We denken graag dat Amerika seksueel permissief is. We worden overspoeld met verhalen over snelle Tinder-liaisons en zinloze college hookups. De realiteit is niet monnikenwerk, maar is meer saai dan de meesten van ons denken. De gemiddelde Amerikaanse vrouw heeft drie sekspartners gehad in haar leven. De mediane man heeft er vijf gehad.
Deze aantallen zijn al tientallen jaren onveranderd: je moet kijken naar mensen die voor de jaren veertig zijn geboren, die voor de Seksuele Revolutie volwassen zijn geworden, om lagere aantallen te vinden. De enige uitzondering vormen de mannen met een universitaire opleiding, wier mediane aantal de afgelopen decennia is gedaald (de aantallen voor mannen die geen universitaire opleiding hebben voltooid, zijn gelijk gebleven).
Maar medianen vertellen niet het hele verhaal. De verdeling van promiscuïteit is naar rechts gekeerd: de meeste mensen hebben maar een paar partners, maar een paar mensen hebben er heel veel. De gegevens zien er als volgt uit:
Noot: Ns = 17.252 (vrouwen) & 13.531 (mannen). De resultaten zijn ongewogen.
De gele balken zijn medianen, opgenomen om enig perspectief te bieden. Hoewel de meeste mensen slechts een paar partners hebben gehad, hebben enkelen een veelvoud daarvan gehad (ik heb het maximum zelfs op 100 gesteld, zodat een grafiek op één pagina begrijpelijk zou zijn). Vijf procent van de vrouwen heeft 16 of meer partners gehad; vijf procent van de mannen heeft er 50 of meer gehad. Eén procent van de Amerikaanse vrouwen heeft meer dan 35 partners gehad; het vergelijkbare cijfer voor mannen is 150.
Wie zijn deze mensen? In de volgende pagina’s presenteer ik een statistisch portret van Promiscue Amerika door gebruik te maken van General Social Survey-gegevens die tussen 1989 en 2016 zijn verzameld (eerdere enquêtes ondervroegen respondenten niet over hun seksuele geschiedenis). De meerdere golven van gegevens zorgen voor een steekproef van meer dan 30.000 respondenten en dus genoeg gevallen om naar seksueel gedrag in de marge te kijken.
Mijn onderzoek richt zich op de bovenste vijf percentielen van promiscuïteit; met andere woorden, de 5 procent van de Amerikanen die melden meer sekspartners te hebben dan de andere 95 procent. Ik kijk ook naar het hoogste percentiel van promiscuïteit wanneer er voldoende steekproeven zijn om dat te doen. Behalve waar vermeld, zijn de resultaten vergelijkbaar voor de top-vijf en top-één percent van promiscuïteit. Ten slotte, mijn telling van sekspartners negeert seksuele geaardheid.
The Trends
Over het algemeen hebben jongere Amerikanen nu seks met minder mensen dan hun Boomer of Gen X-ouderen, maar dat is niet het geval voor de vrouwelijke promiscue minderheid. De onderstaande figuur bekijkt welk deel van de steekproef voor elk onderzoeksjaar in de top vijf percentiel voor de hele steekproef valt; met andere woorden, welk deel van de vrouwen voor elk onderzoeksjaar 16 of meer partners had. De gegevens laten een lineaire toename zien van het percentage vrouwen dat aan de hoge kant van seksuele avontuurlijkheid valt. In 1990 had ongeveer 3% van de vrouwen meer dan 15 sekspartners gehad. In 2016 was dit aantal opgelopen tot 7 procent. Aanvullende analyse suggereert dat de toenemende seksuele avontuurlijkheid van vrouwen over de jaren van de tijdreeks een seculiere trend naar promiscuïteit vertegenwoordigt.
Noot: N = 17.252. Resultaten zijn ongewogen.
Het verhaal is anders voor mannen, voor wie promiscuïteit het meest voorkwam in het vorige decennium. Sindsdien heeft een afnemend deel van de mannen 50 of meer sekspartners gehad. Toch blijft seksuele exploratie in het top-vijf-percentiel iets gebruikelijker voor mannen dan in het begin van de jaren negentig, aan het begin van de tijdreeks.
Noten: N = 13,531. Resultaten zijn ongewogen.
De voorspelbare demografische verschillen
De inwoners van Promiscue America zijn in veel opzichten voorspelbaar. Ze zijn minder vaak getrouwd en vaker gescheiden. Ze hebben een veel grotere kans dan hun minder avontuurlijke leeftijdsgenoten om vreemd te gaan. Ze kijken meer porno. Ze zijn vaker politiek liberaal dan gematigd of conservatief. Velen van hen wonen in het westen van de Verenigde Staten (voor vrouwen betekent dat meer het intermountain westen dan de westkust). Ze wonen vaker in steden dan in buitenwijken of op het platteland.
