Candrice R. Heath, MD, Caroline N. Robinson, BS en Roopal V. Kundu, MD
Tinea Capitis is een schimmelinfectie die de hoofdhuid en het haar aantast. Het wordt ook wel ringworm van de hoofdhuid genoemd. De verschijnselen variëren, maar meestal gaat het om jeukende, droge, schilferige, kale plekken op de hoofdhuid. In sommige gevallen kan ringworm leiden tot ernstige ontstekingen en permanent haarverlies. Ringworm is zeer besmettelijk en wordt vaak overgedragen tussen jonge kinderen. Volgens recente statistieken worden Afro-Amerikaanse en Hispanic kinderen het vaakst getroffen.1,2
Wat is de oorzaak van tinea capitis?
In de Verenigde Staten wordt tinea capitis meestal veroorzaakt door een schimmel (geen worm) genaamd Trichophyton tonsurans.1 Afhankelijk van de veroorzakende schimmel kan tinea capitis worden opgelopen van andere mensen, planten of dieren, hoewel het meestal wordt verspreid van mens op mens.1
Een kind kan ringworm oplopen door het aanraken van dieren met een asymptomatische infectie, vooral katten en honden. De ziekte kan ook worden verspreid door contact met voorwerpen zoals: kammen/borstels, kleding, linnengoed en handdoeken.
Hoe weet ik of ik tinea capitis heb?
Enkele tekenen van tinea capitis zijn haaruitval (d.w.z. kale plekken), droogheid, schilfering, roodheid, pus, afgebroken haren (lijkt op zwarte puntjes), breekbaar haar dat gemakkelijk uitgetrokken wordt, open zweertjes, gevoeligheid. U kunt ook een gezwollen hoofdhuid en lymfeklieren in de nek hebben. Omdat roos bij kinderen zelden voorkomt, moet elke schilfering van de hoofdhuid worden onderzocht om tinea capitis uit te sluiten.1Uw arts kan een monster van de hoofdhuid/het haar nemen en dat opsturen voor onderzoek in het laboratorium. Houd er rekening mee dat het enkele weken kan duren voordat uw monster tekenen van schimmelgroei vertoont.
Welke behandelingen zijn er voor tinea capitis?
In tegenstelling tot ringworm van het lichaam, moet ringworm van de hoofdhuid worden behandeld met medicijnen die via de mond worden ingenomen en die tot 8 weken kunnen worden voorgeschreven. Helaas dringen antischimmelcrèmes niet diep genoeg door om tinea capitis adequaat te behandelen. De medicatie die gewoonlijk aan kinderen wordt voorgeschreven, wordt beter opgenomen met een vette voeding (een lepel ijs).
Als u een volwassene bent, kan uw arts bloedonderzoek doen voordat hij u een oraal antischimmelmiddel geeft om te controleren of uw lever goed functioneert. Hoewel de belangrijkste behandeling voor tinea capitis orale antischimmelmedicijnen zijn, wordt meestal ook een antischimmelshampoo voorgeschreven (voor de patiënt en zijn gezinsleden) om de verspreiding van de schimmel tegen te gaan.3
Welke maatregelen moet ik nemen als bij mij of een lid van mijn gezin tinea capitis is vastgesteld?
-Deel geen haarborstels/kammen, hoeden, petten of kleding met capuchon wanneer de infectie actief is
-Haaraccessoires, kammen en borstels moeten worden gedesinfecteerd of weggegooid om herinfectie of verspreiding van de ziekte te voorkomen.3
-Controleer alle huisdieren op plekken van haaruitval of droge huid. Als u een van deze verschijnselen opmerkt, laat ze dan nakijken door een dierenarts.
1. Alvarez MS, Silverberg NB. Tinea Capitis. In: Kelly AP, Taylor SC, editors.
Dermatology for Skin of Color. New York: McGraw Hill Medical; 2009.
p.246-255.
2. Silverberg NB, Weinberg JM, DeLeo VA. Tinea capitis: Focus on AfricanAmerican
women. J Am Acad Dermatol 2002; 46S:120-4.
3. Sobera JO, Elewski BE. Schimmelziekten. In: Dermatology, 2nd ed.
Beschikbaar op: www.expertconsult.com.
