De meeste seksshops hebben een BDSM-afdeling vol met zwepen, tepelklemmen en harnassen, maar fetisjen – en vooral die welke door de maatschappij als “afwijkend” of “ongewoon” worden beschouwd – kunnen een taboe-onderwerp zijn. Het is dan ook niet verwonderlijk dat daters in eerste instantie verzwijgen dat ze houden van braakselseks of het zuigen op tenen tijdens het vrijen. Of, ze kunnen er open mee zijn, omdat, hey, ze weten wat ze willen.
Taboe of niet, fetisjen komen vaker voor dan je zou denken. Een studie uitgevoerd door een seksspeeltjesmerk vindt dat meer dan een derde van de Amerikanen geheime fetisjen en kinks hebben. Maar hoe is het om te leven met een fetisj die zowel vreemd wordt gevonden als een groot deel van je leven is? Deze vier vrouwen en mannen vertellen over hun zelfverklaarde “ongewone” seksuele fetisjen en hoe ze zich een weg banen door de wereld van afspraakjes, relaties en de liefde terwijl ze tegelijkertijd hun verlangens vervullen.
Sommige vriendinnen hebben mijn gewoonte goed bevredigd, maar ik heb het gevoel dat ze me altijd leuker zouden vinden als ik gewoon ‘normaal’ was als het op seksualiteit aankomt.
Jacob, 27, heeft een voetfetisj.
“Zolang ik me kan herinneren, heb ik een slopende voetfetisj gehad. Om het zacht uit te drukken, het enige lichaamsdeel waar ik een orgasme van kan krijgen zijn voeten. Ik hou van alles aan ze: het uiterlijk, de geur, de symboliek, de grootte en de textuur. Andere delen van het lichaam doen me helemaal niets. Borsten en konten staan niet op mijn radar, dus ‘normale’ seks is altijd een obstakel geweest. Pas toen ik halverwege de middelbare school was, begon ik echt mijn fetisj te vervullen. Masturbatie erotica en het vinden van elke fatsoenlijke video werd een verslaving. Uiteindelijk probeerde ik met meisjes uit te gaan en hen uit te leggen waar ik mee bezig was, om op die manier aan mijn trekken te komen.
is waarschijnlijk het moeilijkste deel van mijn fetisj geweest. Ik ben verschillende potentiële vriendinnen kwijtgeraakt door het feit dat ik alleen op voeten val. De vriendinnen die ik heb gehad, hebben laten weten dat het voor hen moeilijk is om mijn verlangens bij te houden. Ik heb bijna elke reactie gekregen die ik kan bedenken als het over mijn fetisj gaat. Sommige meisjes hebben me meteen de stuipen op het lijf gejaagd, en anderen hebben geprobeerd het volledig te negeren. Sommige vriendinnen hebben mijn gewoonte goed bevredigd, maar ik heb het gevoel dat ze me altijd leuker zouden vinden als ik gewoon ‘normaal’ was als het op seksualiteit aankomt.
Ik gebruik Tinder en heb gebruikt . Ik heb geprobeerd om de fetisj dating route te gaan, maar alles wat ik ooit heb gevonden is fakes of flakes. Ik wil ook geen fetisj-georiënteerde relatie. Ik wil gewoon een normaal meisje dat het goed vindt om met mij te werken. Ik wil niet dat een meisje in mijn voeten of andermans voeten is. Ik ben wel geïnteresseerd in een meisje dat dominant wil zijn en een fetisj heeft om als een godin behandeld te worden.”
Melissa, 33, is een ‘feedee.’
“Ik heb een fetisj die feederisme heet. Ik ben erg opgewonden en seksueel gemotiveerd door lichaamsvet en gewichtstoename, specifiek dat van mezelf. In fetisjjargon zou dat me een ‘feederaar’ maken. Iemand die opgewonden raakt van lichaamsvet en gewichtstoename bij een ander wordt een ‘feeder’ genoemd. Het verschilt van persoon tot persoon, maar ik ben vooral geïnteresseerd in machtsspel, en daar zit vaak een component in. Het idee dat ik onderdanig word aan mijn feeder en me overgeef aan mijn lichaam vind ik heel opwindend. Mijn partner en ik hebben vaak vieze praatjes over het verliezen van controle, mezelf laten gaan, en de vernedering die daarop volgt. Vernedering is daar een groot onderdeel van, zoals het uitschelden van namen als ‘walgelijk vet varken’.
Ik zou mijn fetisj niet willen verkennen met iemand die er nog geen interesse in had, omdat het te kwetsbaar aanvoelt.
