De sociale contracttheorie zegt dat mensen in de samenleving samenleven volgens een overeenkomst waarin morele en politieke gedragsregels zijn vastgelegd. Sommige mensen geloven dat als we volgens een sociaal contract leven, we moreel kunnen leven door onze eigen keuze en niet omdat een goddelijk wezen dat eist.
Door de eeuwen heen hebben filosofen, zo ver terug als Socrates, geprobeerd om het ideale sociale contract te beschrijven, en om te verklaren hoe bestaande sociale contracten zijn geëvolueerd. Filosoof Stuart Rachels stelt dat moraliteit het geheel van gedragsregels is die rationele mensen aanvaarden, op voorwaarde dat anderen ze ook aanvaarden.
Sociale contracten kunnen expliciet zijn, zoals wetten, of impliciet, zoals het opsteken van je hand in de klas om te spreken. De Amerikaanse grondwet wordt vaak aangehaald als een expliciet voorbeeld van een deel van Amerika’s sociaal contract. Daarin staat wat de regering wel en niet kan doen. Mensen die ervoor kiezen in Amerika te leven, stemmen ermee in te worden geregeerd door de morele en politieke verplichtingen die in het sociale contract van de grondwet zijn uiteengezet.
Inderdaad, ongeacht of sociale contracten expliciet of impliciet zijn, zij bieden een waardevol kader voor harmonie in de samenleving.
