Het woord forensisch komt van het Latijnse woord forensis, dat van het forum betekent, verwijzend naar de rechtbanken van het oude Rome.
De American Psychological Association (APA) definieert forensische psychologie als de toepassing van klinische psychologie op de juridische arena (omvat juridische instellingen en de mensen die in contact komen met de wet).
De APA erkende voor het eerst forensische psychologie als een specialisatie in 2001. Omdat dit vakgebied relatief nieuw is, blijft de definitie ervan zich ontwikkelen.
De APA legt de nadruk op de toepassing van klinische vaardigheden, zoals beoordeling, behandeling en evaluatie, op forensische omgevingen.
Op een bredere schaal omvat forensische psychologie ook de toepassing van onderzoek en experimenten in andere gebieden van de psychologie (zoals cognitieve psychologie en sociale psychologie) op de juridische arena.
Clinical, Applied and Research-Based Forensic Psychology
Universiteit van Californië professor Craig Haney (1980) suggereerde drie, primaire manieren waarop psychologie en de wet zich tot elkaar kunnen verhouden:
- Psychologie in de wet: Het gebruik van psychologie in het rechtssysteem zoals dat systeem werkt
- Psychologie en de Wet: Het gebruik van de psychologie om de werking van het rechtssysteem te onderzoeken
- Psychologie van het recht: Het gebruik van de psychologie om het recht zelf te onderzoeken
Psychologie in het recht: Klinische Forensische Psychologie
Psychologie in het recht neemt een lichaam van psychologische kennis en past het toe op het rechtssysteem. Klinische (toegepaste) forensische psychologie dient als basis voor een breed scala aan forensische psychologische activiteiten, van voogdij- en competentie-evaluaties van kinderen tot het begeleiden van slachtoffers van misdrijven en het leveren en evalueren van interventie/behandelingsprogramma’s voor jeugdige en volwassen delinquenten.
Het toegepaste veld van de forensische psychologie biedt een aantal mogelijkheden voor de beoefenaar, die allemaal voortkomen uit de psychologische beoordeling. Als zodanig kunnen forensisch psychologen werken in veel verschillende juridische omgevingen, het schrijven van rapporten, het geven van getuigenissen, het verstrekken van directe behandeling, of het werken met therapeutische gemeenschappen.
Volgens de American Psychological Association (APA) moeten forensisch psychologen gespecialiseerde kennis bezitten op drie gebieden:
- Clinisch: Omvat een aantal onderwerpen, zoals diagnose, behandeling, testen, interventiemetingen, ethiek, enz.
- Forensisch: Omvat instrumenten en technieken voor het beoordelen van symptomen en capaciteiten in verband met juridische kwesties
- Legaal: Omvat kennis van het rechtssysteem, de wet, en het proces van het verkrijgen van relevante juridische informatie
Forensisch psychologen moeten ook het vermogen bezitten om psychologische problemen en vragen aan te pakken die betrekking hebben op het verloop van juridische procedures, die vaak deel uitmaken van nog grotere juridische problemen en vragen die door de rechtbanken worden aangepakt. Juridische procedures die door forensisch psychologen worden behandeld omvatten:
- Civiel: Elk type van civiele geschillen, zoals werknemers compensatie, voogdij hoorzittingen, persoonlijk letsel rechtszaken, enz.
- Criminal: Elk type van strafrechtelijke en delinquentie procedures; ontoerekeningsvatbaarheid verdediging, competentie om terecht te staan, afstand van minderjarigen op volwassen rechtbanken, enz.
De APA erkent ook dat forensisch psychologen hun diensten verlenen aan twee, verschillende populaties:
- Clinische Forensische Populatie: Bestaat uit personen met mentale of emotionele stoornissen
- Legal Population: Bestaat uit rechtbanken, advocaten, en andere administratieve instanties
Psychologie en Recht: Onderzoek in Forensische Psychologie
Psychologie en Recht ziet psychologie als een discipline die los staat van het recht. Het gaat om het onderzoeken en analyseren van verschillende componenten van de wet en het rechtssysteem vanuit een psychologisch perspectief.
Forensisch psychologen op dit gebied kunnen werken voor universiteiten, hogescholen, overheidsinstellingen, of in andere instellingen waar ze onderzoek doen en de relatie tussen criminologie, menselijk gedrag, en het rechtssysteem onderzoeken.
Forensisch psychologen die in onderzoek of academische instellingen werken, kiezen er vaak voor om hun onderzoek te richten op een onderwerp dat verband houdt met psychologie en de wet, zoals:
- Criminal profiling
- Crime trends
- Effectieve geestelijke gezondheidszorg voor delinquenten
- Effectieve geestelijke gezondheidszorg voor middelenmisbruikers
- Technieken voor juryselectie
- De impact van ouderlijke voogdij, ouderlijke visitatie, enz.
