Istnieje kilka metod obrazowania rezonansu magnetycznego (MR) do pomiaru objętości mózgu i atrofii mózgu; jednak najlepszy środek do badania potencjalnych związków między takimi środkami a wydajnością neuropsychologiczną nie został ustalony. Oceniono związki między siedmioma miarami objętości mózgu lub wskaźnikami atrofii pochodzącymi z MR a wydajnością neuropsychologiczną u starszych uczestników populacyjnego badania Cache County, Utah Study of Aging and Memory (n = 195). Siedem miar MR obejmowało nieskorygowaną całkowitą objętość mózgu (TBV), TBV skorygowaną o całkowitą objętość wewnątrzczaszkową (TICV), TBV skorygowaną o stosunek indywidualnej TICV do grupowej TICV (TBVC), stosunek komory do mózgu (VBR), całkowitą objętość komory (TVV), TVV skorygowaną o TICV i miarę utraty objętości miąższu. Przypadki z badania Cache County Study składały się z osób starszych zaklasyfikowanych do jednej z czterech grup tematycznych na podstawie zgodnego procesu diagnostycznego, niezależnego od ilościowych wyników obrazowania MR. Grupy te obejmowały osoby z chorobą Alzheimera (AD, n = 85), bez demencji, ale z łagodnymi/jednoznacznymi (M/A) deficytami (n = 30), grupę osób z demencją bez AD lub zaburzeniami neuropsychiatrycznymi, w tym demencją naczyniową (n = 60) oraz osoby z grupy kontrolnej (n = 20). Wyniki neuropsychologiczne określano na podstawie testu Mini-Mental Status Exam (MMSE) oraz rozszerzonej baterii testów neuropsychologicznych (Consortium to establish a registry for Alzheimer’s disease (CERAD)). Wyniki wykazały, że różne ilościowe miary MR były silnie ze sobą powiązane i żadna pojedyncza miara nie była statystycznie lepsza. Jednakże TBVC, TBV/TICV i VBR konsekwentnie wykazywały silniejsze związki z wynikami neuropsychologicznymi. Wyniki te sugerują, że pojedyncza skorygowana miara lub indeks objętości mózgu jest wystarczający w badaniach analizujących globalne MR wskaźniki zaniku mózgu w odniesieniu do funkcji poznawczych i zalecają stosowanie TBVC, TBV/TICV lub VBR.