In intensere tijden met partners was er voedselseks, inclusief varkensbinden met het gezicht eerst in cake, trechtervoeden van gewichtstoename-shakes, en donuts onder dwang voeden terwijl je verbaal vernederd werd. Tegenwoordig is het vooral veel rollenspel en vieze praatjes tijdens normale seks. Toen ik verkering had, praatte ik er niet echt over, tenzij ik verkering had met iemand die ik via een fetisj-gerelateerde website had ontmoet. Mijn partners die het niet wisten, dachten dat ik een gezonde eetlust had en graag at. Ik zou mijn fetisj niet willen verkennen met iemand die er nog geen interesse in had, omdat het te kwetsbaar voelt.
Als het moest, zou ik gelukkig kunnen zijn zonder, maar ik ben er veel gelukkiger mee. Mijn fetisj voelt soms isolerend en als een gevangenis. Om bevredigende relaties te kunnen hebben, moest ik leren hoe ik mijn fetisj kon uitleven zonder dat mijn partner er per se mee bezig was. Mensen met niche fetisjen hebben vaak lange afstand-relaties om te vinden wat we nodig hebben.
Ik ontmoette mijn huidige partner op het nu ter ziele gegane Feederism.net. Hij houdt van mijn fetisj, en we hebben manieren gevonden om het in ons leven op te nemen op een manier die gezond is en zinvol voor ons.
Glen, 23, houdt van kotsseks.
“De afgelopen jaren ben ik tot het besef gekomen dat ik van taboe-seks geniet. Terwijl ik probeerde mezelf te begrijpen en op zijn minst onontgonnen terrein te betreden, heb ik me verdiept in kots/braaksel-seks – meestal door orale seks veroorzaakt.
Ik laat deze fetisj niet aan de wereld zien. Ik kijk op Fetlife.com, maar ik heb nog nooit iemand ontmoet om de activiteit mee uit te oefenen. Ik kijk meestal alleen naar video’s of realiseer het me met mijn vriendin. Het zou de dingen minder ongemakkelijk en controversieel maken als ze tot de conclusie komen dat ze dezelfde taboe fetisj hebben. Ik heb er geen belang bij om het op te dringen als ik duidelijk kan zien dat ze niet kinky zijn tot in het extreme.”
Daniel, 24, doet mee aan groepsspel.
“Ik heb in het verleden verschillende poly/open relaties gehad, waardoor ik op deze kink van het groepsspel ben overgestapt. Ik geniet vooral van lichamelijk intiem zijn met koppels, maar dit gaat gepaard met nuances en complexiteiten. Ik heb aan één ‘orgie’ meegedaan, maar meestal ligt mijn comfort in het trio-territorium. Ik hou meestal niet van groepsspel met totale vreemden, of alleen vreemden. Ik ben liever met mensen die ik van tevoren heb ontmoet of intiem mee ben geweest. Ik neem een dominantere rol aan in deze situaties, omdat ik meestal de baas ben.
Meestal kijk ik rond op zoek naar mannen die er zijn voor het kinky spel en stuur ze een berichtje met vragen. Soms heb ik het geluk om mensen te vinden in het openbaar of homo bars die bereid zijn om te spelen, maar dit is zeldzaam en intimiderend. In beide situaties moet ik echt bereid zijn om mezelf daar te zetten en duidelijk te communiceren wat ik wil.
Ik zoek niet in het bijzonder naar andere mensen met fetisjen of kinks. Meestal geef ik voorrang aan echte lichamelijke intimiteit boven de minder vanilla dingen. Er zijn echter momenten dat sommige jongens mij in het voorbijgaan over kinks horen praten en meer willen weten. Meestal kan ik daar goed over praten, omdat ik me over het algemeen goed voel in mijn seksleven. Maar voor het grootste deel, de manier waarop ik omgaan met dating is vrij onaangetast.
Mijn fetisj heeft zeker nog nooit een relatie in gevaar gebracht. Wel heb ik een of twee partners gehad die enigszins geschokt of verward waren toen ik ze vertelde over mijn groepsspel-fetisj. Meestal zijn dat partners die meer monogamie-minded zijn. Maar ik heb nog nooit een partner gevraagd of hij/zij groepsspel wilde doen of er een derde bij wilde hebben. Mijn ervaring is dat als je je inhoudt en er niet over begint, dit je seksuele interacties kan beïnvloeden en dat mensen kunnen merken dat je iets meer wilt.
