Wat is een verdund monster?
Het is niet ongewoon voor werkgevers om rapporten van drug screen resultaten te ontvangen met de term “verdund monster” geassocieerd met ofwel een negatief of positief resultaat. In mijn voormalige functie als Clinic Manager kreeg ons Medical Review Officer (MRO) kantoor meerdere telefoontjes per week waarin ons werd gevraagd uit te leggen wat een verdund specimen resultaat betekende en welke acties de Designated Employer Representative (DER) moest ondernemen om te blijven voldoen aan de DOT-regelgeving. De federale regelgeving voor drugstesten beschrijft de rol en verantwoordelijkheden van laboratoria, ORR’s en werkgevers bij het omgaan met een verdund monster. Sommige van de terminologie die in elk van deze functies wordt gebruikt kan echter een beetje verwarrend zijn. Laten we eens kijken of we de zaken kunnen vereenvoudigen.
Verantwoordelijkheden van het laboratorium
Laboratoria moeten het creatininegehalte bepalen van elk specimen dat wordt getest. Wat is creatinine? Creatinine is een bijproduct van creatinefosfaat, veroorzaakt door spiercontracties, en wordt via de nieren uit het bloed gefilterd. Een normaal creatininegehalte wijst erop dat het testmonster onverdund is, terwijl een laag creatininegehalte in de urine erop wijst dat het monster is versneden of gemanipuleerd.
Laboratoria gebruiken het creatininegehalte als trigger om verdere validiteitstests uit te voeren. Als het creatininegehalte lager is dan 20 mg/dL, zullen de laboratoria ook het soortelijk gewicht (de verhouding tussen urine en water) bepalen, evenals de pH-waarde. Ook wordt getest op de aanwezigheid van oxidanten (bleekwater of ammoniak) in de urine. Deze procedures maken deel uit van de validiteitstests.
Laten we eens kijken naar de creatinine- en specifieke zwaartekrachtniveaus en hoe deze verband houden met het specimenresultaat. Laboratoria rapporteren monsters als “verdund” wanneer het creatininegehalte gelijk is aan of hoger is dan 2 mg/dL en lager is dan 20 mg/dL, en het soortelijk gewicht hoger is dan 1,0010 maar lager dan 1,0030 (het soortelijk gewicht van water is 1,0000). Ik weet dat dit misschien nogal technisch is, maar dat is het criterium voor het rapporteren van “verdunde” resultaten. Wetenschappers hebben vastgesteld dat de urine van een normaal gehydrateerd persoon geen creatine en soortelijk gewicht in dit bereik zal hebben.
Als resultaten van drugstesten worden gerapporteerd als “positief verdund specimen” – dat wil zeggen, het specimen test positief op drugs en is ook verdund – worden de resultaten als positief beschouwd. Het feit dat het specimen verdund is, doet niet ter zake. Indien de resultaten als “negatief verdund specimen” worden gerapporteerd, worden de resultaten als negatief beschouwd. Er kunnen echter bijkomende vereisten zijn voor negatief verdunde specimens. Deze vereisten kunnen voor rekening komen van het ORB en/of de DER.
Verantwoordelijkheden van het ORB
Bij ontvangst van een negatief verdund specimenresultaat moet het ORB rekening houden met creatinine- en soortelijk gewichtsniveaus, die uiteindelijk bepalen welke acties worden ondernomen.
Als het creatininegehalte gelijk is aan of hoger is dan 2 mg/dL maar lager dan 5 mg/dL en het soortelijk gewicht hoger is dan 1,0010 maar lager dan 1,0030, dan verplicht het DOT de ORR om de DER op te dragen het specimen onmiddellijk onder directe observatie opnieuw te laten verzamelen. Met andere woorden, het specimen is geldig maar het DOT eist een nieuwe afname wegens de zeldzaamheid van de labresultaten (40.197 (b)1)). In de ORR-wereld worden deze resultaten aangeduid als “Extreme Dilutes”.
Als het ORR een negatief verdund specimen-resultaat ontvangt met creatininespiegels gelijk aan of groter dan 5 mg/dL maar minder dan 20 mg/dL, dan wordt het resultaat gerapporteerd als een negatieve verdunning en zijn noch het ORR noch de DER verplicht om andere acties uit te voeren, tenzij uiteengezet in het drugs- en alcoholtestbeleid van de werkgever.
Verantwoordelijkheden van de DER
Als de DER van de ORR de opdracht krijgt om een monster onmiddellijk onder directe observatie opnieuw te laten afnemen, dan moet de DER de instructies van de ORR en de federale richtlijnen opvolgen. Voor negatieve verdunningsresultaten die geen onmiddellijke recollectie vereisen, kan de ORR op de resultaten noteren “Negatief verdund, af te wijken van het bedrijfsbeleid”. Sommige bedrijven voeren een recollectie uit op basis van elk resultaat dat als een negatief verdund specimen is gerapporteerd. Het proces voor de behandeling van alle verdunde specimens moet worden uiteengezet in het drugs- en alcoholtestbeleid van de werkgever.
Ik heb gesproken met DER’s die elk verdund specimenresultaat beschouwen als een positief resultaat of een poging van de aanvrager om “de test te verslaan”. Ik ben het daar niet mee eens. Ik weet dat er mensen zijn die proberen de drugstest te verslaan. Maar niet iedereen is erop uit om het systeem te verslaan. Personen die al eerder een test hebben gedaan, begrijpen dat ze een monster moeten kunnen afgeven als dat nodig is en zullen daarom van tevoren voldoende drinken. Aan de andere kant zijn er mensen die proberen hun systeem te “spoelen” met water om een “schoon” monster te kunnen afgeven. Tot slot zijn er mensen die van nature een laag creatininegehalte produceren.
Ongeacht hoe laboratoria testen of ORR’s resultaten rapporteren of de oorzaken van een verdund specimen, een bedrijf moet op de hoogte zijn van deze situaties en een plan van aanpak hebben. Het is een best practice voor bedrijven om recollectieprocedures voor negatieve verdunde specimens vast te leggen in hun drugs- en alcoholtestbeleid. Let op: deze recollecties mogen niet onder directe observatie worden uitgevoerd. Alleen bij extreem verdunde specimens is herkeuring onder directe observatie vereist. Als het geen DOT-test is, kunnen bedrijven overwegen om alternatieve testmethoden te gebruiken voor negatieve verdunde resultaten, zoals haar- of speekseltesten.
Besparen op drugstestkits en -benodigdheden
