Test na obecność przeciwciał GAD obejmuje tę samą procedurę, co inne badania krwi.
Pracownik służby zdrowia pobierze próbkę krwi poprzez oczyszczenie fragmentu skóry, zwykle na ramieniu, i wprowadzenie przez niego igły w celu dotarcia do żyły i pobrania krwi. Mała rana może być lekko bolesna.
Potem wyśle próbkę do naukowców w laboratorium, którzy zbadają ją na obecność przeciwciał GAD i ewentualnie przeprowadzą inne testy w tym samym czasie.
Co oznaczają wyniki badania na obecność przeciwciał GAD?
Wyniki badania na obecność przeciwciał GAD potwierdzają poziom przeciwciał GAD we krwi. Normalny wynik wynosi poniżej 5 jednostek/ml.
Wysoki poziom przeciwciał GAD często występuje u osób z niższym wskaźnikiem masy ciała (BMI) i przewiduje szybszy postęp w kierunku konieczności stosowania insuliny. Wyjątkowo wysoki poziom przeciwciał GAD (1000 jednostek/ml) może być spowodowany zespołem sztywnej osoby, stanem autoimmunologicznym, który powoduje postępującą sztywność mięśni i skurcze.
Cukrzyca typu 1 jest mniej powszechna niż cukrzyca typu 2 i zwykle występuje u dzieci i młodych dorosłych. Jeśli lekarz nie jest pewien, czy osoba dorosła ma cukrzycę typu LADA czy cukrzycę typu 2, może użyć testu na obecność przeciwciał GAD, aby pomóc w ustaleniu prawidłowej diagnozy.
Inne badania w kierunku cukrzycy
Lekarze nie wykonują rutynowo testu na obecność przeciwciał GAD u osób z cukrzycą.
Używają testu, gdy pojawiają się wątpliwości co do typu cukrzycy, na którą zapadła dana osoba. Test może być korzystny, gdy osoba dorosła, która prezentuje się z nowo powstałą cukrzycą, otrzymuje diagnozę cukrzycy typu 2 ze względu na wiek, ale nie reaguje na doustne leki przeciwcukrzycowe.
Oprócz przeciwciał GAD lekarze mogą sprawdzić obecność innych przeciwciał we krwi. Obecność dodatkowych autoprzeciwciał wzmacnia rozpoznanie cukrzycy o podłożu autoimmunologicznym. Te autoprzeciwciała mogą obejmować:
- przeciwciała insulinoma-associated antigen-2
- przeciwciała przeciwinsulinowe, ponieważ sama insulina może wywołać atak immunologiczny
- przeciwciała przeciw transporterowi cynku 8 (ZT8)
- przeciwciała przeciw cytoplazmie komórek wysepek (ICA), które również powodują, że układ odpornościowy bierze na cel komórki produkujące insulinę
Standardowe badania w kierunku cukrzycy, takie jak badanie poziomu cukru we krwi lub glikohemoglobiny, są zazwyczaj wystarczające, aby lekarz mógł zdiagnozować cukrzycę typu 1 lub typu 2.
Kilka cech klinicznych również pomaga w rozróżnieniu dwóch typów cukrzycy. Należą do nich:
- wiek zachorowania
- wskaźnik masy ciała (BMI)
- historia rodzinna
- obecność innych schorzeń autoimmunologicznych
- surowość objawów
- wstępna odpowiedź na leki przeciwcukrzycowe
Osoby z LADA są często szczupłe, podczas gdy większość osób z cukrzycą typu 2 ma nadwagę lub otyłość.
Jakie inne schorzenia powodują wysokie poziomy przeciwciał GAD?
Autoimmunizacja przeciwko neuroprzekaźnikowi, na który skierowane są przeciwciała GAD, może skutkować zaburzeniem nerwowym zwanym zespołem sztywnej osoby.
To schorzenie jest rzadkie, ale wiele osób z zespołem sztywnej osoby ma cukrzycę typu 1. Objawy zespołu sztywnej osoby, które postępują powoli, obejmują sztywność i skurcze mięśni. Objawy te dotyczą głównie tułowia, ale mogą również występować w kończynach.
Stopień przeciwciał GAD jest zwykle znacznie wyższy u osób z zespołem sztywności-osobistej niż u osób z cukrzycą typu 1.
.
