Voorbij rood versus blauw: De politieke typologie

Overzicht

De economie heeft het nog steeds moeilijk en het land is betrokken bij meerdere militaire operaties in het buitenland, waardoor de politieke stemming onder het publiek verdeeld is. In deze omgeving zijn veel politieke opvattingen aan beide uiteinden van het ideologische spectrum doctrinairder geworden, een polarisatie die de huidige sfeer in Washington weerspiegelt.

Tegzelfdertijd kiezen steeds meer Amerikanen ervoor zich met geen van beide politieke partijen te identificeren, en het midden van het politieke spectrum wordt steeds diverser. In plaats van gematigd te zijn, hebben veel van deze onafhankelijken zeer sterke ideologische standpunten over zaken als de rol van de overheid, immigratie, het milieu en sociale kwesties. Maar zij combineren deze standpunten op manieren die de liberale of conservatieve orthodoxie tarten.

Voor politieke leiders in beide partijen is de uitdaging er niet alleen een van het sussen van ideologische en gematigde “vleugels” binnen hun coalities, maar eerder het bijeenhouden van opmerkelijk ongelijksoortige groepen, van wie velen het sterk oneens zijn met kernprincipes die het politieke karakter van elke partij in de afgelopen jaren hebben gedefinieerd.

De meest zichtbare verschuiving in het politieke landschap sinds de vorige politieke typologie van Pew Research begin 2005 is de opkomst van één blok van over de hele linie conservatieven. De lang bestaande scheidslijn tussen economische, pro-business conservatieven en sociaal conservatieven is vervaagd. Vandaag de dag nemen standvastige conservatieven extreem conservatieve standpunten in over bijna alle kwesties – over de omvang en de rol van de overheid, over economie, buitenlands beleid, sociale kwesties en morele kwesties. De meesten zijn het eens met de Tea Party en nog meer keuren de prestaties van Barack Obama ten zeerste af. Een tweede kerngroep van Republikeinen – Main Street Republikeinen – is ook conservatief, maar minder consistent.

Aan de linkerkant staan de standpunten van de Solid Liberals over vrijwel elk onderwerp lijnrecht tegenover die van de Staunch Conservatives. Terwijl de Solid Liberals overwegend blank zijn, vormen minderheden een groter deel van de New Coalition Democrats – die bijna evenveel blanken, Afro-Amerikanen en Hispanics omvatten – en de Hard-Pressed Democrats, die voor ongeveer een derde uit Afro-Amerikanen bestaan. In tegenstelling tot de solide liberalen zijn deze laatste twee groepen zeer religieus en sociaal conservatief. Nieuwe Coalitie Democraten onderscheiden zich door hun opgewekte houding tegenover economische moeilijkheden.

Independenten hebben een bepalende rol gespeeld in de laatste drie nationale verkiezingen. Maar de drie groepen in het midden van de politieke typologie hebben heel weinig gemeen, afgezien van het feit dat zij partijdige etiketten vermijden. Libertariërs en postmodernen zijn grotendeels blank, goed opgeleid en welgesteld. Ze hebben ook een relatief seculiere kijk op sommige sociale kwesties, waaronder homoseksualiteit en abortus. Maar Republikeins georiënteerde Libertariërs zijn veel kritischer ten opzichte van de overheid, minder voorstander van milieuregelgeving en meer voorstander van het bedrijfsleven dan Post-Moderns, van wie de meesten Democratisch zijn.

Disaffecteds, de andere belangrijke groep onafhankelijken, hebben financiële stress en zijn cynisch over politiek. De meesten neigen naar de Republikeinse Partij, hoewel zij van de Republikeinse kerngroepen verschillen in hun steun voor meer overheidssteun aan de armen. Een andere groep in het midden, de omstanders, verblijft grotendeels aan de politieke zijlijn en is voor het grootste deel niet opgenomen in deze analyse.

Dit zijn de belangrijkste bevindingen van de politieke typologie-studie van het Pew Research Center for the People & the Press, die Amerikanen sorteert in samenhangende groepen op basis van waarden, politieke overtuigingen en partijlidmaatschap. De nieuwe studie is gebaseerd op twee enquêtes met een gecombineerde steekproef van 3.029 volwassenen, uitgevoerd 22 feb. – 14 feb. 14 februari 2011 en een kleinere callback-enquête uitgevoerd op 7-10 april 2011 met 1.432 van dezelfde respondenten.

Dit is de vijfde typologie die door het Pew Research Center is gemaakt sinds 1987. Veel van de groepen die in de huidige analyse worden geïdentificeerd, zijn vergelijkbaar met die in eerdere typologieën, wat het blijvende belang van een aantal belangrijke overtuigingen en waarden weerspiegelt. Maar er zijn ook een aantal cruciale verschillen.

