RatingsEdit
De aflevering werd bekeken door 13,61 miljoen kijkers tijdens de eerste live-uitzending op HBO, waarmee het de meest bekeken aflevering van de serie werd, die de voorgaande aflevering “The Bells” overtrof, evenals de meest bekeken HBO-telecast ooit, die de 13,4 miljoen kijkers van The Sopranos-aflevering “For All Debts Public and Private” overtrof. Een extra 5,7 miljoen kijkers keken op streamingplatforms, voor een totaal van 19,3 miljoen kijkers.
In het Verenigd Koninkrijk werd de aflevering bekeken door 5,12 miljoen op Sky Atlantic, volgens de British Audience Research Board.
Kritische reactiesEdit
Op recensie-aggregator Rotten Tomatoes heeft de aflevering een goedkeuringsbeoordeling van 48% op basis van 134 beoordelingen, met een gemiddelde beoordeling van 6,32 uit 10. De kritische consensus van de website luidt: “Als er niets anders is, is ‘The Iron Throne’ een bitterzoete – hoewel helaas flauwe – seriefinale die ervoor zorgt dat Game of Thrones-fans nog een tijdje zullen blijven hangen bij het lot van hun favoriete personages. Zullen ze ooit tevreden zijn met de conclusies van de serie? Vraag het ons over 10 jaar nog maar eens.” Vanaf 9 augustus 2019 is het de laagst gewaardeerde aflevering van de serie op de website.
James Poniewozik van The New York Times vond dat het verhaal onvoldoende uitlegde waarom Daenerys King’s Landing verbrandde en hoe ze tot haar laatste karakterpunt kwam, door te stellen dat “een vrouw, misbruikt en verhandeld als vee, zo verstrikt raakt in haar ijver om goed te doen dat ze alles behalve blinde adoratie als kwaad ziet” een solide idee was, maar dat kijkers niet werden meegenomen “in haar perspectief om die verandering echt en onvermijdelijk te laten lijken.” Poniewozik zei dat “kleine karaktermomenten” zoals Tyrion die stoelen rechtzet, Arya die naar het westen vaart en Jon die zich weer bij de Wildlings voegt “emotioneel zinvol waren”. Hank Stuever van The Washington Post, die keek met verlaagde verwachtingen, zei dat de serie “zeilde (en draafde) af naar een nobel en misschien anticlimactisch einde … Het was alles wat niemand wilde, maar het was nog steeds een heel ding: voldoende rechtvaardig, narratief symmetrisch en voldoende aangrijpend. Het ging lang op aanzwellende beeldspraak en enigszins kort op dialoog.” Laura Prudom van IGN schreef dat de finale “geen ramp” was, maar ook “niet helemaal de droom van de lente waar we misschien op hadden gehoopt”, “moeite om veel van de slepende plotdraden van de show op te lossen in een bevredigende en coherente conclusie, en opnieuw het slachtoffer worden van de nodeloos ingekorte afleveringvolgorde van het seizoen.”
Critici hadden moeite met de pacing van de aflevering en de laatste onthullingen. Spencer Kornhaber van The Atlantic schreef dat de finale “tonaal vreemd, logisch gespannen, en emotioneel dun” was en een “drama veranderd in een sitcom”. Lenika Cruz, ook schrijvend voor The Atlantic, schreef dat de aflevering “tempo problemen, gehaaste karakterontwikkeling, tonale dissonantie, het gebrek aan aandacht voor detail, onverklaarbare omkeringen, en zwakke dialoog” had. Kelly Lawler van USA Today schreef: “Tragedie en onrechtvaardigheid waren net zo ingebakken in de identiteit van de serie als draken en gevechten,” maar de finale was “onherkenbaar. Het was afgezaagd; het was clichématig. Elk overgebleven personage kreeg een zoetsappige coda… Het week niet sierlijk uit naar een andere baan, het gleed van een klif af.” Inkoo Kang van Slate schreef dat “We weten dat bestuur gecompliceerd is, en de voorstelling van de show van die complicaties is een van de redenen waarom het aanvankelijk zo verfrissend relatable aanvoelde – maar het argument van de finale dat een afstand doen van verantwoordelijkheid het beste is waarop we kunnen hopen in een leider – voelt lui en vals.”
Omgekeerd concludeerde de consensus van TV Guide dat de Game of Thrones-finale “sterk eindigde,” en rangschikte het #33 op de lijst van alle 73 afleveringen. Richard Roeper schreef voor de Chicago Sun-Times dat “over het geheel genomen, de finale een solide en grotendeels bevredigende afsluiting was van een van de meest opwindende en boeiende tv-series ooit,” en was “melancholisch, bitterzoet, gevuld met wendingen en bij momenten verrassend humoristisch.” Hugh Montgomery van BBC beoordeelde de aflevering ook met 4/5 en schreef dat de finale grotendeels voldoet “aan de voorwaarden die de makers hebben gesteld” in de “ruïneuze” voorlaatste aflevering. Bran die koning werd was “trouw aan het gevoel voor realpolitik van de show” als een “voorwaardelijk gelukkig einde”, terwijl de show “een efficiënt, zij het teleurstellend oncontroversieel, einde” biedt voor Jon, Arya en Sansa. Karl Quinn van The Age schreef dat de show “zichzelf misschien te snel heeft opgelost” in dramatische termen, maar Bran’s hemelvaart “was thematisch perfect logisch” volgens de “anti-oorlog en anti-despot thema’s…Na al het bloedvergieten, bloedvergieten en branden, eindigde Game of Thrones niet met een knal maar met een stemming.” Lucy Mangan van The Guardian gaf een 4/5 beoordeling en stelde dat “de finale het net heeft waargemaakt. Het was trouw aan het algemene onderwerp van de serie – oorlog, en het medelijden met oorlog – en, na vorige week veel onrecht te hebben gedaan aan verschillende protagonisten, deed het recht aan degenen die overeind bleven.”
Awards en nominatiesEdit
| Jaar | Award | Category | Nominee(s) | Result | Referentie(s) |
|---|---|---|---|---|---|
| 2019 | Primetime Emmy Awards | Outstanding Directing for a Drama Series | David Benioff and D. B. Weiss | genomineerd | |
| Outstanding Lead Actor in a Drama Series | Kit Harington | genomineerd | |||
| Outstanding Supporting Actor in a Drama Series | Peter Dinklage | Won | |||
| Outstanding Writing for a Drama Series | David Benioff and D. B. Weiss | genomineerd | |||
| Primetime Creative Arts Emmy Awards | Outstanding Cinematography for a Single-Camera Series (One Hour) | Jonathan Freeman | genomineerd | ||
| Outstanding Single-Camera Picture Editing for a Drama Series | Katie Weiland | genomineerd |