Het is ook voorspelbaar dat de promiscue mensen minder religieus zijn dan andere Amerikanen, maar er zijn niettemin interessante verschillen naar kerkgenootschap. Christenen hebben de minste kans om in de top 5% van de promiscuïteitsverdeling te vallen. Toch zijn de verschillen tussen christenen en niet-gelovigen, uitgedrukt in procentpunten, niet enorm. Als het gaat om “andere” godsdiensten (waaronder moslims, hindoes en talloze minder gangbare godsdiensten), gedragen de mannen zich als christenen. Vrouwen met een andere geloofsovertuiging wonen vaker in het promiscue Amerika Van alle ondervraagden die een geloofsovertuiging aangaven, rapporteerden de joden het vaakst een hoge mate van promiscuïteit (8% van de joodse vrouwen, 6% van de joodse mannen). De hoogste promiscuïteitsniveaus komen uiteraard voor rekening van Amerikanen die geen kerkgenootschap claimen. Dit omvat 10% van de niet-aangesloten vrouwen en 7% van de niet-aangesloten mannen.
Noot: Ns = 14.802 (vrouwen) & 11.964 (mannen). Chi-kwadraattoetsen statistisch significant bij de .001 voor zowel
mannen als vrouwen. Resultaten zijn gewogen.
Religieuze participatie heeft ook de verwachte negatieve correlatie met promiscuïteit: de meest seksueel avontuurlijke Amerikanen hebben de minste kans om religieuze diensten bij te wonen. Regelmatige bijwoning (gedefinieerd als enkele keren per maand of meer) vertaalt zich in de laagste kans op seksuele promiscuïteit. Slechts 2% van de respondenten die regelmatig een religieuze dienst bijwonen vallen in de top vijf percentiel van promiscuïteit, terwijl 7% van de niet-aanwezigen dat doen. Af en toe een kerkdienst bijwonen levert middelmatige percentages seksueel avonturisme op. Regelmatig de deur van een kerk, synagoge of moskee binnenstappen kan zowel leerstellige verboden tegen promiscuïteit versterken als sociale versterking bieden over de wenselijkheid van monogamie.
Noot: Ns = 17.068 (vrouwen) & 13.402 (mannen). Chi-kwadraattoetsen statistisch significant op de .01 voor zowel
mannen als vrouwen. Resultaten zijn gewogen.
The Unanticipated Correlates of Promiscuity
Twee verwante factoren – opleiding en intelligentie – zijn in hoge mate voorspellend voor het hebben van een groot aantal sekspartners. Sommigen van ons hebben een mentaal portret van het promiscue Amerika dat lijkt op de Jerry Springer Show, maar dit lijkt niet overeen te komen met de werkelijkheid. Mensen met een postdoctorale graad hebben veel meer kans om promiscue te zijn dan hun lager opgeleide leeftijdgenoten, en dit geldt vooral voor vrouwen. Meer dan 2% van de vrouwen met een hoger diploma behoort tot het hoogste percentiel van promiscuïteit; met andere woorden, meer dan 35 sekspartners. Bijna 1,5% van de mannen rapporteert promiscuïteit in het hoogste percentiel van 150 of meer partners. Beide cijfers zijn veel hoger dan die voor mensen met een lagere formele opleiding. Over het algemeen hebben mensen met een hoog opleidingsniveau de hoogste huwelijkspercentages en de laagste echtscheidingspercentages, maar hun rangen bevatten ook een sprenkeling van seksuele sybarieten.
Note: Ns = 17,224 (vrouwen) & 13,510 (mannen). Chi-kwadraattoetsen statistisch significant op .001-niveau voor
vrouwen en .05-niveau voor mannen. Resultaten zijn gewogen.
Verband met onderwijs is de verhoudingsgewijs hogere intelligentie van seksueel avontuurlijke Amerikanen. De General Social Survey bevat een 10-woorden woorden woordenschattoets waarvan is aangetoond dat hij een hoge correlatie (r = .71) heeft met de resultaten van geavanceerde IQ-tests. Uiteraard kan een test met 10 vragen geen recht doen aan een complex concept als intelligentie, maar voor het gemak zal ik verwijzen naar de resultaten als een weerspiegeling van IQ of intelligentie.
Zowel mannen als vrouwen in het hoogste percentiel van promiscuïteit rapporteren hogere intelligentiescores dan hun minder goed bereisde leeftijdsgenoten doen. Dit geldt ook voor vrouwen, maar niet voor mannen in de top 5% van promiscuïteit. Mannen in het hoogste vijf-percentiel hebben een IQ dat slechts iets hoger ligt dan dat van hun minder seksueel avontuurlijke leeftijdgenoten.
Noot: Ns = 9.429 (vrouwen) & 7.269 (mannen). T-tests tussen lage- en hoge-promiscuïteitsgroepen zijn statistisch significant, behalve tussen top-vijf procent mannen en bottom-99 procent mannen. Resultaten zijn ongewogen.
