Czym jest dysforia integralności ciała?

Dysforia integralności ciała jest stanem psychicznym charakteryzującym się uporczywym pragnieniem nabycia niepełnosprawności fizycznej (np. amputacji, paraplegii). Dysforia integralności ciała jest również określana jako zaburzenie tożsamości integralności ciała, zaburzenie tożsamości amputowanej i ksenomelia.

Image Credit: biid.org/.com

Dysforia integralności ciała jest niezwykle rzadkim zjawiskiem, w którym pacjenci wolą odciąć swoją zdrową kończynę (zwłaszcza rękę lub nogę), ponieważ czują niedopasowanie między swoim obrazem psychicznym i fizycznym.

W dysforii integralności ciała pacjenci decydują się na amputację w poszukiwaniu swoich prawdziwych jaźni. Pragnienie amputacji pojawia się w bardzo młodym wieku od ośmiu do dwunastu lat. Dysforia integralności ciała powoduje znaczny niepokój u pacjentów, a większość z nich stała się szczęśliwa dopiero po operacji.

Dysforia integralności ciała – krótka historia

W 1977 roku zgłoszono pierwszy przypadek dwóch osób, które chciały odciąć swoje zdrowe kończyny. Wcześniej dysforię integralności ciała określano mianem apotemnofilii, a za prawdopodobną przyczynę apotemnofilii uważano orientację seksualną.

Później jednak stwierdzono, że pragnienie pacjentów dotyczące amputacji było nie tylko zorientowane seksualnie, ale wynikało również z kilku przyczyn pozaseksualnych.

Robert Smith był pierwszym chirurgiem na świecie, który przeprowadził amputację u zdrowych osób. Robert Smith wykonał elektywne amputacje u skądinąd zdrowych pacjentów, jedną w 1997 i jedną w 1999 roku.

Nazwał ten stan zaburzeniem tożsamości ciała i poinformował, że pacjenci desperacko pragnęli amputacji i byli szczęśliwi po ich transformacji.

Jakie jest powiązanie dysforii integralności ciała z innymi schorzeniami neurologicznymi?

Zarówno psycholodzy, jak i neurolodzy uważają, że dysforia integralności ciała jest powszechna u osób, których mózg nie mapuje ciała prawidłowo. Różne techniki neuroobrazowania zostały wykorzystane do oceny związku dysforii integralności ciała z innymi stanami neurologicznymi.

Po analizie stwierdzono, że pacjenci, którzy pragną amputacji, mają uszkodzenie mózgu w prawej półkuli.

Jakie są przyczyny dysforii integralności ciała?

Najczęstszą przyczyną amputacji w dysforii integralności ciała jest pragnienie pacjenta, aby poprawić niedopasowanie w ich ciele. To niezwykłe pragnienie wynika z przekonania pacjenta, że docelowa kończyna nie należy do nich.

Podstawowa przyczyna dysforii integralności ciała jest nadal nieznana, a badania trwają, aby zrozumieć dokładną przyczynę. Naukowcy uważają, że jest to głównie spowodowane traumą z wczesnego dzieciństwa, pobudzeniem seksualnym, tendencjami obsesyjno-kompulsywnymi lub nadmierną identyfikacją z amputowanymi kończynami.

Jakie są oznaki i objawy dysforii integralności ciała?

Wspólne objawy związane z dysforią integralności ciała to stres, depresja, zaburzenia nastroju i lęk.

Dysforia integralności ciała jest często porównywana z dysmorfią ciała. Dysmorfia ciała jest stanem, w którym badani ciągle myślą o swoich ciałach negatywnie, co utrudnia ich jakość życia.

Anorexia nervosa stwierdzono również, że mają powiązania z dysforią integralności ciała.

Jakie są możliwości leczenia dysforii integralności ciała?

Do tej pory, nie ma standardowego leczenia dostępnego dla dysmorfii ciała. Jednak konwencjonalne metody leczenia to terapia poznawczo-behawioralna i selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI).

Leki przeciwdepresyjne pomagają zmniejszyć objawy depresyjne związane z dysmorfią ciała. Leki przeciwdepresyjne pomagają zmniejszyć stres i depresję związane z dysmorfią ciała; jednak leki przeciwdepresyjne nie są w stanie pokonać u pacjentów pragnienia amputacji.

Badania donoszą, że psychoza doprowadziła do wielu przypadków autoamputacji, autoenukleacji lub autokastracji. 40-letnia Francuzka z oparzeniami kończyn dolnych; ujawniła, że przez ostatnie 28 lat chciała, aby amputowano jej obie nogi.

Pacjenci celowo uszkadzają swoje kończyny, jeśli chirurdzy odmawiają wykonania amputacji. W jednym przypadku pacjent dokonał samoamputacji obu nóg poprzez zamrożenie ich w suchym lodzie.

Chirurdzy wykonują amputację tylko wtedy, gdy wszystkie inne metody leczenia zawiodły, a pacjent nadal desperacko pragnie amputacji. W większości takich operacji stwierdzono, że pacjenci są zadowoleni po wykonaniu zabiegu.

Cytowania

.