Onze stichteres, Moeder Lurana Mary White (1870 – 1935) was direct verantwoordelijk voor de oprichting van het Retraitehuis Washington. Uit haar geschriften lezen we: “Retraitewerk is vanaf het begin een wens van mij geweest. Het is met deze gedachte in het achterhoofd dat wij een retraitehuis gaan bouwen waar vrouwen even weg kunnen van de wereld om verkwikking voor de ziel en rust voor het lichaam te vinden, door hun drukke leven te verlaten om God in vrede en in gebed te zoeken …. Zelfs als het retraitehuis maar één ziel zou kunnen redden, zou het al onze tijd, moeite en kosten waard zijn.”
Dus dit was de inspiratie achter Moeder Lurana’s wens om het retraitehuis in Washington op te richten. In 1925 schonk pater Paul Wattson, SA, vijf hectare grond aan de zusters voor de bouw van het retraitehuis. Moeder Lurana wist dat er in de omgeving van de hoofdstad retraitehuizen voor mannen bestonden en was vastbesloten er een voor vrouwen op te richten.
Het was niet gemakkelijk om in Washington D.C. een retraitehuis te bouwen, maar Lurana was bereid om risico’s te nemen en dus werkte ze met grote ijver aan haar wens om een retraitehuis te bouwen.
Op 28 oktober 1930, iets meer dan een jaar na de eerste steenlegging, opende het retraitehuis in Washington voor het eerst haar deuren. Hoewel het primair gericht was op de spirituele ontwikkeling van vrouwen (een richting die krachtig werd gesteund en ondersteund door de nog steeds bestaande Women’s Retreat League), werd het Washington Retreat House vanaf het begin gebruikt door verschillende geestelijken, religieuze & lekenverenigingen, alsmede organisaties voor sociale rechtvaardigheid.
Ondanks de soms zeer beperkte middelen onderging de fysieke ontwikkeling van het oorspronkelijke gebouw in 1953 een gedaanteverwisseling toen “Our Lady’s Floor” werd gecreëerd en voltooid. Dit deel van het retraitehuis omvat de prachtige kapel in Zuidkoloniale stijl en een tweede verdieping met 12 slaapkamers en een badkamer/doucheruimte voor die kamers.
Tien jaar later werd de “St. Joseph’s Wing” gebouwd met slaapkamers op de tweede en derde verdieping (20 op elke verdieping, in totaal 40 individuele slaapkamers en 20 badkamers); de eerste verdieping omvat een grote lounge (vaak gebruikt als vergader- of sociale ruimte) en een grote eetzaal met een capaciteit tot 100 personen. In 1988 werd de bovenste verdieping van de kloostervleugel, bekend als de “Moeder Lurana Vleugel”, gerenoveerd voor het gebruik van de zusters.