De nieuwe groeperingen onderstrepen de substantiële politieke veranderingen die hebben plaatsgevonden sinds het voorjaar van 2005, toen de vorige typologie werd uitgebracht. Vandaag zijn er twee Republikeinse kerngroepen, vergeleken met drie in 2005, wat tot op zekere hoogte een daling in de partijlidmaatschap van de Republikeinen weerspiegelt. De Democraten hebben echter niet gewonnen aan partijidentificatie. Integendeel, het percentage onafhankelijken is sterk gestegen – van 30% in 2005 tot 37% nu. Vandaag zijn er drie verschillende groepen van onafhankelijken, vergeleken met twee in 2005.

Hoewel de Republikeinen de Democraten achter zich laten in partij-identificatie, genieten zij voordelen op andere gebieden: De twee kerngroepen van de Republikeinen zijn demografisch en ideologisch homogener dan de drie kerngroepen van de Democraten. En sociaal-economische verschillen zijn duidelijker aan de linkerzijde: Bijna de helft van de Solid Liberals (49%) heeft een universitair diploma, vergeleken met 27% van de New Coalition Democrats en slechts 13% van de Hard-Pressed Democrats.

De GOP heeft nog steeds een intensiteitsvoordeel, dat een cruciale factor bleek te zijn bij de Republikeinse overwinningen in de tussentijdse verkiezingen van 2010. Bijvoorbeeld, de kerngroepen van de GOP – Strenge Conservatieven en Main Street Republikeinen – uiten sterk negatieve meningen over de gezondheidszorgwetgeving van vorig jaar, terwijl de reacties onder de Democratische groepen meer gemengd zijn. Zelfs Solid Liberals bieden slechts lauwe steun voor de wet – 43% zegt dat het een overwegend positief effect zal hebben op de gezondheidszorg van het land, terwijl iets meer (51%) zegt dat het een gemengd effect zal hebben.

Het handhaven van solide steun onder de GOP-georiënteerde groepen in het midden van de typologie vormt echter een formidabele uitdaging voor Republikeinen. De dwarsliggende Desaffecten benadrukken deze uitdaging. Zij vormden een belangrijk deel van de GOP-coalitie in 2010, maar waren twee jaar eerder matige aanhangers van John McCain.

Net als de kerngroepen van de GOP zien de meeste Onafhankelijken (73%) de overheid als bijna altijd verkwistend en inefficiënt. Tegelijkertijd zegt een solide meerderheid van de ontevredenen (61%) dat de overheid meer moet doen om behoeftige Amerikanen te helpen, zelfs als dat betekent dat ze dieper in de schulden moeten raken.

Libertariërs, de andere Republikeinse groep, zijn in overweldigende meerderheid tegen het uitbreiden van de hulp voor de armen als dat betekent dat de schuld van het land toeneemt. Wat immigratie en homoseksualiteit betreft, verschillen de standpunten van de Libertariërs echter sterk van die van de Republikeinse kerngroepen. Volledig 71% van de Libertariërs vindt dat homoseksualiteit door de samenleving moet worden aanvaard; bijna evenveel standvastige conservatieven (68%) vinden dat homoseksualiteit moet worden ontmoedigd.

Veel van de politieke waarden en houdingen van Post-Moderns, jonge, Democratisch georiënteerde onafhankelijken, passen niet goed bij die van de Democratische kerngroepen. Postmodernen hebben in 2008 massaal op Obama gestemd, maar hun opkomst is afgelopen najaar drastisch gedaald, wat heeft bijgedragen aan de slechte resultaten van de Democraten in de tussentijdse verkiezingen. Vergeleken met de Democratische kerngroepen zijn postmodernen minder voorstander van meer hulp voor behoeftigen en zien ze rassendiscriminatie veel minder vaak als het belangrijkste obstakel voor de vooruitgang van Afro-Amerikanen.

Partisan Dividing Line: Views of Government

De nieuwe typologie vindt een diepe en aanhoudende kloof tussen de twee partijen, evenals verschillen binnen beide partijcoalities. Maar de aard van de partijdeling is in de loop van de tijd substantieel veranderd.

Meer dan in het recente verleden scheiden opvattingen over de overheid Democraten van Republikeinen, en het zijn deze opvattingen die het meest gecorreleerd zijn met politieke voorkeuren in de toekomst naar 2012. In 2005, op het hoogtepunt van de oorlog in Irak en kort na een verkiezing waarin nationale veiligheid een dominant thema was, verschilden de opvattingen over assertiviteit in buitenlandse zaken bijna volledig tussen Democraten en Republikeinen. De verdeeldheid tussen de partijen over de nationale veiligheid blijft bestaan, maar in een tijd waarin het publiek zich meer naar binnen richt, is deze minder uitgesproken.

