Podstawowymi zasadami WTO są:
Handel bez dyskryminacji . Zgodnie z klauzulą największego uprzywilejowania (KNU), członkowie są zobowiązani do przyznania produktom innych członków nie mniej korzystnego traktowania niż przyznane produktom jakiegokolwiek innego kraju. Postanowienie o „traktowaniu narodowym” wymaga, aby po wejściu towarów na rynek, były one traktowane nie mniej korzystnie niż równoważny towar wyprodukowany w kraju.
Przewidywalny i rosnący dostęp do rynków . Podczas gdy kontyngenty są generalnie zakazane, taryfy lub cła są legalne w WTO. Redukcje taryfowe dokonane przez ponad 120 krajów w ramach Rundy Urugwajskiej są zawarte na około 22 500 stronach krajowych list taryfowych, które są uważane za integralną część WTO. Obniżki taryf, w większości wprowadzane stopniowo w ciągu pięciu lat, spowodują 40-procentową redukcję taryf krajów uprzemysłowionych na produkty przemysłowe ze średnio 6,3 % do 3,8 %. W ramach rundy zwiększono również odsetek związanych linii produktów do prawie 100% w przypadku krajów rozwiniętych i krajów w okresie przejściowym oraz do 73% w przypadku krajów rozwijających się. Członkowie podjęli również wstępny zestaw zobowiązań obejmujących regulacje krajowe mające wpływ na różne rodzaje działalności usługowej. Zobowiązania te, podobnie jak te dotyczące taryf, zawarte są w wiążących listach krajowych.
Promowanie uczciwej konkurencji . WTO rozszerza i wyjaśnia poprzednie zasady GATT, które ustanowiły podstawę, na której rządy mogą nakładać cła wyrównawcze na dwie formy „nieuczciwej” konkurencji: dumping i subsydia. Porozumienie WTO w sprawie rolnictwa ma na celu zapewnienie większej sprawiedliwości w handlu produktami rolnymi. Porozumienie w sprawie własności intelektualnej poprawi warunki konkurencji tam, gdzie chodzi o pomysły i wynalazki, a inne zrobi to samo w odniesieniu do handlu usługami.
Zachęcanie do rozwoju i reform gospodarczych . Postanowienia GATT mające na celu faworyzowanie krajów rozwijających się są utrzymane w WTO, w szczególności te, które zachęcają kraje uprzemysłowione do wspierania handlu krajów rozwijających się. Kraje rozwijające się otrzymują okresy przejściowe na dostosowanie się do trudniejszych postanowień WTO. Kraje najsłabiej rozwinięte otrzymują jeszcze większą elastyczność i korzystają z przyspieszonego wdrażania koncesji na dostęp do rynku dla swoich towarów.
