Reageer altijd op lijden met mededogen
Job 1:1-3:26
Het boek Job gaat over lijden. Het gaat in de eerste plaats over de vraag: ‘Hoe moeten we reageren op lijden?’
Misschien zien we ook een hint over de oorsprong van lijden. Toen de engelen zich voor God verzamelden, ‘kwam ook Satan met hen mee’ (1:6). Hij had “op de aarde rondgezworven” (vers 7). Het is duidelijk dat het Satan’s doel is zoveel lijden te veroorzaken als hij kan.
Het lijkt erop dat Satan een gevallen engel was. Het lijkt erop dat God, voordat Hij de mens schiep, andere vrije, vindingrijke en intelligente wezens schiep en dat er een opstand binnen het geestelijke rijk was, nog voordat de mens was ontstaan.
Een groot deel van het lijden kan worden verklaard als het gevolg van het feit dat wij in een gevallen wereld leven: een wereld waarin de hele schepping is aangetast, niet alleen door de zonde van de mens, maar ook daarvoor al door de zonde van Satan. De slang bestond al voordat Adam en Eva zondigden. Als gevolg van de zonde van Adam en Eva kwamen er “doornen en distels” in de wereld (Genesis 3:18). Sinds die tijd is “de schepping onderworpen aan frustratie” (Romeinen 8:20). ‘Natuur’rampen zijn een gevolg van deze wanorde in de schepping.
Satan mocht verschillende grote tragedies brengen in het leven van een man die onberispelijk en oprecht was, die God vreesde en het kwade schuwde (Job 1:1). Job leed verlies op het gebied van geld, materiële bezittingen (vv.13-17), gezinsleven (vv.18-19), persoonlijke gezondheid (2:1-10) en, uiteindelijk, de steun van zijn vrienden.
Wanneer we geconfronteerd worden met onverklaarbaar lijden kan het heel gemakkelijk zijn om God de schuld te geven. Hoewel Job niet wist waarom hij leed, reageerde hij door God te blijven vertrouwen en aanbidden in zijn lijden, net zoals hij dat had gedaan in zijn voorspoed (1:21,2:10). De schrijver vertelt ons bewonderend: “In dit alles zondigde Job niet in wat hij zei” (v.10b). Hij bleef trouw in de moeilijkste omstandigheden.
In eerste instantie reageren Jobs vrienden op de juiste manier: ‘Niemand zei een woord tegen hem, omdat zij zagen hoe groot zijn lijden was’ (v.13). In het aangezicht van groot lijden kunnen pogingen om te rationaliseren contraproductief zijn. Meestal is het meest positieve wat je kunt doen een arm om de persoon heen slaan en ‘rouwen met hen die rouwen’ (Romeinen 12:15), door in hun lijden te stappen en mee te doen voor zover je daartoe in staat bent.
Op het laatst herstelde God het vermogen van Job en gaf hem twee keer zoveel als hij voorheen had. Nu weten we dat God door Jezus alle eeuwigheid heeft om al je lijden in dit leven meer dan te compenseren.
Lord, als ik lijden zie, help me dan om medelijden te tonen en mee te huilen met hen die wenen.
