Kelly’s huwelijk omvatte twee afzonderlijke functies, de eerste, een burgerlijk huwelijk en de tweede, een religieus huwelijk, gehouden op opeenvolgende dagen. Kelly werd op haar trouwdag bijgestaan door Helen Rose, de ontwerpster van de trouwjurk en de kostuumontwerpster van MGM Studios, en door Virginia Darcy, Kelly’s MGM hairstyliste. Vanwege de hechte vriendschap tussen de twee vrouwen, ging Edith Head ervan uit dat zij gevraagd zou worden om de bruidsjurk te ontwerpen. In plaats daarvan werd Helen Rose, een kostuumontwerpster op de garderobe-afdeling van Metro-Goldwyn-Mayer (MGM), uitgekozen. De jurk was een huwelijksgeschenk aan Kelly van de MGM studio.
Burgerlijke ceremonieEdit
Voor de burgerlijke ceremonie, die werd gehouden in de barokke troonzaal van het paleis op 18 april 1956, was de jurk die Kelly droeg van tafzijde, lichtroze van kleur, bedekt met crèmekleurig Alençon kant, ontworpen als een “getailleerd lijfje met hoge afgeronde kraag en een uitlopende rok”. Zij droeg kinderhandschoenen en de Juliet-muts. De jurk voor de wettelijke burgerlijke ceremonie was ontworpen door Helen Rose, die ook de jurk voor de religieuze hoofdceremonie ontwierp. Het huwelijk werd volgens het burgerlijk wetboek van Monaco plechtig voltrokken in aanwezigheid van 80 genodigden, waaronder vertegenwoordigers van 24 naties, en het werd voltrokken door Marcel Portanier, de minister van Justitie van Monaco.
Religieuze ceremonieEdit
De plechtige religieuze huwelijksceremonie van Kelly en prins Rainier werd op 19 april 1956 gehouden in de St. Nicolaaskathedraal. De hoogmis werd geleid door de bisschop van Monaco. De bruid droeg een elegante trouwjurk. Het was een japon met hoge hals, lange mouwen, een getailleerd bovenlijfje en een golvende rok. Grace Kelly werkte nauw samen met Helen Rose om tot het ontwerp van de jurk te komen, en de twee vrouwen keken naar kostuums in de MGM archieven voor inspiratie. Een trouwjurk uit de MGM film Invitation lijkt bijzonder veel op Grace’s jurk. Het materiaal van de jurk bestond uit “vijfentwintig meter zijden tafzijde, honderd meter zijden net, peau de soie, tule en 125 jaar oud Brusselse rozenpuntkant.”
De Juliet cap die zij droeg was versierd met parels en oranjebloesem. De sluier, gemaakt van tule, was 90 meter lang. Tot haar andere huwelijksversieringen behoorden een kleine bijbel en een boeket lelietjes-van-dalen. De materiaalkosten en de productiekosten van de jurk werden opgegeven als 726,68 dollar, exclusief het honorarium van de ontwerper. In 2005 ontdekte het Philadelphia Museum of Art dat haar trouwschoenen een geluksmuntje bevatten, verborgen in de rechterschoen.
