To skomplikowane pytanie, ponieważ chociaż badacze wyhodowali sadzonki świerka na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, nie wyhodowali pełnowymiarowych drzew. Wykorzystując wiedzę o tym, jak drzewa działają na Ziemi, naukowcy mogą zgadywać, co się stanie, gdy będą hodowane w przestrzeni kosmicznej.
Najwyższymi drzewami na Ziemi są gigantyczne sekwoje, które mają około 300 do 400 stóp wysokości. Grawitacja jest głównym powodem, dla którego te drzewa nie są wyższe niż to.
Dla drzewa, aby uzyskać tak masywnie wysokie, musi być silne. Wysokość drzewa jest również ograniczona, ponieważ drzewa muszą czerpać wodę z ziemi aż do ich liści. Ponieważ woda jest ciągnięta w górę przez roślinę, w pewnym momencie słup wody staje się tak długi, że pęknie z powodu grawitacji.
W kosmosie ten problem nie istnieje. Bez grawitacji, rośliny rosnące na stacji kosmicznej rosną długie i cienkie, i nie muszą układać dużo tkanki podtrzymującej. Rośliny mogą łatwiej pobierać wodę – ponieważ nie ma grawitacji ciągnącej za słup wody – i stają się duże bez ważenia czegokolwiek.
W teorii drzewo mogłoby stać się masywnie wysokie w przestrzeni, ale nadal istnieją praktyczne ograniczenia. Drzewo musiałoby nadal mieścić się wewnątrz stacji kosmicznej, więc jest mało prawdopodobne, że ludzie kiedykolwiek będą uprawiać gigantyczne sekwoje w kosmosie.
Czy drzewa mogłyby być uprawiane w glebie na Księżycu lub Marsie? Być może. Minerały w glebie na Księżycu i Marsie nie mają odpowiedniego składu do uprawy roślin. Ale jest to możliwe, a zmniejszona grawitacja prawdopodobnie sprawiłaby, że rosłyby one o wiele wyższe.
Rośliny używają również grawitacji do kierowania swoim wzrostem. Klasycznie, pędy rosną w górę, a korzenie rosną w dół. Zabierz grawitację jako wskazówkę, gdzie umieścić korzenie, i masz jeden zestaw zdezorientowanych roślin.
Teraz naukowcy na stacji kosmicznej próbują dowiedzieć się, jak długo trwa wzrost pokolenia roślin w kosmosie, czy drzewo rośnie tak jak na Ziemi, i wiele innych pytań.
.
