Highlander

Image supplied by Animal Photography

Highlanders, ook wel eens bekend als de Highland Lynx, kunnen zowel kortharig als langharig zijn en de naam verwijst naar de intentie om een huiskat te creëren met een krachtige “grote kat”. Hij heeft gekrulde pluimoren, een korte gekrulde staart en vaak polydactyle poten.

Gezondheid en welzijn van katten met gevouwen of gekrulde oren

Er zijn verschillende kattenrassen met oren die niet op de normale manier overeind staan – sommige vouwen naar beneden en sommige krullen naar achteren. De meest bekende is de Scottish Fold kat, waar de Scottish Fold genmutatie het kraakbeen nadelig beïnvloedt, wat het duidelijkst te zien is aan het plooien van het oorkraakbeen (klik hier voor meer informatie). Het kraakbeendefect tast echter zowel hun gewrichten als het oorkraakbeen aan en de vouwen kunnen hun hele leven lijden aan ernstige en pijnlijke degeneratieve gewrichtsaandoeningen. Naarmate de ziekte voortschrijdt, worden de gewrichten stijver, vergroeien de botten en wordt bewegen moeilijker en uiterst pijnlijk. Gevouwen of gekrulde oren kunnen het ook moeilijk maken voor de kat om zijn oren schoon te maken, dus eigenaren moeten soms oorsmeer of vuil uit het oor verwijderen om ongemak en infectie te helpen voorkomen.

We hebben niet genoeg informatie om te weten of genmutaties die leiden tot gekrulde (in plaats van de gevouwen) oren soortgelijke problemen veroorzaken in het kraakbeen op andere plaatsen (zoals gewrichten), maar er zijn opmerkingen van fokkers van deze katten dat de oren kwetsbaar zijn en gemakkelijk beschadigd kunnen worden bij het hanteren en er is anekdotische vermelding van vernauwde gehoorgangen.

Gezondheid en welzijn van katten met een verkorte staart

Er is altijd een grote zorg dat het ontbreken van, of een verkorte, staart wordt veroorzaakt door een erfelijke misvorming van het uiteinde van de wervelkolom – vergelijkbaar met de Manx kat. Er zijn verschillende rassen met korte staarten (stompstaarten), die veroorzaakt kunnen zijn door verschillende genetische mutaties. Het ontbreken van een staart bij de Manxkat is het gevolg van een genetische mutatie die een ernstige ziekte veroorzaakt. De echte (of “rumpy”) Manx heeft slechts een kleine holte waar de staart zou hebben gezeten, hoewel er ook katten met reststaarten (stompjes) worden geboren. Het defecte gen dat verantwoordelijk is voor het verlies van de staart, tast ook andere delen van de wervelkolom aan en kan ernstige spinale en/of neurologische problemen veroorzaken. Wanneer twee Manxen zonder staart met elkaar paren, kunnen de afwijkingen zo ernstig zijn dat veel van de nakomelingen dood geboren worden of kort na de geboorte sterven.

Dezelfde problemen komen voor bij ten minste enkele andere rassen met korte staarten, hoewel er vaak niet veel informatie over deze andere rassen is. Met een potentieel risico op ernstiger problemen, en het ontbreken van een normale staart, rijst echter de vraag of er rassen moeten bestaan die op dergelijke misvormingen zijn aangewezen. Zelfs zonder verdere problemen moet men zich afvragen of het opzettelijk fokken van katten zonder normale staart gerechtvaardigd is en ooit in het belang van de kat kan zijn.

Gezondheids- en welzijnsproblemen – andere

Polydactyle voeten worden gewoonlijk niet aangemoedigd, omdat de extra tenen problemen kunnen veroorzaken.

Dit is weer een kat die is samengesteld door gebruik te maken van katten met genetische misvormingen. Waar er potentieel is voor schade of welzijnsproblemen, moeten we het maken van rassen vermijden.

Belangrijk

We hebben de informatie over erfelijke aandoeningen beperkt tot die aandoeningen waarvan bekend en bewezen is dat ze binnen een ras voorkomen. Voor veel fokkers en veel aandoeningen kan op dit moment onvoldoende informatie beschikbaar zijn om te weten of een bepaald ras noodzakelijkerwijs vrij is van een bepaalde aandoening.

In het algemeen gebruiken rashonden een veel kleinere genenpool voor het fokken dan huiskatten en hebben daarom een hoger risico op het ontwikkelen van erfelijke aandoeningen. Bovendien, een aantal ‘nieuwere’ rashonden zijn afgeleid van paringen tussen een of meer ‘oudere’ rassen, en in deze situaties bestendiging van erfelijke problemen die werden gezien in oudere rassen is waarschijnlijk binnen de nieuwere rassen.