Net als in de afgelopen jaren vormen opvattingen over het milieu, het bedrijfsleven, immigratie en de uitdagingen waarvoor Afro-Amerikanen zich gesteld zien, belangrijke breuklijnen tussen de partijen, zij het tot op zekere hoogte ook binnen de partijen.

In het algemeen is er veel meer overeenstemming tussen de twee kerngroepen van de Republikeinen dan tussen de drie kerngroepen van de Democraten. Doorgewinterde Conservatieven en Main Street Republikeinen uiten zich zeer kritisch over de prestaties van de overheid en staan beide zeer sceptisch tegenover meer overheidssteun voor de armen als dat betekent dat de schuld toeneemt.

Daarentegen hebben doorgewinterde Conservatieven veel positievere meningen over het bedrijfsleven dan Main Street Republikeinen. Ook de houding ten opzichte van het milieu verdeelt de twee belangrijkste GOP-groepen: 92% van de overtuigde conservatieven vindt dat strengere milieuwetten te veel banen kosten en de economie schaden; slechts 22% van de Main Street Republikeinen is het daarmee eens.

De verschillen tussen de Democratische kerngroepen komen tot uiting in een breder scala van fundamentele politieke waarden. Sociale en morele kwesties verdelen Solid Liberals, die meer seculier zijn, van andere Democratische groepen die veel religieuzer zijn.

Opvattingen over het bedrijfsleven, immigratie en de economische impact van milieuwetten en -regelgeving verdelen de Democratische groepen ook. Zo zegt meer dan de helft van de Democratische Hard-Pressed Democraten (54%) dat strengere milieuwetten en -regels te veel banen kosten en de economie schaden; slechts 22% van de Nieuwe Coalitie-Democraten en 7% van de Solid Liberals delen deze mening.

Race en etniciteit zijn factoren in sommige van de meningsverschillen onder Democraten. Nieuwe Coalitie Democraten, die voor ongeveer een kwart uit Spaanstalige mensen bestaan, hebben een positieve kijk op immigranten. Ruim 70% zegt dat immigranten het land versterken dankzij hun harde werk en talenten.

Democraten in de harde kern – die meestal blank en Afro-Amerikaans zijn – hebben een somber beeld van de bijdragen van immigranten. Slechts 13% zegt dat immigranten het land sterker maken, terwijl 76% zegt dat ze een last zijn omdat ze banen en gezondheidszorg inpikken.

Leeftijd is ook een factor in partijdigheid en politieke waarden. Jongeren zijn talrijker ter linkerzijde, en ouderen ter rechterzijde. Veel jongeren zien zichzelf echter eerder als onafhankelijken dan als Democraten. Postmodernen, op de democratie georiënteerde onafhankelijken, vormen verreweg de jongste groep in de typologie, maar zij wijken vaak af van de traditionele Democratische orthodoxie en zijn geen consequente kiezers.

Ouderen, die de afgelopen jaren steeds vaker Republikeins zijn gaan stemmen, zijn onevenredig vaak te vinden in het blok van de Strenge Conservatieven – 61% is 50 jaar of ouder. En deze groep is zeer politiek geëngageerd; 75% zegt dat ze de overheid en publieke zaken meestal volgen.

Staunch Conservatives omvatten ook verreweg het grootste deel van de Tea Party-aanhangers – 72% van de Staunch Conservatives is het eens met de beweging. De aantrekkingskracht van de Tea Party is groter dan ze groot is. Er is geen andere typologiegroep waarin een meerderheid het eens is met de Tea Party. Afgezien van de conservatieven zijn de libertariërs het meest voorstander van de Tea Party (44%).

Uit de enquête blijkt dat de Tea Party rechts weliswaar aanzwengelt, maar dat de sterke afkeuring van Barack Obama een nog sterkere bindende factor is onder fervente conservatieven. Niet minder dan 84% van de fervente conservatieven keurt Obama’s werkprestaties sterk af en 70% beoordeelt hem persoonlijk als zeer ongunstig. De vurige steun voor Obama aan de linkerzijde kan daar niet tegenop – 64% van de Solid Liberals keurt hem sterk goed, en 45% beoordeelt hem zeer gunstig.

Meer dan twee jaar in functie is Obama’s persoonlijke imago positief, hoewel zijn jobgoedkeuringscijfers gemengd zijn. Toch blijven er twijfels over Obama’s achtergrond en biografie. Meer dan een op de vijf Amerikanen (23%) zegt, ten onrechte, dat Obama buiten de Verenigde Staten is geboren; nog eens 22% weet niet waar Obama is geboren. Bijna de helft van de solide conservatieven (47%) en 35% van de Main Street Republikeinen zeggen dat Obama in een ander land is geboren. Alleen onder de solide liberalen is men het er bijna volledig over eens dat Obama in feite in de Verenigde Staten is geboren (95%). (OPMERKING: De enquête werd gehouden voordat president Obama op 27 april zijn long-form geboortecertificaat vrijgaf).

