Na meer dan 40 jaar in het Hibiya district van Tokyo te hebben gestaan, werd besloten dat het door Frank Lloyd Wright ontworpen Imperial Hotel in Tokyo, dat in 1923 werd geopend, moest worden vervangen. In 1968 werd de hoofdlobby van het hotel ontmanteld en overgebracht naar het Meiji-mura Museum Village in de prefectuur Aichi, waar het nauwgezet werd gereconstrueerd, gerepareerd en bewaard voor toekomstige generaties(INFORMATIE).
Meiji-mura Museum onderzoeker en archivaris Nakano Yuko leidt gasten door de lobby van The Wright Imperial, waarbij ze gedetailleerde inzichten deelt over de unieke kenmerken van het gebouw. Voor wie niet vertrouwd is met Frank Lloyd Wright, bieden deze details een diepere manier om zijn benadering van architectuur te waarderen.
Bij het binnenkomen van het gebouw is het plafond vrij laag en is de ingang donker. Wanneer men echter een paar treden naar boven loopt, in de hoofdlobby, strekt het plafond zich uit over drie verdiepingen met ramen aan beide zijden die voor natuurlijk licht zorgen, wat bij de bezoeker onmiddellijk een gevoel van vrijheid en bevrijding oproept.
Het gebouw zelf bestaat voornamelijk uit Oya-steen en handgemaakte krastegels of bakstenen die werden gebakken in een speciaal voor de bouw van The Imperial gebouwde oven. Onder de bakstenen en stenen bevinden zich siertegels en houtwerk met handgemaakt sierglas met ingelegde gouden accenten. Samen met de originele waterpartijen en de met goud beschilderde plafonds die fonkelden in de zonnestralen die door de ramen naar binnen vielen, is het geen wonder dat The Imperial uit 1923 ook wel “het juweel van het oosten” werd genoemd.
Een ander uniek kenmerk van de lobby van The Imperial waarop Nakano de aandacht van bezoekers vestigt, is dat, in tegenstelling tot de meeste moderne gebouwen, de materialen die aan de binnen- en buitenkant van het gebouw zijn gebruikt, hetzelfde zijn. De materialen, gecombineerd met de vele ramen en de integratie van tuinen in het oorspronkelijke hotelcomplex, daagden bezoekers uit om hun begrip van binnen- en buitenruimte in twijfel te trekken.
Nakano wijst ook op Wrights gebruik van licht, zowel natuurlijk als door de mens gemaakt. Naast zijn “Pillars of Light” en de andere talloze lampen en verlichtingsarmaturen die hij voor het hotel ontwierp, ontwierp Wright ook decoratieve koperen armaturen die aan de dakranden van het hotel werden bevestigd. De schaduwen die op de grond buiten en op de vloer binnen worden geworpen, bewegen als de zon langs de hemel trekt. Nakano merkt op dat Wright een genie was, zelfs als hij in zijn ontwerpen rekening hield met de minieme bewegingen van schaduwen en licht binnen en buiten het Imperial.