Psychologie van het recht: De studie van het recht
De rechtspsychologie omvat het gebruik van de psychologie om het recht zelf te bestuderen. Hoewel dit gebied niet vaak wordt beschouwd als een kernonderwerp in de forensische psychologie, is er een groeiende belangstelling voor dit gebied.
De evolutie van de forensische psychologie
Hoewel het concept van de forensische psychologie al bestaat sinds het einde van de negentiende eeuw, kreeg het pas in 2001 een door de APA erkende titel.
Een deel van het vroegste onderzoek was op het gebied van ooggetuigenverklaringen en suggestibiliteit, dat plaatsvond in Europa en Noord-Amerika. Hoewel het toen formeel nog geen forensische psychologie heette, voerde James McKeen Cattell aan de Columbia University al in 1893 experimenten uit op het gebied van de psychologie van getuigenissen. Hij zou later de eer krijgen de eerste in Noord-Amerika te zijn die experimenten op dit gebied uitvoerde.
Andere opmerkelijke momenten die ongetwijfeld het gebied van de forensische psychologie hebben gevormd zijn:
1843: Daniel M’Naughten wordt niet schuldig bevonden wegens ontoerekeningsvatbaarheid bij de moordaanslag op de Britse premier; dit dient later als de ontwikkeling van de M’Naughten Rule voor het bepalen van ontoerekeningsvatbaarheid.
1909-1913: Een serie artikelen van Guy Whipple laat psychologen in Noord-Amerika kennismaken met de klassieke Europese experimenten met ooggetuigenverklaringen.
1917: William Marston ontwikkelt de eerste moderne polygraaf. Louis Terman pioniert met het gebruik van psychologische tests voor personeelsselectie in Amerikaanse wetshandhavingsinstanties.
1921: In State v. Driver getuigt een Noord-Amerikaanse psycholoog voor het eerst voor de rechtbank als getuige-deskundige; de getuigenis wordt echter verworpen.
1923: In Frye v. United States spreekt het hof over de kwestie van getuigenissen van deskundigen en wanneer deze toelaatbaar moeten zijn.
1954: Sociaal-psychologen schrijven een brief die in de voetnoten komt van de beroemde Brown v. Board of Education beslissing, die helpt om psychologie als discipline te valideren.
1968-1969: De American Psychology-Law Society wordt opgericht, gevolgd door de publicatie van het tijdschrift van de American Psychology Law Society, Law and Human Behavior.
1980-1981: De American Psychological Association’s Division 41: Psychology and Law, wordt opgericht; deze fuseert vier jaar later met de American Psychology-Law Society.
2001: De American Psychological Association erkent forensische psychologie formeel als een specialisatiediscipline.
In de afgelopen jaren heeft de forensische psychologie grote stappen gezet om een gevestigde discipline te worden. Veel leerboeken zijn gepubliceerd over het onderwerp van de forensische psychologie, met name in de Verenigde Staten. Verder is een groot aantal academische tijdschriften gewijd aan het vakgebied, terwijl de reguliere psychologie tijdschriften meer onderzoek uit het forensische domein publiceren. Tenslotte zijn er een aantal beroepsverenigingen die de belangen van forensisch psychologen behartigen, opgericht om het onderzoek en de praktijk op dit gebied te bevorderen.
Een van de grootste van deze verenigingen in Noord-Amerika is de American Psychology-Law Society. Andere zijn:
- International Association for Correctional and Forensic Psychology
- American Board of Forensic Psychology
- Society for Police and Criminal Psychology
Becoming a Forensic Psychologist
Forensisch psychologen beschikken over een grote verscheidenheid aan opleidingen, trainingen en werkervaringen. Forensisch psychologen in onderzoek kunnen een masterdiploma in psychologie of forensische psychologie hebben, terwijl klinisch psychologen een doctorstitel in een gebied van de psychologie moeten hebben, evenals een staatsvergunning om te oefenen.
Veel psychologen in dit veld hebben ook een Juris Doctor.
Hoewel elke staat zijn eigen unieke vereisten heeft voor het verkrijgen van een staatsvergunning om als klinisch psycholoog te praktiseren, vereisen alle de succesvolle voltooiing van een goedgekeurd doctoraal programma, pre- en post-doctorale training, en het slagen voor examens.
De meeste staten erkennen door de American Psychology Association (APA) geaccrediteerde doctoraal programma’s voor het verkrijgen van een vergunning.
Terug naar Boven
