Hoewel er verschillen zijn in de mate waarin verschillende autoriteiten het gebruik van tabak, alcohol en bewustzijnsveranderende drugs aan de kaak stellen of verbieden, geeft de auteur nauwkeurig de consensus weer onder de geleerden van de Joodse wet. Dit blijkt uit de bronvermeldingen die staan in het boek waaruit deze passage is geciteerd. Overgenomen met toestemming uit het boek van de auteur Jewish Living: A Guide to Contemporary Reform Practice, uitgegeven door de UAHC Press (Union of American Hebrew Congregations), 2001.
Smoking
Ooit werd roken over het algemeen beschouwd als een onschuldig, zelfs de moeite waard plezier. Velen dachten dat tabak een gezonde substantie was, een hulpmiddel voor de bloedsomloop, de spijsvertering, en dergelijke. Een aantal rabbijnen deelden deze mening en schreven vol lof over de voordelen van tabak voor de menselijke gezondheid. Sommigen vroegen zich zelfs af of het roken wel gezegend moest worden, want het genot dat men eraan beleefde leek op dat van eten, drinken of het ruiken van geuren.
Heden ten dage is wetenschappelijk bewijs voor de gevaren van roken wereldwijd aanvaard, en er bestaat geen redelijke twijfel meer over dat tabak ziekte en dood veroorzaakt. De rabbijnse opvatting weerspiegelt deze verandering en veroordeelt roken nu als een bedreiging voor het leven en de gezondheid van de mens. Zoals het Jodendom ons verbiedt ons leven nodeloos in gevaar te brengen en ons lichaam met roekeloos gebrek aan respect te behandelen, zo verbiedt het ons te roken. Degenen die roken hebben een strikte morele verplichting om alles te doen wat in hun macht ligt om te stoppen met roken. Het is ook verkeerd rokers in hun gewoonte aan te moedigen door tabak voor hen te kopen of door hen een vuurtje aan te bieden. Synagogen en andere Joodse instellingen moeten roken in hun gebouwen verbieden.
Alcohol
Judaïsme veroordeelt het gebruik, met mate, van alcoholische dranken niet. Integendeel: de Bijbel spreekt vol lof over wijn als een stof die “het menselijk hart verblijdt” (Psalmen 104:15). Wijn heeft altijd een zichtbaar centrale rol gespeeld in de Joodse religieuze cultuur. Dit blijkt uit het feit dat de traditie speciale zegeningen voorschrijft die voor en na de consumptie van wijn moeten worden uitgesproken, net zoals dat voor brood gebeurt. Het gebruik van wijn is verplicht bij rituele handelingen zoals Kiddush , de “vier bekers” bij de Pesach Seder, en de viering van huwelijken en brit milah . Andere bedwelmende middelen kunnen dienen in plaats van wijn onder bepaalde omstandigheden in sommige (maar niet alle) van deze settings.
Tegzelfdertijd echter moeten we alcoholische dranken met de grootste voorzichtigheid behandelen, omdat ze een bron van pijn zowel als vreugde kunnen zijn. Wijn kan dienen als een belangrijk element in ons ritueel, maar het is geenszins onmisbaar; iemand die om medische redenen geen wijn of sterke drank kan drinken, mag niet-vergiftigende middelen vervangen voor rituele doeleinden, inclusief de Pesach Seder. Er wordt ons gezegd op te passen voor “wijn als hij rood is”, want de kleur en de zachtheid verbergen de realiteit dat “hij uiteindelijk bijt als een slang” en de werking van de menselijke geest verstoort (Spreuken 23:31-32).
Een traditie die helder denken en verantwoordelijk gedrag hoog in het vaandel heeft staan, kan niet anders dan dronkenschap als een kwaad beschouwen. De sjikoer, de dronkaard, mag dan het mikpunt van vele grappen zijn, maar hij wordt op een essentiële manier van de gemeenschap gescheiden gehouden: hij of zij mag geen religieuze, wettelijke of politieke functies vervullen en het is hem of haar zelfs verboden te bidden totdat hij of zij nuchter is. De duidelijke implicatie van deze bronnen is dat als we besluiten alcohol te gebruiken, we onze consumptie ervan strikt onder controle moeten houden.
Wederom worden we eraan herinnerd dat het Jodendom ons verantwoordelijk houdt voor het niet zorgvuldig en respectvol omgaan met onze gezondheid. Dit punt is bijzonder dringend gezien ons bewustzijn van de destructieve aard van alcoholisme, een ziekte waarvan onze voorouders zich slechts vaag bewust waren. De kosten van alcoholisme, afgemeten aan de persoonlijke en sociale verwoesting die het achterlaat, vereisen dat wij deze ziekte open en direct onder ogen zien, en dat wij als gemeenschap alles doen wat in ons vermogen ligt voor hen die naar ons toekomen in hun strijd voor herstel.
Twaalf-stappen-groepen
Een van de meest effectieve programma’s voor herstel van alcoholisme is de “twaalf-stappen”-methode, die is ontwikkeld door Anonieme Alcoholisten en die ook wordt toegepast in de strijd tegen onze verslavingen. Deze aanpak heeft ontelbare levens gered en moet daarom als een zegen worden beschouwd
Het is echter ook zo dat bijeenkomsten van “twaalf-stappen”-organisaties vaak christelijke religieuze praktijken omvatten, zoals het opzeggen van het “Onze Vader”. Dit levert een ernstig probleem op voor Joden, want de integriteit van onze eigen religieuze identiteit vereist dat wij ons onthouden van het overnemen van rituele en liturgische praktijken die geassocieerd zijn geraakt met andere godsdiensten. Een joods lid van een “twaalfstappengroep” zou tijdens het gebed in eerbiedige stilte kunnen staan of een passend alternatief kunnen reciteren, zoals Psalm 23. Wij zijn vooral dankbaar voor diegenen in onze gemeenschap die zich inspannen om de inzichten van de “twaalfstappenmethode” op te nemen in een Joodse gemeenschappelijke en spirituele setting.
Drugs
Dezelfde vermaning geldt voor andere verslavende en geestverruimende middelen. De traditie, zoals we hebben gezien, staat het gebruik van drugs toe, zolang we dit doen in dienst van een legitiem medisch doel. We mogen zelfs de meest krachtige chemicaliën toedienen, op voorwaarde dat: het doel is om ziekte te bestrijden of pijn te bedwingen; dat de chemicaliën worden voorgeschreven door artsen volgens protocollen die zijn vastgesteld en geaccepteerd door de medische professie en door de wet; en dat de drugs worden ingenomen onder zorgvuldig toezicht van gekwalificeerd medisch personeel.
Buiten deze strikte beperkingen is het innemen van drugs verboden omdat ze schadelijk zijn voor de lichamelijke of geestelijke gezondheid. Het Jodendom keurt het gebruik van drugs voor ontspanning niet goed, noch erkent het enige religieuze waarde die wordt verkregen uit de “verruiming van het bewustzijn” met chemische middelen. Deze middelen moeten worden vermeden, en wij moeten ons uiterste best doen om ervoor te zorgen dat degenen die eraan verslaafd zijn de hulp krijgen die zij nodig hebben om die afhankelijkheid te doorbreken.
