is met hun intimiderende reputatie. Eigenaren richtten zich vaak op het tonen van affectie en de gevoeligheid en afstemming van het ras op mensen. Een eigenaar beschreef de kennismaking tussen haar pitbull en een op haar hoede zijnde vriendin die bezorgd was over de hond omdat ze jonge kinderen had:

…Ze kwam hierheen en ging zitten…en ging op de bank zitten en begon haar te kussen en alles. En ze is als, ‘Oh mijn God; nou, ik denk dat dit goed is – de hond is gewoon van plan om mijn kinderen dood te kussen’!

Een andere eigenaar, gericht op het contrast tussen de fysieke kracht van zijn hond en haar volgzame persoonlijkheid, legde uit, ‘is een sterke, krachtige hond, maar, weet je, ze zou je doodlikken.'” – Het omgaan met het stigma van vogelvrije rassen: A Case Study of Pit Bull Owners (2000)

Q: Waarom zeggen mensen, “Pit bulls zijn hond-agressief en niet mens-agressief?”

Door selectief fokken ten behoeve van hondengevechten, zijn pit bulls zeer hond-agressief. Deze agressie is niet beperkt tot honden; pitbulls doden regelmatig andere huisdieren en gedomesticeerde dieren. Toonaangevende opvoedingswebsites over pitbulls waarschuwen eigenaren van pitbulls om: “Vertrouw er nooit op dat uw pitbull niet zal vechten”. Op dezelfde websites staat ook dat pitbulls nooit alleen gelaten mogen worden met een andere hond of dier.21 De praktische en morele vraag is: Waarom wordt “pitbull agressie” getolereerd?

Pitbull agressie is om twee redenen onaanvaardbaar. In veel gevallen leidt het tot agressie van mensen. Een veel voorkomend scenario is het volgende: Een loslopende pitbull valt een aangelijnde hond aan die door zijn eigenaar wordt uitgelaten. De eigenaar raakt ernstig gewond wanneer hij de aanval probeert te stoppen. Elk jaar overlijden een of meer Amerikanen als gevolg van agressie van pitbulls, waaronder eigenaren als Mitchelle Segerdahl en Alicia Malagon, die stierven toen ze een gevecht met hun pitbull probeerden te beëindigen.

Ten tweede overlijden elk jaar veel te veel geliefde gezelschapsdieren en huisdieren een gewelddadige dood door de krachtige kaken van pitbullterriers. In sommige gevallen gaat het om aanvallen waarbij pitbulls door de hordeuren van particuliere woningen scheuren – bij een inbraak – om het huisdier dat daarbinnen leeft te doden.22 Eigenaren van het huisdier kunnen gedwongen zijn om toe te kijken hoe hun hond of kat wordt opengereten door de pitbull en te bidden dat het dier zich vervolgens niet richt op een onschuldig gezinslid.

Q: Wat is het beste wat we kunnen doen voor gemeenschappen en pitbulls?

Het beste wat we kunnen doen voor gemeenschappen en pitbulls is het reguleren van pitbullbezit en het fokken met pitbulls. Het verlagen van de pitbullpopulatie zal het aantal ernstige mishandelingen en de euthanasie van pitbulls verminderen. Eind 2014 schatte Animals 24-7, een groep die het doden van honden in asielen bijhoudt, dat van de 1,3 miljoen honden in asielen die in 2014 geëuthanaseerd zouden worden, 56% pitbulls waren.23 Dit is waar ondanks het feit dat pit bulls slechts ongeveer 6% uitmaken van de totale Amerikaanse hondenpopulatie.24

In meer dan 900 Amerikaanse steden en bijna alle geprivatiseerde militaire huisvesting – het Amerikaanse leger, het Amerikaanse marinierskorps en de Amerikaanse luchtmacht – en veel openbare huisvestingsinstanties gelden rasspecifieke beperkingen. Dergelijke maatregelen omvatten vaak: verplichte sterilisatie, aansprakelijkheidsverzekering en strikte inperkingsregels. De meest progressieve wet, een pitbull verbod, verbiedt nieuwe pitbulls en het fokken van nieuwe pitbulls. In slechts een paar jaar tijd zien deze gemeenschappen een aanzienlijke daling van het aantal pitbull bijtincidenten en euthanasie van pitbulls.