Natalia Perera dobrze zna trudności związane z pracą z głośnym mówcą. Innowacyjna dyrektor Syneka Marketing siedzi naprzeciwko dyrektora zarządzającego firmy, który, jak twierdzi, ma dudniący, barytonowy głos.
Natalia Perera: nauczyła się żyć z głośnym dyrektorem generalnym.
„Czasami ludzie, z którymi rozmawiam przez telefon, pytają, co to za hałas w tle”, mówi.
„To biuro ma też trochę echa, więc jego głos jest jeszcze głośniejszy.”
W przeciwieństwie do wielu głośno mówiących osób, szef Perery zdaje sobie sprawę z problemu i chętnie przycisza głos, gdy jest o to proszony.
„To może być trochę rozpraszające, zwłaszcza gdy jestem na czas, a to ostatnia rzecz, jakiej potrzebujesz, gdy jesteś pod presją”, mówi Perera.
„Po prostu wkładam słuchawki do uszu lub czasami daję mu do zrozumienia, że musi być cicho.”
Głośni rozmówcy są powszechnym utrapieniem w transporcie publicznym, na lotniskach i w kinach. Ale w miejscu pracy nie ma ucieczki od ich codziennego zanieczyszczenia hałasem.
Głośno mówiący dzielą się najbardziej intymnymi szczegółami swojego życia podczas odbierania osobistych połączeń, myślą na głos i cieszą się nadawaniem bieżącego komentarza do rozwijających się sytuacji.
Głośno mówiący może być zabawnym scenariuszem w stylu Seinfelda dla niektórych pracowników, ale dla innych jest prawdziwą udręką lub koszmarem.
Badacz Jo Siggins twierdzi, że głośne mówienie może być wykorzystywane jako broń nękania.
„Widziałam przypadki, w których cechy osobiste, takie jak głośne mówienie, były postrzegane jako agresja w stosunku do innych pracowników, a głośno mówiący są czasami postrzegani jako biurowy tyran”, mówi.
Ale głośno mówiący mogą być również odbiorcami roszczeń dotyczących nękania, mówi Siggins.
„Widziałam również przypadki, w których sprawca czuje się atakowany za to, że takie zachowanie zostało podniesione”, mówi. „Jeśli pracodawca lub kolega nie radzi sobie z sytuacją z wyczuciem, może to spowodować więcej gniewu niż głośne mówienie zrobiło na początku.”
Niektórzy głośno mówiący mają uzasadniony powód dla ich ponadprzeciętnej głośności głosu.
Claire, która nie chciała ujawnić swojego nazwiska, mówi, że mówi głośniej niż większość z powodu wady słuchu.
„Jestem biurowym głośnym mówcą, ponieważ jestem częściowo głucha,” mówi.
„Staram się być tego świadoma i mówić ciszej. To może być trudne, kiedy jest się częściowo głuchym, ponieważ nie słyszy się własnego głosu.
„Ale mówię o tym moim kolegom w pracy, żeby wiedzieli, że jest powód, dla którego jestem głośny. To nie dlatego, że jestem nieuważny.”
„Daję też kolegom pozwolenie, aby poprosili mnie o obniżenie głosu.”
Trener biznesowy Josh Uebergang pomaga pracownikom poprawić komunikację i umiejętności społeczne. Często ma do czynienia z głośno mówiącymi ludźmi – wielu z nich nie zdaje sobie sprawy ze swojego problemu i kłopotów, jakie sprawiają swoim współpracownikom, mówi.
„Głośno mówiący ludzie to często ekstrawertycy ceniący sobie społeczny aspekt rozmowy”, mówi.
„Kiedy masz z nimi do czynienia, może to być postrzegane jako przeszkoda w zabawie, ale w środowisku biurowym nawet oni potrafią uszanować etykietę”.
„Głośno mówiący wiedzą, że mają nawyk głośnego mówienia, ale nie są tego świadomi.”
Uebergang ma następujące wskazówki dla pracowników zmagających się z głośnymi kolegami:
Nie pozwól, aby problem narastał.
Najgorsze, co możesz zrobić, to nic nie robić, ponieważ może to zakłócić Twoją produktywność i prowadzić do pasywno-agresywnego zachowania. Proste, asertywne one-linery, takie jak: „Słyszę cię z sali obiadowej” i „Prawdopodobnie nie chcesz, żebym to słyszał” odzwierciedlają sytuację.
-Poproś ich, aby się uspokoili.
Jeśli czujesz się bardziej asertywny, możesz wstawić swoją prośbę po zakończeniu. „Słyszę cię z sali obiadowej. Czy możesz mówić ciszej, proszę?”. Włączenie efektu ich zachowania jest również przydatne w ich widzeniu, że nie ranisz ich zabawy. „Słyszę o twoim weekendzie z mojego biurka. Nie jestem w stanie się skupić i pisać. Czy możesz mówić ciszej proszę?”
-Jeśli wszystko inne zawiedzie.
