Znany w lore rdzennych Amerykanów jako „trickster”, kojot (Canis Latrans) przetrwał i prosperował dzięki wysokim zdolnościom adaptacyjnym. Kojoty były kiedyś ograniczone do terenów porośniętych sagowcem, zarośniętych gór i otwartych prerii na amerykańskim Zachodzie, ale wykorzystując wyginięcie wilków i inne działania człowieka, były w stanie rozszerzyć swój zasięg w całej Ameryce Północnej i Środkowej.
Kojoty są tak dobre w przystosowywaniu się do środowisk zmodyfikowanych przez ludzi, że można je teraz zobaczyć w dużych miastach i pomimo coraz większej ingerencji człowieka i wysiłków zmierzających do wyeliminowania kojotów, utrzymują wysoką liczebność, a na niektórych obszarach wzrasta.
Czy wiesz, że? Biolodzy zajmujący się dzikimi zwierzętami zaobserwowali, że gdy liczba kojotów spada, reagują one posiadaniem większych miotów. Ta strategia reprodukcyjna pomaga zabezpieczyć je przed eksterminacją.
Opis
Kojoty są jednym z ośmiu gatunków w rodzaju Canis, który obejmuje wilki i psy domowe. Można je odróżnić od tych gatunków dzięki krótkim, krzaczastym ogonom, które noszą nisko przy ziemi, długim uszom, cienkiej ramie i długiemu, wąskiemu pyskowi. Dorosłe kojoty ważą od 20 do 35 funtów i osiągają wysokość około 25 cali przy ramieniu. Kolor i faktura ich sierści może się różnić od jasnego piaskowego blondu do ciemnego szarobrązowego.
Czy wiesz, że? Kojoty mogą osiągać prędkość 40 mil na godzinę.
Ekologia
Siedlisko:
Kojoty tworzą swoje domy w różnych siedliskach, od pustyń po lasy, żyjąc również w pobliżu ludzi na obszarach wiejskich, przedmieściach, a nawet w miastach
Gniazda:
Kobiety kojotów kopią własne jamy pod wyrwanymi drzewami lub kłodami, ale mogą również korzystać z jaskiń lub kanałów burzowych. Zazwyczaj mają więcej niż jedną norę w swoim obszarze domowym i przemieszczają się z jednej do drugiej, aby zminimalizować ryzyko drapieżnictwa na swoje młode i nagromadzenie pasożytów w norach.
Rozwój i struktura rodziny
Kojoty rozmnażają się późną zimą, a dobrane pary rodzą średnio sześć młodych, które są w pełni odsadzone w ciągu sześciu tygodni. Szczenięta są pod opieką samicy, ale czasami rodzeństwo niehodowlane będzie pomagać w wychowaniu miotu. Następnej jesieni i zimy większość młodych opuszcza terytorium rodziców, aby założyć własne.
Żerowanie
Kojoty są oportunistycznymi wszystkożercami, jedzącymi wszystko, co jest dostępne. Są łowcami i padlinożercami, którzy jedzą wszystko, od myszy, królików i wiewiórek po żaby, jaszczurki, ryby, owoce i padlinę. Koniki polne i inne owady są ważne dla młodocianych kojotów, które uczą się polowania metodą „stalk and pounce”.
Kojoty zazwyczaj jedzą dzikie gatunki, ale znane są z drapieżnictwa na zwierzętach gospodarskich, drobiu, śmieciach i zwierzętach domowych (głównie kotach).
Czy wiesz, że? Kojoty mają bardzo rozwinięty zmysł węchu, którego używają do znajdowania pożywienia i unikania drapieżników. Potrafią nawet wyczuć ofiarę skradającą się pod śniegiem.
Zachowanie
Kojoty, choć ostrożne, są generalnie aktywne przez cały dzień, przy czym ich aktywność wzrasta o świcie i o zmierzchu. Mogą być również aktywne w nocy, zwłaszcza w miastach, gdzie czują się bezpieczniej po zmroku.
W przeciwieństwie do wilków, które tworzą wysoce zorganizowane sfory, kojoty łączą się ze sobą w luźne grupy. Grupy te różnią się w zależności od warunków siedliskowych i dostaw żywności. Kojoty są również mniej terytorialne niż wilki.
Kojoty komunikują się ze sobą poprzez szeroki zakres wokalizacji. Ich syki i wycie przenoszą się na duże odległości, często stwarzając wrażenie, że są bliżej i są liczniejsze niż w rzeczywistości.
Czy wiesz, że? Aby uniknąć wykrycia przez drapieżniki, kojoty czasami chodzą na palcach, aby zrobić jak najmniej hałasu.
Życie z kojotami
Choć kojoty dobrze przystosowały się do życia w pobliżu ludzi, są one generalnie zwierzętami nieśmiałymi i wolałyby uniknąć konfrontacji z ludźmi. Dlatego, mimo że w Twoim sąsiedztwie może być kojot lub dwa, możesz nigdy nie zobaczyć go osobiście.
Aby zabezpieczyć swoje środowisko przed kojotami, podejmij następujące działania:
Zabezpiecz drób i zwierzęta gospodarskie
Jeśli trzymasz zwierzęta gospodarskie lub małe zwierzęta, trzymaj je w bezpiecznych kojcach, szczególnie od zmierzchu do świtu, kiedy kojoty są najbardziej aktywne. W okresie okołoporodowym młode i bezbronne zwierzęta należy trzymać przez cały czas w bezpiecznym zamknięciu. Należy zaprzestać korzystania z odległych pastwisk lub miejsc przetrzymywania zwierząt. Psy stróżujące, zwłaszcza te wyhodowane do obrony zwierząt gospodarskich, mogą pomóc w ochronie przed kojotami.
Używaj ogrodzeń
Ogrodzenia z litego drewna muszą mieć wysokość sześciu stóp, aby utrzymać kojoty na zewnątrz. Jeśli kojoty szukają schronienia na nieogrodzonym terenie, należy usunąć stosy zarośli, nisko rosnącą roślinność i inne możliwe miejsca schronienia.
Przy prawidłowym stosowaniu, ogrodzenia elektryczne mogą również odstraszać drapieżniki. Skonsultuj się z lokalnym biurem planowania przestrzennego i sprawdź czy ogrodzenia elektryczne są dozwolone w Twojej okolicy, a jeśli tak, to jakiego rodzaju.
Sprzątaj swoje śmieci
Kojoty są przyciągane do resztek jedzenia w śmieciach. Wyrzucaj śmieci do metalowej puszki, upewniając się, że pokrywa jest szczelnie dopasowana. Zabezpiecz ją dodatkowo za pomocą linki lub łańcucha.
Zabezpiecz zwierzęta domowe i karm je w domu
Kojoty rzadko żerują na zwierzętach domowych, takich jak koty i małe psy. Mogą być jednak przyciągane do miejsc, w których znajdują się wolno żyjące zwierzęta domowe. Aby zapobiec potencjalnym konfliktom, trzymaj zwierzęta towarzyszące w domach, szczególnie od zmierzchu do świtu.
Najlepiej też nie karmić kotów i psów na zewnątrz, ale jeśli nie masz wyboru, zbieraj miski z jedzeniem i wodą, a także resztki i rozsypane jedzenie, jak tylko twoje zwierzęta skończą jeść. Nie zostawiaj misek ani resztek jedzenia na zewnątrz na noc.
.
