Maglemosian
Poziom zintensyfikowanych kultur zbieracko-żywieniowych wczesnego holocenu w Starym Świecie jest najlepiej znany z północno-zachodniej Europy i to właśnie w odniesieniu do tego obszaru termin mezolit ma największe zastosowanie do określania śladów archeologicznych. Klasyczny przykład takich śladów pochodzi ze stanowiska bagiennego Maglemose w Danii, choć porównywalne materiały można znaleźć od Anglii po wschodnie kraje bałtyckie. Torfowiska te w czasach mezolitu były prawdopodobnie mniej lub bardziej bagnistymi jeziorami. Około 6000 lat p.n.e., kiedy to nastąpił rozkwit kultury maglemoskiej, znaleziono ślady chat z podłogami pokrytymi korą. Pojawiły się krzemienne siekiery do ścinania drzew i imadła do obróbki drewna, a także wiele mniejszych narzędzi krzemiennych, w tym duża liczba mikrolitycznych skal. Były one montowane jako punkty lub zadziory w strzałach i harpunach, a także wykorzystywane w innych złożonych narzędziach. Istniały narzędzia i dłuta z poroża lub kości, a także igły i szpilki, haczyki na ryby, harpuny i kilkuramienne włócznie na ryby. Pojawiły się też większe narzędzia, wykonane z kamienia (np. główki maczug). Narzędzia drewniane również przetrwały dzięki niezwykle korzystnym właściwościom konserwującym torfowisk; odkryto łuki, trzonki strzał, rękojeści siekier, wiosła, a nawet czółno kajaka. Z włókien kory robiono siatki na ryby. Istnieją dobre dowody na to, że stanowiska maglemoskie były zamieszkiwane tylko sezonowo. Z powodzeniem polowano na jelenie, łowiono ryby i ptactwo wodne, wydaje się też możliwe, że wykorzystywano kilka odmian roślin bagiennych. W Star Carr, w północnej Anglii, istnieją przesłanki, że cztery lub pięć chat istniały w osadzie, z populacją około 25 osób.
Ten opis Maglemosian musi wystarczyć, aby reprezentować znaczną różnorodność europejskich przejawów poziomu zintensyfikowanego zbierania żywności post-Pleistocen. Katalogi przemysłu Azilian i Tardenoisian zachodniej Europie, Ahrensburgian północnych Niemczech, Asturian Hiszpanii, itp., każdy z nich różni się w szczegółach, ale wszystkie będą wskazywać na ten sam ogólny kierunek, jeśli chodzi o interpretacji kulturowo-historycznej.
.
