Florida Museum

Grey Reef Shark

Carcharhinus amblyrhynchos

Jest to klasycznie ukształtowany rekin requiem. Jak wiele gatunków z rodzaju Carcharhinus, jest ciemnoszary na powierzchni grzbietowej i jaśniejszy, prawie biały na stronie brzusznej. Od innych gatunków w rodzaju można go odróżnić dzięki charakterystycznemu ciemnemu marginesowi na całej spływowej krawędzi płetwy ogonowej. W populacjach z zachodniego Oceanu Indyjskiego i Morza Czerwonego ma biało obrzeżoną pierwszą płetwę grzbietową. Populacja ta została opisana przez niektórych jako odrębny gatunek (Carcharhinus wheeleri) (Compagno et al. 2005, Smale 2009). Gatunek ten jest czasami mylony z żarłaczem rafowym blacktip, ponieważ żyją one w podobnych siedliskach, ale te dwa gatunki mają uderzająco różne wzory ubarwienia. Szare rekiny rafowe są towarzyskie, zbierają się w grupy w ciągu dnia i polują samotnie w nocy. Są ciekawskie i często podchodzą do nurków. Uważa się również, że są terytorialne i udokumentowano, że wyginają plecy w łuk, przesuwają płetwy piersiowe w dół i pływają w przesadny sposób jako część pokazu terytorialnego. Są silne i potencjalnie niebezpieczne, ale nie są skłonne do atakowania ludzi, chyba że są zagrożone (Compagno et al. 2005).

Order: Carcharhiniformes
Rodzina: Carcharhinidae
Genus: Carcharhinus
Species: amblyrhynchos

Common Names

Angielskojęzyczne nazwy zwyczajowe obejmują szary rekin rafowy, blacktail reef shark, black-vee whaler, szary rekin rafowy, szary rekin, szary rekin wielorybi i longnose blacktail shark. Inne nazwy zwyczajowe z całego świata obejmują:

requin dagsit (francuski)
tiburón de arrecifes (hiszpański)

Importance to Humans

Szary rekin rafowy jest poławiany komercyjnie, głównie dla płetw, które są używane w zupie z płetwy rekina. Mięso jest również spożywane i wykorzystywane jako mączka rybna. Gatunek ten jest jednak bardziej ceniony w turystyce nurkowej, ponieważ wykazuje dużą wierność miejscu i jest częstym mieszkańcem miejsc nurkowych na rafie koralowej (Smale 2009).

Zagrożenie dla ludzi

Szary rekin rafowy jest uważany za jednego z bardziej agresywnych rekinów, ale zazwyczaj wykazuje agresję wobec człowieka tylko wtedy, gdy czuje się zagrożony. Według International Shark Attack File, szary rekin rafowy jest odpowiedzialny za 8 potwierdzonych ugryzień rekinów na ludziach, z których jedno było śmiertelne (ISAF 2018).

Rekin ten często wykazuje ciekawość i podchodzi do nurków. Jeśli jest osaczony lub zagrożony w jakiś sposób, szary rekin rafowy wykazuje wyraźne zachowanie zagrożenia, w tym podniesienie pyska, wciśnięcie płetw piersiowych i wygięcie grzbietu podczas pływania z przesadnym kołysaniem. Jeśli zagrożenie nie ustępuje, rekin może natychmiast uciec lub przed wycofaniem się szybko ugryźć (Compagno et al. 2005). Ten gatunek rekina jest również bardziej skłonny do ataku w samotności niż w stadach, być może z powodu zwiększonego poczucia bezbronności (Nelson 1986).

Zobacz ataki rekinów według gatunków na mapie świata

Ochrona przyrody

IUCN Red List Status: Near Threatened

Szary rekin rafowy wykazuje silną wierność miejscu do raf koralowych, siedliska, które staje się coraz bardziej ograniczone, co czyni je łatwiejszymi do złapania i bardziej podatnymi na przełowienie. Ponadto, cechy ich historii życiowej (mała liczebność miotu i stosunkowo późny wiek dojrzewania) czynią je szczególnie podatnymi na spadek liczebności populacji. W tym momencie nie ma wystarczającej ilości danych, aby dokonać wiarygodnej oceny ich globalnego stanu populacji, ale niektóre lokalne populacje na Hawajach i Archipelagu Czago wskazują, że populacja ta została poważnie dotknięta (Smale 2009).

Szary rekin rafowy jest obecnie wymieniony przez Światową Unię Ochrony Przyrody (IUCN) jako „bliski zagrożenia”. Więcej danych dotyczących rybołówstwa jest wymagane do przyszłej oceny. IUCN jest globalnym związkiem państw, agencji rządowych i organizacji pozarządowych w partnerstwie, które ocenia status ochrony gatunków.

>Sprawdź status żarłacza szarego rafowego na stronie internetowej IUCN.

