Al sinds Hippocrates waren artsen gewend naar hart- en longgeluiden te luisteren door hun oren rechtstreeks op de borstkas van de patiënt te plaatsen, een proces dat “onmiddellijke” of directe auscultatie wordt genoemd. Om direct contact met de huid van de patiënt te vermijden, legden de artsen een zakdoek tussen hun oren en de borst van de patiënt. Onmiddellijke auscultatie bleef bestaan tot in het begin van de 19e eeuw, totdat de Franse arts René Théophile-Hyacinthe Laennec de eerste stethoscoop uitvond.
Op een dag in 1816 observeerde Laennec kinderen die met lange holle stokken speelden. De jonge wetenschappers waren geïntrigeerd door de manier waarop een speld waarmee de stok aan het ene uiteinde werd bekrast, het geluid naar het andere uiteinde overbracht en versterkte. Bij een volgend patiëntenbezoek moest Laennec luisteren naar de borstkas van een zwaarlijvige jonge vrouw. In plaats van zijn oor op de boezem van de patiënte te leggen, herinnerde hij zich zijn observaties van de spelende kinderen en in plaats daarvan rolde hij verschillende vellen papier tot een cilinder en gebruikte deze om de borstkas van zijn patiënte te ausculteren. Hij was verbaasd over wat hij hoorde:
Ik rolde een katern papier tot een soort cilinder en legde het ene eind ervan op de streek van het hart en het andere op mijn oor, en was niet weinig verbaasd en verheugd te merken dat ik daardoor de werking van het hart kon waarnemen op een manier die veel duidelijker en helderder was dan ik ooit had kunnen doen door mijn oor direct te gebruiken.
-René Laennec, De l’Auscultation Médiate
Laennec was een scherp waarnemer en gebruikte zijn uitvinding om de wetenschap van de medische auscultatie uit te breiden door zijn waarnemingen te correleren met autopsiebevindingen. Hij was de eerste die rales, rhonchi, crepitance, en egophany beschreef. Zijn uitvinding werd al 2 jaar na de introductie gunstig beoordeeld in de New England Journal of Medicine, en uiteindelijk accepteerden de meeste artsen Laennec’s uitvinding. Na de publicatie van zijn waarnemingen in 1819 werd hij tamelijk beroemd en uiteindelijk werd hij in 1822 voorzitter van het college van Frankrijk en in 1823 hoogleraar in de geneeskunde. Het was de neef van Laennec die de stethoscoop gebruikte om de diagnose tuberculose bij zijn oom te stellen, wat de dood van Laennec veroorzaakte in 1826 op 45-jarige leeftijd, slechts 10 jaar na zijn ontdekking.
In de loop der jaren verfijnden innovatieve artsen de originele stethoscoop van Laennec verder.
In 1852 produceerde George Cammann de eerste binaurale (twee-oorige) stethoscoop, die bijna een halve eeuw lang het standaardapparaat werd dat door artsen werd gebruikt. Cammanns stethoscoop was gemaakt met een ebbenhouten borststuk en flexibele slangen gemaakt van spiralen van draad bedekt met lagen zijde gedoopt in elastische gom. De oortips waren van ivoor. In 1894 introduceerde Robert Bowles de eerste op een diafragma gebaseerde stethoscoop, en in de jaren 1940 introduceerden Drs. Sprague en Rappaport het tweezijdige borststuk van de stethoscoop met een diafragma en een bel om de auscultatie van geluiden van verschillende frequenties te verbeteren. Hoewel het Sprague-Rappaport ontwerp zeer populair was, hadden de meeste artsen een hekel aan de interferentie die door het ontwerp met twee buizen werd veroorzaakt. In de jaren 1960 herontwierp David Littmann, een cardioloog en professor aan de Harvard Medical School, de stethoscoop met een enkele buis die 2 interne kanalen had en verfijnde verder de akoestiek van het apparaat.
In de jaren negentig produceerden verschillende bedrijven “elektronische” stethoscopen die de mogelijkheid hadden om omgevingsgeluiden uit te filteren en auscultated hart- en longgeluiden te versterken, en in de afgelopen 2 decennia zijn deze steeds populairder geworden onder medische zorgverleners. Vorig jaar bracht 3M-Littmann een nieuwe stethoscoop uit met Bluetooth-mogelijkheid die auscultated hartgeluiden naar een computer verzendt voor software-analyse, waardoor een nieuw tijdperk begon waarin artsen computerondersteunde auscultatie en digitale stethoscopie kunnen gebruiken om de patiëntenzorg te verbeteren.
Het begon allemaal met een Franse arts die het voordeel van kinderspel leerde.
Ouwe concepten, nieuwe technologie
