Argumenten voor particuliere gevangenissen
– Snellere en goedkopere beddencapaciteit verkrijgen (Bales et al., 2005)
o Particuliere gevangenissen worden gezien als een noodzakelijke aanvulling op overheidsgevangenissen in de crisis van overbevolking in gevangenissen. Particuliere gevangenissen stellen de overheid in staat de bouw van een gevangenis te versnellen, omdat de wetgever geen obligaties hoeft goed te keuren (Camp & Gaes, 2002).
o Het kost de overheid meer dan twee jaar om een gevangenis te bouwen, vergeleken met een privaat gevangenisbedrijf dat een gevangenis in 18 maanden kan bouwen (Antonuccio, 2008).
o Privaat bedrijven hebben de mogelijkheid om te onderhandelen over de kosten van artikelen en kopen in bulk in (Perrone & Pratt, 2003).
o Privaat bedrijven zijn in staat om gevangenissen te bouwen op locaties die economische voordelen voor de gemeenschap bieden (Antonuccio, 2008). De voordelen voor de gemeenschap zijn onder meer banen, meer bestedingen in de gemeenschap, stabiele werkgelegenheid, en een algemene economie voor de gemeenschap.
– Lagere operationele kosten (Bales et al., 2005)
o Privaten zijn in staat om de “bureaucratische” kosten te verminderen om eenvoudige taken uit te voeren zoals het ontslaan en ontslaan van personeel en het aanschaffen van apparatuur (Perrone & Pratt, 2003).
o Deper diem is goedkoper met $3.40 voor particuliere gevangenissen (Perrone & Pratt, 2003).
o Particuliere gevangenissen huisvesten een groter percentage vrouwen, die de neiging hebben duurder en problematischer te zijn, dan openbare gevangenissen. Als gevolg hiervan worden de operationele kosten voor de overheid verlaagd door deze vrouwen in particuliere gevangenissen onder te brengen (Blakely & Bumphus, 2004).
o De vrije markt en de toename van marktconcurrentie helpen de kosten van gevangenissen te verlagen en tegelijkertijd de kwaliteit van diensten en faciliteiten te verhogen (Perrone & Pratt, 2003).
o Hoewel particuliere gevangenissen lagere salarissen hebben, kunnen zij meer personeel inhuren om de overuren te verminderen (Perrone & Pratt, 2003).
– Verbetering van de kwaliteit van de dienstverlening (Bales et al., 2005)
o Privateprisons creëren een competitie waarin superieure contractprestaties en de ontwikkeling van effectieve diensten en programma’s moeten plaatsvinden.
o Door deze concurrentie werken particuliere gevangenissen op een hoger niveau en tegen een lager tarief.
§ Taft Correctional Institution, een particuliere instelling, werkte op het gemiddelde niveau van BOP-gevangenissen voor het handhaven van bendeactiviteit en beveiligings- en veiligheidszorgen (Camp et al., 2002).
§ Particuliere gevangenissen scoorden beter in het bieden van een omgeving waarin gedetineerden zich veilig en beschermd voelden tegen mishandeling.
o Particuliere gevangenissen werken op een gemiddelde capaciteit van 82% vergeleken met openbare gevangenissen die werken op een gemiddelde van 113% capaciteit (Blakely & Bumphus, 2004).
o 28% van de gedetineerden in particuliere gevangenissen nam gemiddeld deel aan drugsbehandelingsprogramma’s, terwijl slechts 14% van de gedetineerden in openbare gevangenissen daaraan deelnam (Blakely & Bumphus,2004). In particuliere gevangenissen worden meer academische, beroeps- en drugsbehandelingsprogramma’s gevolgd en afgerond.
o Gedetineerden in particuliere gevangenissen krijgen gemiddeld tien cent per dag meer betaald dan gedetineerden in openbare gevangenissen (Blakely & Bumphus, 2004).
o In een studie uit 1992 scoorden particuliere gevangenissen beter dan staatsgevangenissen en federale gevangenissen op het gebied van omstandigheden, beveiliging, management, orde en veiligheid (Logan, 1992).
§ Een goed ontworpen faciliteit, grotere operationele en administratieve flexibiliteit, gedecentraliseerde autoriteit, hoger moreel, enthousiasme en gevoel van eigendom bij het lijnpersoneel, meer ervaring en leiderschap bij topadministrateurs, en strenger “volgens het boekje” bestuur van gedetineerden waren factoren die een hoge prestatie van particuliere gevangenissen voorspelden (Logan, 1992)
o Werknemers in particuliere gevangenissen hadden een hoger moreel en een grotere arbeidssatisfactie dan in openbare gevangenissen (Logan, 1996).
§ Het management rapporteerde meer flexibiliteit bij het aannemen, ontslaan, evalueren, toewijzen en ontslaan van personeel (Logan, 1996).
o Communicatie en positieve relaties tussen alle niveaus van personeel en management zijn belangrijk voor het effectief en efficiënt runnen van een gevangenis. Het personeel van particuliere gevangenissen klaagt minder en prijst het management meer dan dat van een openbare gevangenis (Logan, 1996).
o Door de toenemende opsluitingscijfers zijn aanbieders zonder winstoogmerk er niet in geslaagd kwaliteitszorg te garanderen (Shalev, 2009).
– Privateprisons bieden de mogelijkheid om “wat werkt” in correcties te implementeren in de prestatie-evaluaties (Wright, 2010).
o Privateprisons geven de mogelijkheid om nieuwe opsluitingsfilosofieën en -programma’s te testen zonder langdurige goedkeuringsprocedures (Antonuccio, 2008). Dan is de focus van belang behandeling in plaats van controle. Als private gevangenissen er niet in slagen behandeling te bieden, worden ze verantwoordelijk gehouden voor de mislukte programma’s. Behandeling en rehabilitatie in private gevangenissen maakt het mogelijk het kapitalistisch denken en de belangen te hervormen. Een rehabilitatiementaliteit in privégevangenissen creëert een gevoel van legitimiteit omdat het een meetbaar voordeel oplevert (Wright, 2010).
– Critici zouden falen als ze de non-delegatie doctrine (verbiedt het delegeren van bepaalde wetgevende functies) zouden gebruiken om privégevangenissen juridisch aan te vechten (Antonuccio, 2008).
o Omdat privégevangenissen simpelweg de gevangenen opslaan, hebben privégevangenissen geen directe controle over het gerechtelijke proces. Particuliere bedrijven hebben een administratieve vrijlating na de veroordeling en hebben daarom geen direct belang bij de veroordeling of hun financiële belangen (Antonuccio, 2008).
o In de uitspraak van de rechtbank in de zaak Todd &Co. v. SEC, wordt een drieledige test gebruikt als precedent voor de vraag of de delegatie door de overheid grondwettelijk was. Particuliere gevangenissen zouden gemakkelijk voldoen aan de normen van de drievoudige test: de delegerende instantie moet de regels van de particuliere entiteit die de gedelegeerde functie heeft, kunnen goed- of afkeuren, de particuliere entiteit moet nieuwe bevindingen doen in tuchtrechtelijke procedures, en de particuliere entiteit moet onafhankelijke tuchtrechtelijke beslissingen nemen (Antonuccio, 2008).
o Sinds 1948 is de non-delegatie doctrine achterhaald in beslissingen van het Hooggerechtshof en het is onwaarschijnlijk dat deze doctrine vandaag de dag nog met succes voor de rechter zou worden gebruikt (Antonuccio, 2008).
