Vraag: “Wat is Zevende-dags Adventisme (SDA), en waarin geloven Zevende-dags Adventisten?”
Antwoord: Zevende-dags Adventisme is een sekte van het Christendom, die onder andere gelooft dat erediensten gehouden moeten worden op de “zevende dag” (zaterdag) en niet op zondag. Er schijnen verschillende “gradaties” van Zevende-dags Adventisme te zijn. Sommige Zevende-dags Adventisten geloven identiek aan orthodoxe christenen, behalve wat betreft het onderhouden van de sabbat. Andere Adventisten gaan echter veel verder dan hun misleide leer.
Het Zevendedags Adventisme heeft zijn wortels in het Adventisme, een 19e-eeuwse beweging die anticipeerde op de spoedige verschijning (of komst) van Jezus Christus. Adventisten werden ook Millerieten genoemd, omdat hun groepering was opgericht door William Miller, een valse profeet die voorspelde dat Jezus in 1843 of 1844 zou terugkeren. Toen Miller’s voorspelling van de wederkomst van Christus niet uitkwam, gingen de Millerites in opperste ontzetting uit elkaar; deze gebeurtenis staat bekend als “De Grote Teleurstelling”. Maar toen beweerden een paar volgelingen van Miller visioenen te hebben om de fout in de profetie te verklaren. In plaats van naar de aarde te komen, was Jezus de hemelse tempel binnengegaan; zij zeiden dat Miller toch gelijk had, behalve dat zijn profetie een geestelijke vervulling had gehad in plaats van een lichamelijke. Een van de zieners die Miller dekte was de 17-jarige Ellen G. Harmon, die haar eerste van 2000 vermeende visioenen kreeg op een gebedsbijeenkomst kort na Miller’s verlegenheid. Met haar visie werd Ellen al snel een baken van hoop voor ontgoochelde Millerites. Zij verenigde de Adventistische facties en werd de geestelijke gids van een nieuwe religieuze groep.
In 1846 trouwde Ellen met James White, een Adventistische predikant. Zij raakten er spoedig van overtuigd dat het houden van de sabbat voor alle christenen was weggelegd. In 1847 had Ellen White weer een visioen, dat haar overtuiging bevestigde dat het houden van de sabbat een basisleer moest zijn. Adventisten onder Ellen White’s invloed werden Zevende-dags Adventisten. Ellen White’s vele visioenen en geschriften (zij was een productief schrijfster) hebben de leer van het Zevende-dags Adventisme sterk gevormd. Vandaag de dag beschouwen de meeste Zevende-dags Adventisten Ellen White nog steeds als een profetes van God, ook al zijn veel van haar profetieën niet uitgekomen. In feite beschouwen Zevende-dags Adventisten Openbaring 19:10 (“het getuigenis van Jezus is de geest der profetie”) als een verwijzing naar Ellen White’s geschriften.
In 1855 vestigden Zevende-dags Adventisten zich in Battle Creek, Michigan, in de Verenigde Staten, en in mei 1863 werd de Algemene Conferentie van Zevende-dags Adventisten officieel opgericht. In de volgende vijf decennia schreef Ellen White bijna 10.000 pagina’s profetisch materiaal. Onder de visioenen was de leer van “de grote controverse”, een kosmische oorlog tussen Jezus en zijn engelen en Satan en zijn leger. Andere visioenen handelen over gezonde eetgewoonten, die Mevr. White “het evangelie van de gezondheid” noemde (Testimonies for the Church, Vol. 6, p. 327). Het Zevende-dags Adventisme legt beperkingen op aan de consumptie van vlees, of “vleeseten”, zoals Adventisten het noemen. “Vlees eten is schadelijk voor de gezondheid, en wat het lichaam aantast heeft een overeenkomstig effect op de geest en de ziel” (The Ministry of Health, Hoofdstuk 24: “Meat as Food,” p. 316). Het is dan ook niet verwonderlijk dat Adventisten, nadat zij de naleving van de Sabbat hadden geëist, andere elementen van legalisme aan hun geloofsbelijdenis begonnen toe te voegen.
Vreemd genoeg was Kellogg’s Corn Flakes een Adventistische creatie: John Harvey Kellogg was een Zevende-dags Adventistische arts in Battle Creek, die een “gezond” vegetarisch alternatief wilde fabriceren voor “ongezonde” ontbijten die vlees bevatten. Intussen bleef mevrouw White visioenen hebben en begon zij de onorthodoxe doctrines van de zieleslaap en het annihilationisme te onderwijzen (wat in tegenspraak is met Mattheüs 25:46).
Andere problematische leerstellingen in het Zevende-dags Adventisme zijn onder andere de leer dat Satan de “zondebok” is en de zonden van gelovigen zal dragen (The Great Controversy, p. 422, 485); dit is het tegenovergestelde van wat de Bijbel zegt over wie onze zonden heeft gedragen (1 Petrus 2:24). Het Zevende-dags Adventisme identificeert Jezus ook als de aartsengel Michaël (Judas 1:9, The Clear Word Bible, uitgegeven door de Review and Herald Publishing Association, 1994), een doctrine die de ware aard van Christus ontkent en leert dat Jezus een tweede fase van Zijn verlossingswerk inging op 22 oktober 1844, zoals voorzegd door Hiram Edson. En natuurlijk gaat de Adventistische promotie van Sabbatsviering als basisleer in tegen de leer van de Schrift op dat punt (zie Romeinen 14:5).
Zevende-dags Adventisme is een diverse beweging, en niet alle Zevende-dags Adventistische groepen hangen alle bovenstaande leerstellingen aan. Maar alle Zevende-dags Adventisten zouden serieus het volgende moeten overwegen: een bekende profetes in hun kerk was een lerares van een afwijkende leer, en hun kerk heeft haar wortels in foutieve profetieën van William Miller.
Dus, moet een Christen naar een Zevende-dags Adventisten kerk gaan? Vanwege de neiging van Adventisten om buitenbijbelse openbaringen te aanvaarden en de bovengenoemde leerstellige kwesties, moedigen wij gelovigen sterk aan om niet betrokken te raken bij het Zevende-dags Adventisme. Ja, iemand kan een voorstander zijn van het Zevende-dags Adventisme en gelovig zijn. Tegelijkertijd zijn er genoeg potentiële risico’s om ons te waarschuwen ons niet bij de Zevende-dags Adventisten kerk aan te sluiten.
Engels
Wat is Zevende-dags Adventisme (SDA), en wat geloven Zevende-dags Adventisten?