Andere belangrijke bevindingen

• Meerderheden in de meeste typologiegroepen zeggen dat het land zowel zal moeten bezuinigen als de belastingen zal moeten verhogen om het begrotingstekort te verminderen. Fervente Conservatieven vormen de uitzondering – 59% zegt dat de nadruk alleen moet liggen op het terugdringen van de uitgaven.
• Kerngroepen van de GOP geven grotendeels de voorkeur aan verkozen ambtenaren die bij hun standpunten blijven boven degenen die compromissen sluiten. Solide liberalen geven in overweldigende meerderheid de voorkeur aan ambtenaren die compromissen sluiten, maar de andere twee Democratische groepen doen dat niet.
• Voor solide conservatieven is het nog steeds “Drill, Baby, Drill” – 72% zegt dat de uitbreiding van de exploratie en produktie van olie, kolen en aardgas de belangrijkste prioriteit op energiegebied is. In de meeste andere typologiegroepen is een meerderheid van mening dat het ontwikkelen van alternatieven belangrijker is.
• Republikeinse groepen zeggen dat het Hooggerechtshof uitspraken moet baseren op zijn interpretatie van de Grondwet “zoals oorspronkelijk geschreven.” Democratische groepen vinden dat het Hof zijn uitspraken moet baseren op wat de Grondwet vandaag betekent.
• Main Street Republikeinen en op de GOP georiënteerde Deserteurs zijn veel meer voorstander van een belangrijke rol van de overheid bij het terugdringen van zwaarlijvigheid bij kinderen dan overtuigde Conservatieven of Libertariërs.
• Solid Liberals zijn de enige typologiegroep waarin een meerderheid (54%) democratie belangrijker vindt dan stabiliteit in het Midden-Oosten. Andere groepen zeggen dat stabiele regeringen belangrijker zijn of zijn verdeeld over deze vraag.
• Nieuwe Coalitie Democraten zeggen vaker dan de andere Democratische kerngroepen dat de meeste mensen het kunnen maken als ze bereid zijn hard te werken.
• Meerder Stugge Conservatieven kijken regelmatig naar Fox News dan regelmatig naar CNN, MSNBC en de nachtelijke netwerk nieuwsuitzendingen samen.
• Er zijn weinig punten waarover alle typologiegroepen het eens kunnen zijn, maar cynisme over politici is er een van. Meerderheden in alle acht groepen, evenals omstanders, zeggen dat gekozen functionarissen vrij snel het contact met de mensen verliezen.
• Staunch conservatieven willen in overweldigende meerderheid harder worden met China over economische kwesties. Bij andere typologiegroepen is er veel meer steun voor het opbouwen van sterkere economische betrekkingen met China.
• De geallieerde luchtaanvallen in Libië verdelen Democratische groepen. Solid Liberals en New Coalition Democrats zijn voor de luchtaanvallen, maar ongeveer evenveel Hard-Pressed Democrats zijn voor als tegen de operatie.
• Michelle Obama is populair bij Main Street Republikeinen, evenals bij de meeste andere typologiegroepen. Maar overtuigde conservatieven vinden de first lady ongunstig – en 43% vindt haar zeer ongunstig.

Making the Typology

De typologie van 2011 verdeelt het publiek in acht politiek geëngageerde groepen, samen met een negende groep van minder geëngageerde omstanders. Het is de vijfde typologie in zijn soort, na eerdere studies in 1987, 1994, 1999 en 2005.

Met behulp van een statistische procedure, clusteranalyse genoemd, worden individuen ingedeeld in een van de acht kerngroepen van de typologie op basis van hun positie op negen schalen van sociale en politieke waarden – die elk worden bepaald door antwoorden op twee of drie enquêtevragen – en hun partijidentificatie. Verschillende clusteroplossingen werden geëvalueerd op hun effectiviteit in het produceren van samenhangende groepen die van elkaar verschillen, inhoudelijk betekenisvol zijn en groot genoeg in omvang om analytisch praktisch te zijn. De uiteindelijk gekozen oplossing voor de politieke typologie werd vanuit statistisch oogpunt het sterkst en vanuit inhoudelijk oogpunt het overtuigendst bevonden. Net als bij eerdere typologieën werd een maatstaf van politieke aandacht en stemparticipatie gebruikt om de groep “omstanders”, mensen die grotendeels niet betrokken zijn bij politiek, eruit te halen, alvorens de clusteranalyse uit te voeren.

Voor een meer volledige beschrijving van de methodologie die werd gebruikt om de typologie te creëren, zie Over de politieke typologie. Voor meer informatie over de enquêtemethodologie, zie Over de enquêtes.