„Czegokolwiek Lola chce, Lola dostaje. A mały człowieczek mała Lola chce ciebie.” ~ Adler Richard / Ross Jerry
Jako doświadczony terapeuta w NYC specjalizujący się w leczeniu osób, które przeżyły złożoną traumę i podzbiór traumy relacyjnej znanej jako zespół narcystycznego nadużycia, napotykam mężczyzn i kobiety, którzy wchodzą do leczenia zaskoczeni szkodami poniesionymi przez kobietę narcyza. Bycie certyfikowanym w pięciostopniowym modelu powrotu do zdrowia dr Karyl McBride w leczeniu dorosłych dzieci narcyzów często oznacza, że wiele z tych ofiar szukających leczenia było ofiarami narcyzów macierzyńskich.
Czasami są oni żonaci lub romantycznie związani z narcystyczną kobietą, albo mogli być ofiarami narcystycznej siostry lub spotkali narcystyczną kobietę w miejscu pracy. W rezultacie są nękane przez Syndrom Sztokholmski i wykazują PTSD, cechy dysocjacyjne i prezentują niebezpiecznie niską samoocenę i potępienie. Dowodzą wysokiej tolerancji na okrucieństwo i nadużycia, wątpią w swoje postrzeganie i mogą idealizować i bać się swojego oprawcy.
Wszyscy mieliśmy nieszczęście ją spotkać. Jest wredną dziewczyną, femme fatale, damą udającą niewinność, pochłaniającą niszczycielską matką, żarłoczną poszukiwaczką złota. Niezależnie od formy, jaką przybiera, jest toksyczna dla wszystkich. Zazwyczaj diagnozowana jako borderline lub histrioniczna z podstawowymi cechami osobowości narcystycznej, kobieta narcystyczna jest tak samo niebezpieczna i złośliwa jak jej męski odpowiednik.
W przeciwieństwie do spektrum introwersji i ekstrawersji, w którym widzimy zakres przeciwstawnych sposobów bycia, z cechami zaangażowania i niezaangażowania wkomponowanymi pomiędzy, spektrum narcyzmu rysuje rozróżnienia od stanów adaptacyjnych do złośliwych. W związku z tym, podczas gdy introwersja-ekstrawersja tylko konotuje różnice, spektrum narcyzmu rozgranicza to, co jest zdrowe od tego, co jest nie tylko chore psychicznie, ale także niebezpieczne. To, jak łagodny lub destrukcyjny jest narcyz zależy od tego, gdzie ląduje na spektrum.
Nic dziwnego, jak trudno jest przekonać innych o surrealistycznych machinacjach narcyza, jest to szczególnie trudne, gdy narcyz jest kobietą. Identyfikacja narcyza kobiecego może być bardziej skomplikowana niż męskiego, głównie dlatego, że polaryzacja płci i stereotypy kulturowe mogą zaciemniać to, gdzie kobieta znajduje się na spektrum.
Kobieta narcyza rozumie, że stereotypowa kobieta jest scharakteryzowana jako skromna, opiekuńcza i empatyczna. Jest postrzegana jako cnotliwa i nieagresywna. Jest mało zmienna lub stopniowana.
W świecie polaryzacji 'dobra’ i 'zła’ kobiety, które odbiegają od jednowymiarowej konceptualizacji miękkiej, słodkiej i bezinteresownej są potępiane jako suki, ryjówki, czarownice i wiedźmy. Są to kobiety „upadłe”. Nie ma żadnego „pomiędzy”. Kobieta narcystyczna jest świadoma tego, jak to zbiorowe zaprzeczenie kobiecej złożoności przeszkadza w odróżnianiu zdrowych przejawów agresji u kobiet od rażących zachowań amoralnych. Kapitalizuje tę rzeczywistość, wiedząc, kogo musi udawać, aby dostać to, czego chce. Przede wszystkim rozumie to, co umyka wielu; zło jest zawsze ukryte w cnocie.
Więc, kobieta narcystyczna tworzy personae, która ukrywa jej makiaweliczne plany i złośliwe cechy. Jej prawdziwe „ja” ukrywa się za zwodniczym, stereotypowym kobiecym wyglądem.
.
