Hoe gaat dat gezegde ook alweer? Zoiets als: “Er zijn geen twee manieren om het te doen.” Je kunt wel stellen dat dat niet helemaal opgaat voor de definitie van pasta. Pasta, wat het gerecht betreft, is iets gemakkelijker te definiëren dan het ingrediënt. Bij het denken aan pasta, veel mensen associëren het gerecht met de Italiaanse (en in toenemende mate, Amerikaanse) keuken en dierbare favorieten zoals lasagne, spaghetti met gehaktballetjes, linguine met mosselen, en mac en kaas.
Klik hier om Cesare Casella’s Spaghetti Carbonara Recept te zien.
Wanneer het echter gaat om het ingrediënt, is de definitie een beetje meer glibberig, en misschien, zelfs controversieel – zaken van nationale trots beginnen serieus in overweging te worden genomen. Voor Italianen en Italiaanse Amerikanen is pasta een mengsel van griesmeel (meel van harde tarwe) en water of eieren (of beide), met de hand geperst of gevormd in verschillende vormen en maten en vervolgens gedroogd of vers bewaard.
Klik hier om te zien Wat je moet weten als je pasta kookt.
Maar bij nader inzien, ontsnapt de term eigenlijk aan een eenvoudige definitie. Zelfs als men bij de Italiaanse keuken blijft, is het duidelijk dat er uitzonderingen op deze eerste definitie bestaan, te beginnen met het gebruik van griesmeel. De bekendste uitzondering op de regel is waarschijnlijk gnocchi, vaak gemaakt van aardappelen, maar niet altijd – denk aan gnocchi Parisienne, gemaakt van pâte à choux op basis van bloem, het deeg dat voor veel desserts wordt gebruikt, zoals soezen, roomsoesjes en éclairs. Het is een uitzondering op de uitzondering, zo u wilt. En veel recepten voor vers pastadeeg in de Verenigde Staten maken ook gebruik van gewone bloem. Het punt is dat pasta, in de breedste zin van het woord, wordt gemaakt van allerlei soorten meel, waaronder rijst, tapioca, zoete aardappel, boekweit en spelt. Of toch niet? Want slimme mensen hebben zelfs bedacht hoe ze de vorm van pasta kunnen nabootsen met het meest on-pasta-achtige voedsel, zoals courgette, spaghettipompoen en groene papaja’s.
Klik hier voor het recept van courgette-“pasta” met geitenkaas, citroen en pijnboompitten.
En pasta hoeft niet eens een vorm te hebben. In Marokko is couscous populair, een vorm van griesmeel pasta die, wanneer gemorst, zeker niet leuk is om op te ruimen, maar wanneer geserveerd onder een bedwelmende lams tajine, wordt een medium voor goed, soppend al die saucy goodness.
Pasta is ook op veel andere plaatsen in de wereld te vinden. In Japan, ramen, udon, somen, en soba noedels, de laatste voornamelijk gemaakt van boekweit, zijn nietjes van luid en tevreden slurpen in noedel huizen overal (de beleefde ding om te doen, natuurlijk); in Oostenrijk en delen van Duitsland, spätzle verbruikt met een fijn bier (of zes) helpt mensen de winter door te komen; in Korea is dangmyeon, gemaakt van zetmeel van zoete aardappelen, een hoofdbestanddeel en favoriet in gerechten zoals japchae; in Vietnam, Thailand, Maleisië en Indonesië vormen vermicelli, diverse andere rijstnoedels, en eiernoedels zoals mi (of mie) de basis van honderden verschillende gerechten. En natuurlijk mogen China en Taiwan niet onvermeld blijven. In de een of andere vorm heeft pasta zijn weg over de hele wereld gevonden, of het nu gaat om het ingrediënt zelf of om het Italiaanse gerecht. En laat dat verhaal over Marco Polo maar zitten; het is complete onzin.
Klik hier om het Kitsune Udon Recept te zien.
Maar ook al is het complete onzin, hij zou waarschijnlijk toch verbaasd zijn over wat pasta is geworden. Het is meer een categorie geworden dan een eenheid, en een steeds groter wordende ook – een categorie die steeds moeilijker te definiëren is naarmate mensen meer verbonden raken door de uitwisseling van verschillende eetculturen. En, zoals iedereen kan zien, er zijn meer dan twee manieren over it.
Klik hier om Recipe SWAT Team te zien: Pasta.
