Je bent gewend om overtuigingskracht in vele vormen te ervaren, en het is misschien makkelijk om voorbeelden van overtuigingskracht te herkennen, maar kun je uitleggen hoe overtuigingskracht werkt? Osborn en Osborn definiëren overreding als volgt: “De kunst om anderen te overtuigen om gunstige aandacht te schenken aan ons standpunt.” Er zijn twee componenten die deze definitie bruikbaar maken. Ten eerste erkent het de kunstzinnigheid, of vaardigheid, die nodig is om anderen te overtuigen. Of je nu een zaal van 500 mensen ervan moet overtuigen dat ze hun auto’s moeten verkopen en moeten kiezen voor een autovrije levensstijl, of je vrienden ervan moet overtuigen pizza te eten in plaats van hamburgers, overtuigingskracht komt normaal gesproken niet zomaar uit de lucht vallen. Het is eerder zo dat het op een doordachte manier wordt gepland en uitgevoerd. Ten tweede wordt in deze definitie het doel van overreding afgebakend – het overtuigen van anderen om gunstig over ons standpunt te denken. Overtuiging “omvat een breed scala van communicatie-activiteiten, waaronder reclame, marketing, verkoop, politieke campagnes, en interpersoonlijke relaties”. Vanwege het wijdverbreide nut ervan, is overreding een alomtegenwoordig onderdeel van ons dagelijks leven.

“Michael Bruno” door U.S. Fish and Wildlife Service Northeast Region. CC-BY.

Hoewel overreding in bijna elk facet van ons dagelijks leven voorkomt, zijn er gelegenheden waarbij meer formele handelingen van overreding – overtuigende toespraken – op hun plaats zijn. Overtuigende toespraken “hebben tot doel de overtuigingen, attitudes, waarden en daden van anderen te beïnvloeden”. In tegenstelling tot een informatieve toespraak, waarin de spreker tot taak heeft het publiek bepaalde informatie te verstrekken, probeert de spreker in een persuasieve toespraak mensen te beïnvloeden om op een bepaalde manier te denken of te handelen. Deze kunst om anderen te overtuigen wordt voortgestuwd door beredeneerde argumenten, de hoeksteen van persuasieve toespraken. Beredeneerde argumenten, die kunnen bestaan uit feiten, statistieken, persoonlijke getuigenissen of verhalen, worden gebruikt om het publiek te motiveren om anders te denken of zich anders te gedragen dan voordat zij de toespraak hoorden.

Er zijn bijzondere omstandigheden die een persuasieve aanpak rechtvaardigen. Zoals O’Hair en Stewart aangeven, is het zinvol om overtuigingsstrategieën te gebruiken als je einddoel is om een van deze dingen te beïnvloeden – “overtuigingen, houdingen, waarden en daden” – of om iets te versterken dat al bestaat. Pleitbezorgers van veilige seks brengen bijvoorbeeld vaak versterkende boodschappen over aan mensen die al veilig seks hebben, door hen eraan te herinneren dat het dragen van condooms en het vragen om toestemming goede praktijken zijn met wenselijke resultaten. Op dezelfde manier verspreiden pleitbezorgers voor veiliger seks ook routinematig de boodschap aan bevolkingsgroepen die waarschijnlijk onveilig of niet-vrijwillig seksueel gedrag gaan vertonen.

In een notendop, persuasieve toespraken moeten de complexe uitdaging aangaan van het beïnvloeden of versterken van overtuigingen, attitudes, waarden of acties van mensen, allemaal kenmerken die natuurlijk, ingebakken of onveranderlijk kunnen lijken voor een publiek. Daarom moeten retors (of sprekers) hun publiek motiveren om anders te denken of zich anders te gedragen door met argumenten te komen.

De triomf van overreding over geweld is het teken van een beschaafde samenleving. – Mark Skousen

  1. Osborn, M., & Osborn, S. (1997). Spreken in het openbaar (4e ed.). Boston: Houghton Mifflin Company. ↵
  2. German, K. M., Gronbeck, B. E., Ehninger, D., & Monroe, A. H. (2004). Beginselen van het spreken in het openbaar (15e ed.). Boston: Pearson. ↵
  3. O’Hair, D., & Stewart, R. (1999). Spreken in het openbaar: Uitdagingen en keuzes. Boston: Bedford/St. Martin’s. ↵

admin

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

lg