Albert Barnes, (ur. 1 grudnia 1798, Rome, N.Y., USA – zm. 24 grudnia 1870, Filadelfia), amerykański duchowny prezbiteriański i pisarz.
Z metodystycznego pochodzenia, zamierzał studiować prawo, ale będąc w Hamilton College, zdecydował się wstąpić do służby prezbiteriańskiej. Uczęszczał do Princeton Theological Seminary i został pastorem w Morristown, N.J. W 1830 r. przeniósł się do First Presbyterian Church w Filadelfii. W tym czasie zaangażował się w kontrowersje pomiędzy prezbiterianami starej szkoły, którzy trzymali się tradycyjnej doktryny, a tymi z nowej szkoły, którzy chcieli ją rozluźnić. Na rok został zawieszony w posłudze pod zarzutem, że odszedł od doktryn Konfesji Westminsterskiej, ale został przywrócony przez Zgromadzenie w 1836 roku.
Pozostała część jego kariery poświęcona była pracy duszpasterskiej i pisaniu licznych książek na temat Pisma Świętego oraz teologii i etyki. Zdecydowanie występował przeciwko niewolnictwu, argumentując, że Biblia je potępia. Popierał także ruch prohibicyjny, rozwój szkółki niedzielnej i New School Presbyterians. Był dyrektorem Union Theological Seminary. W 1870 roku w jego kościele odbyło się pierwsze zgromadzenie zjednoczonych prezbiterian.