Rozmieszczenie geograficzne

Szary rekin rafowy jest ograniczony do Oceanu Spokojnego i Indyjskiego. W rejonie Indo-Pacyfiku występuje w północnej części Afryki Południowej, w wodach u wybrzeży Madagaskaru i w rejonie Mauritius-Seychelles oraz w Morzu Czerwonym. W zachodniej części Oceanu Spokojnego występuje od południowych Chin do północnej Australii i archipelagu Tuamoto (Compagno et al. 2005, Smale 2009). Jest jednym z najpospolitszych rekinów rafowych na Oceanie Spokojnym, obok żarłacza czarnopłetwego (Carcharhinus melanopterus) i żarłacza białopłetwego (Triaenodon obesus) (Compagno 1984). Znajduje się on jednak przede wszystkim w obszarach, w których brak jest rozległej działalności człowieka.

Siedlisko

Szary rekin rafowy preferuje płytkie wody tropikalne i subtropikalne w pobliżu atoli koralowych i lagun przylegających do siedlisk rafowych. Jego głębokość waha się od 0-164 stóp (0-50 m). Chociaż rekiny szare są bardziej aktywne w nocy, w ciągu dnia tworzą czasami ławice lub luźne skupiska, które pływają blisko dna, nad płaskowyżami lub rafami (Compagno et al. 2005, Smale 2009). Badania nad znakowaniem pokazują, że rekiny żyjące w pobliżu raf oceanicznych są nomadami i każdego dnia przemieszczają się wzdłuż siedliska rafy (Compagno 1984). Jednak żarłacz szarej rafy generalnie ma wysoką wierność miejscu i ma tendencję do powracania dzień po dniu do tego samego miejsca (Smale 2009).

Biologia

Cechy charakterystyczne
Rekin ten jest średniej do dużej wielkości, dorastając do 6-7 stóp długości całkowitej. Ma długi, szeroko zaokrąglony pysk i duże oczy. Nie posiada grzbietu międzygrzbietowego biegnącego między pierwszą a drugą płetwą grzbietową (Compagno et al. 2005). Początek pierwszej płetwy grzbietowej znajduje się nad wolnymi tylnymi końcami płetw piersiowych lub tuż przed nimi, podczas gdy druga płetwa grzbietowa rozpoczyna się nad początkiem płetwy odbytowej. Pierwsza płetwa grzbietowa jest półokrągła z wąsko zaokrągloną lub spiczastą końcówką, a płetwy piersiowe są duże, wąskie i w kształcie falkonu z wąsko zaokrąglonymi lub spiczastymi końcówkami (Compagno 1984).

Kolory
Grzbietowa strona szarego rekina rafowego ma kolor od ciemnoszarego do brązowoszarego, przechodząc w białą stronę brzuszną. Cała spływowa krawędź płetwy ogonowej ma wyraźny, szeroki, czarny margines. Płetwy piersiowe, druga grzbietowa, odbytowa i miednicowa mają czarne lub ciemne końcówki, podczas gdy pierwsza płetwa grzbietowa jest albo całkowicie szara, albo nieregularnie obrzeżona bielą (Compagno et al. 2005).

Uzębienie
Compagno (1984) podaje, że zęby rekina szarego rafowego są trójkątne i ząbkowane z 13-14 zębami w każdej połowie szczęki. Górne zęby opisywane są jako wąskie i ząbkowane, o kształcie od półprostego do skośnego z wysokimi wypustkami, podczas gdy stopy korony mają grubsze ząbkowania. Dolne zęby są wyprostowane lub półskośne z wąsko ząbkowanymi wypustkami.

Size, Age, and Growth
Males of this species grow up to about 185 cm in length and females to about 190 cm in length. Dojrzałość występuje przy około 120-140 cm długości dla samców i około 125 cm długości dla samic (Smale 2009) i w wieku około 7 lat dla obu płci. Wielkość przy urodzeniu wynosi między 45-75 cm długości. Uważa się, że maksymalny wiek wynosi około 25 lat (Compagno et al. 2005).

Zawody żywieniowe
Refowe ryby, wraz z mniejszymi ilościami głowonogów (kałamarnica i ośmiornica) oraz skorupiaków (krewetki i homary), stanowią większość pożywienia szarych rekinów rafowych (Smale 2009). Łupem rekinów rafowych padają również ryby kostnoszkieletowe, w tym tchórzofretki, chirurgowate i motylowate. Większość aktywności żerowania występuje w nocy, czyli wtedy, gdy rekin jest najbardziej aktywny (Compagno et al. 2005).

Reprodukcja
Szary rekin rafowy jest gatunkiem żyworodnym. Embriony są odżywiane przez łożysko żółtkowe podczas ciąży wewnątrz matki. Okres ciąży trwa około 12 miesięcy, po czym następuje urodzenie żywego miotu składającego się z 1-6 młodych (Compagno et al. 2005, Smale 2009).

.