Het verband tussen opvoeding en seksuele exploratie is al lang duidelijk. In zijn briljante en ethisch omstreden studie over anonieme homoseks, stelde wijlen socioloog Laud Humphreys vast dat zijn opgeleide respondenten meer bereid waren om een reeks seksuele activiteiten te verkennen. Nationale gegevens tonen ook hogere percentages anale seks onder hoog opgeleide vrouwen. Een klein aantal hoogopgeleiden lijkt deze nieuwsgierigheid te hebben gekanaliseerd in promiscuïteit. Misschien verklaart deze dynamiek ook de neiging tot promiscuïteit met meerdere partners en intelligentie. Tenslotte lijken deze verbanden bijzonder sterk te zijn voor vrouwen.
Maakt het uit of je promiscue bent?
Er zijn bescheiden maar toch statistisch significante verschillen in het geluk van de respondenten naargelang hun promiscuïteit. De 5% meest promiscue respondenten van beide seksen geven minder vaak aan “zeer gelukkig” te zijn en meer kans om te zeggen dat ze “niet al te gelukkig” zijn. Dit patroon geldt voor vrouwen als we kijken naar het hoogste percentiel van promiscuïteit, maar niet voor mannen. Met andere woorden, mannen die aangeven 150 of meer sekspartners te hebben gehad, zijn niet gelukkiger of ongelukkiger dan hun niet-Lothariose tegenhangers, maar dat geldt niet voor vrouwen.
Noot: Ns = 15.874 (vrouwen) & 12.520 (mannen). Chi-kwadraattoetsen statistisch significant op het niveau .001
voor vrouwen en mannen. Resultaten zijn gewogen.
Multivariate analyse onthult dat de gelukskloof tussen promiscue Amerika en hun minder seksueel avontuurlijke leeftijdsgenoten gedeeltelijk kan worden verklaard door de burgerlijke staat. Herinner je dat promiscue respondenten minder vaak getrouwd en vaker gescheiden zijn. Regelmatige lezers van deze blog zijn zich terdege bewust van het feit dat huwelijk en geluk samenhangen, en dit verband zou kunnen verklaren waarom sommige promiscue volwassenen minder gelukkig zijn. Maar er zijn waarschijnlijk nog andere redenen, waarvan sommige voor zowel ongelukkigheid als promiscuïteit kunnen liggen. Seksueel misbruik in de kindertijd verhoogt bijvoorbeeld de kans op zowel promiscuïteit als ongelukkigheid in het latere leven. Met andere woorden, er is geen manier om te weten of promiscuïteit er direct toe leidt dat mensen ongelukkig zijn.
Het geluksverhaal verandert wanneer promiscue Amerikanen gaan trouwen. Deze ondervraagden zijn niet meer of minder gelukkig in hun relaties dan hun niet-promiscue leeftijdgenoten. Sommigen hebben hun ontrouw misschien tot hun eerste huwelijk beperkt. Een klein aantal kan polyamoreuze of andere vormen van open relaties hebben, hoewel het onmogelijk is om dat met deze gegevens te weten.
In tegenstelling tot de publieke perceptie, is het typische seksuele gedrag de afgelopen decennia niet veel veranderd. Maar er zullen altijd uitschieters zijn, Amerikanen die een veelheid aan sekspartners hebben. Dit gedrag komt steeds vaker voor bij vrouwen, maar steeds minder bij mannen. Misschien beleven deze vrouwen de laatste fasen van de Seksuele Revolutie, fasen die eerder voor mannen kwamen. Het is een bewijs voor deze stelling dat er geen mannelijk equivalent is van de term “slet shaming.”
Promiscue Amerika is stedelijk, seculier, en politiek progressief, en ook slim en goed opgeleid. Gemiddeld genomen zijn hoog opgeleide mensen met een hoog IQ eerder geneigd te trouwen en getrouwd te blijven. Maar gemiddelden geven geen beeld van menselijk gedrag in de marge, en een klein deel van de intelligente en hoog opgeleide Amerikanen wijkt af van de seksuele normen. De redenen waarom behoren tot de meest intrigerende vragen die dit onderzoek oproept. De antwoorden vereisen diepgaande interviews en psychometrische gegevens.
De aantrekkingskracht van promiscuïteit is de opwinding van diverse seksuele ervaringen. Sommige mensen zijn misschien meer geschikt voor seksuele sybaritisme dan monogamie. Voor anderen is het nadeel minder geluk op de lange termijn, en voor deze mensen kan promiscuïteit meer een reactie zijn dan een bewuste keuze.
Nicholas H. Wolfinger is hoogleraar gezins- en consumentenstudies en adjunct hoogleraar sociologie aan de Universiteit van Utah. Zijn meest recente boek is Soul Mates: Religion, Sex, Love, and Marriage among African Americans and Latinos, coauthored with W. Bradford Wilcox (Oxford University Press, 2016). Volg hem op Twitter op @NickWolfinger.
Editor’s Note: De standpunten en meningen in dit artikel zijn die van de auteurs en weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs het officiële beleid of de standpunten van het Institute for Family Studies.
Bijlage Tabellen
