Erge pseudodysphagie is de irrationele angst om te slikken en lichte pseudodysphagie is de angst om te stikken. De symptomen zijn psychosomatisch. De slikhandeling wordt mentaal in verband gebracht met verstikking of met ondercapaciteit van de slokdarmopening. Dit kan paniekreacties uitlokken voor of tijdens het slikken. Het gevoel van moeilijk slikken voelt authentiek aan voor de getroffen persoon, hoewel het op niets in werkelijkheid gebaseerd is. Het is belangrijk dat dysfagie (moeilijk of pijnlijk slikken) wordt uitgesloten voordat de diagnose pseudodysphagie wordt gesteld.
Psychologie
De angst om zich te verslikken gaat gepaard met angst, depressie, paniekaanvallen, hypochondrie, en gewichtsverlies. De aandoening kan voorkomen bij kinderen en volwassenen; het komt even vaak voor bij mannen als bij vrouwen. De kwaliteit van leven kan ernstig worden aangetast. Vermijding van restaurants of sociale gelegenheden is gebruikelijk, omdat voedsel soms alleen in kleine hapjes of met vloeistof kan worden ingenomen.
De typering van idiopathische dysfagie als psychosomatisch is onlangs in twijfel getrokken door gepubliceerde casusrapporten waarin gevallen van “pseudodysphagie” worden gedocumenteerd bij patiënten die lijden aan het weinig bekende omohyoid spier syndroom. Mocht blijken dat dit syndroom een spectrum van ernst heeft (vooral als milde gevallen van OMS niet de typische voorbijgaande zachte nekmassa vertonen), dan zal de medische gemeenschap misschien moeten overwegen deze subtiele, echt somatische etiologie uit te sluiten alvorens tot echte pseudodysphagie te komen, waarbij de laatste in wezen een diagnose van exclusie is.
