Wat is Staatsschuld?
Soevereine schuld is de schuld van een centrale overheid. Het is schuld uitgegeven door de nationale overheid in een vreemde valuta om de groei en ontwikkeling van het uitgevende land te financieren. De stabiliteit van de uitgevende regering kan worden afgeleid uit de kredietratings van het land, die beleggers helpen risico’s af te wegen bij de beoordeling van investeringen in staatsschuld.
Soevereine schuld wordt ook wel staatsschuld, overheidsschuld en nationale schuld genoemd.
Inzicht in staatsschuld
Soevereine schuld kan zowel interne schuld als externe schuld zijn. Indien gecategoriseerd als binnenlandse schuld, is het schuld aan kredietverstrekkers die zich in het land bevinden. Bij externe schuld gaat het om schulden aan buitenlandse geldschieters. Een andere manier om overheidsschuld te classificeren is aan de hand van de duur tot de terugbetaling van de schuld. Schuld geclassificeerd als kortlopende schuld duurt meestal minder dan een jaar, terwijl schuld geclassificeerd als langlopende schuld meestal meer dan tien jaar duurt.
Hoe staatsschuld werkt
Soevereine schuld wordt meestal gecreëerd door het lenen van staatsobligaties en -wissels en het uitgeven van effecten. Landen die in vergelijking met andere landen minder kredietwaardig zijn, lenen rechtstreeks van wereldorganisaties zoals de Wereldbank en andere internationale financiële instellingen. Een ongunstige verandering in de wisselkoersen en een te optimistische waardering van de terugbetaling van de met de schuld gefinancierde projecten kunnen het voor landen moeilijk maken om de staatsschuld terug te betalen. De enige mogelijkheid voor de geldschieter, die geen beslag kan leggen op de activa van de regering, is om opnieuw te onderhandelen over de voorwaarden van de lening. Overheden beoordelen de risico’s die zijn verbonden aan het aangaan van staatsschulden, aangezien landen die in gebreke blijven bij het aangaan van staatsschulden in de toekomst moeite zullen hebben om leningen te krijgen.
Key Takeaways
- Soevereine schuld is schuld uitgegeven door een centrale overheid, meestal in de vorm van effecten, om verschillende ontwikkelingsinitiatieven binnen een land te financieren.
- Het belangrijkste risico bij staatsschuld is het risico dat het uitgevende land in gebreke blijft. Om deze reden worden landen met stabiele economieën en politieke systemen geacht een kleiner risico op wanbetaling te vormen in vergelijking met landen met een geschiedenis van instabiliteit.
- De meting en de toegekende ratings voor staatsschulden kunnen per bureau verschillen.
Risico’s van staatsschulden
Hoewel staatsschulden altijd een risico op wanbetaling inhouden, wordt het lenen van geld aan een nationale overheid in de eigen valuta van het land een risicoloze investering genoemd, omdat de schuld binnen bepaalde grenzen door de lenende overheid kan worden terugbetaald door belastingen te verhogen, de uitgaven te verminderen of gewoon meer geld te drukken. Naast de uitgifte van staatsschuld kunnen regeringen hun projecten financieren door geld te creëren. Op die manier hoeven overheden geen rente meer te betalen. Deze methode vermindert echter alleen de rentekosten van de overheid en kan leiden tot hyperinflatie. Overheden moeten hun projecten dus nog steeds financieren met hulp van andere overheden.
Meten van staatsschuld
Het meten van staatsschuld wordt per land anders gedaan. De meting van de staatsschuld hangt af van wie de meting uitvoert en waarom ze dat doen. Zo meet een rating van Standard & Poor’s voor bedrijven en investeerders alleen de schuld die door commerciële schuldeisers is geleend. Dit betekent dat het geld dat is geleend van andere regeringen, de Wereldbank en andere internationale financiële instellingen niet wordt meegerekend. Tegelijkertijd heeft de Europese Unie (EU) grenzen gesteld aan het totale bedrag dat een land in de eurozone mag lenen. Dit betekent dat de EU ruimere beperkingen heeft bij het meten van de staatsschuld. Als zodanig omvat de EU ook de schuld van lokale overheden en staten.
Voorbeeld van staatsschuld
De ratings en prestaties van staatsschuld hangen grotendeels af van het economische en politieke systeem van het uitgevende land. Bijvoorbeeld, schatkistpapier uitgegeven door de regering van de Verenigde Staten wordt beschouwd als een veilige haven in tijden van onrust op de internationale markten. Dit heeft ertoe geleid dat verschillende buitenlandse landen een aanzienlijk deel van de Amerikaanse schuld in handen hebben, met name Japan en China. Aan de andere kant staat de staatsschuld van landen met spilzieke uitgaven en een hoge schuldquote. De Griekse schuldencrisis is een voorbeeld van de problemen die kunnen ontstaan in de economie van een land, als het niet in staat is de betalingen in verband met zijn schuld te voldoen.
