Opmerking van de redacteur: Dit bericht verwijst naar onderzoek dat volledig is behandeld op MedPage Today. Voor een andere mening over de Chinese studie, zie The Methods Man blog door F. Perry Wilson, MD.
The Skeptical Cardiologist wees er in 2013 op dat er geen goed bewijs was voor het beperken van cholesterol via de voeding tot 300 mg per dag. Ik verheugde me daarom in 2016, toen deze al lang bestaande voedingsaanbeveling uit de Amerikaanse voedingsrichtlijnen kwam.
Het erkennen dat cholesterol in de voeding niet beperkt hoeft te worden, betekent dat eieren en eidooiers prima zijn.
Egg Whites: A Product of Nutritional Misinformation?
Waarom worden eiwitten dan nog steeds gemaakt en geconsumeerd?
Regelmatig vertellen patiënten me dat ze omeletten met eiwit eten omdat ze geloven dat eigeel niet hartgezond is.
Old, bad nutritional dogma takes a long time to reverse apparently. Tot op de dag van vandaag, bijvoorbeeld, adviseert de National Lipid Association nog steeds om de dagelijkse cholesterolconsumptie te beperken tot <200 mg/dag
Daarom vind ik het nodig om aanvullende nieuwe studies te belichten die eieren verder onteren.
Ter zake zal ik kort twee artikelen bespreken die vorige maand werden gepubliceerd en onder mijn aandacht werden gebracht door vrienden en lezers die op de hoogte zijn van mijn rabiate steun voor het ei.
Article One: The Wonderfully-Acronymed DIABEGG Study
Entitled “Effect of a high-egg diet on cardiometabolic risk factors in people with type 2 diabetes: the Diabetes and Egg (DIABEGG) Study — randomized weight-loss and follow-up phase,” onze eerste studie, gepubliceerd in The American Journal of Clinical Nutrition, werd uitgevoerd in Australië aan de Sydney Medical School. Onderzoekers randomiseerden 128 patiënten met prediabetes of diabetes type 2 (T2D) naar een dieet met veel of weinig eieren:
Tijdens alle fasen van de studie, inclusief de gewichtsverliesfase van 3 maanden, kregen deelnemers die het dieet met veel eieren volgden de instructie om 6 dagen per week 2 eieren per dag bij het ontbijt te eten (12 eieren per week). De deelnemers in de groep met weinig eieren kregen de opdracht <2 eieren per week te eten en de eiwitinname van de groep met veel eieren bij het ontbijt te evenaren met 10 g mager dierlijk eiwit (vlees, kip of vis) of andere eiwitrijke alternatieven, zoals peulvruchten en vetarme zuivelproducten (ook bij het ontbijt). Aanbevolen werd de eieren te koken of te pocheren, maar ze konden ook worden gebakken als een meervoudig onverzadigde bakolie, zoals olijfolie, werd gebruikt. De voorgeschreven diëten waren qua energie en macronutriënten op elkaar afgestemd, zoals eerder gerapporteerd. Aan het eind van 12 maanden hadden beide groepen ongeveer 3 kg aan gewicht verloren.
De onderzoekers maten alles wat ze konden om te kijken naar diabetische en cardiometabolische biomarkers die zouden kunnen wijzen op nadelige effecten van het eten van eieren op het cardiovasculaire systeem, maar ze konden geen verschil vinden tussen de eiereters en de niet-ei eters.
Eierconsumptie had geen nadelige effecten op de volgende factoren die van belang worden geacht bij de ontwikkeling van atherosclerose:
- metingen van systemische en vasculaire ontsteking (hooggevoelig C-reactief proteïne, IL-6, oplosbaar E-selectine)
- oxidatieve stress, het adipokine adiponectine (dat ook insulineresistentie moduleert)
- glycemie (nuchtere plasmaglucose, geglyceerd hemoglobine, en een middellange-termijn maat voor glycemie, 1,5-anhydroglucitol)
De auteurs stelden voor dat voedingsrichtlijnen ophouden zich zorgen te maken over het beperken van eieren.
Article Two: Half A Million Chinese Can’t Be Wrong
In deze observationele studie, gepubliceerd in Heart, werd vastgesteld dat eierconsumptie in een enorme Chinese populatie geassocieerd was met minder beroertes, en belangrijke cardiale gebeurtenissen (MCE):
Vergeleken met niet-consumenten, was dagelijkse eierconsumptie geassocieerd met een lager risico op CVD (HR 0,89, 95% CI 0,87 tot 0,92). Overeenkomstige multivariabel-gecorrigeerde HR’s (95% CI) voor IHD, MCE, hemorragische beroerte, en ischemische beroerte waren respectievelijk 0,88 (0,84 tot 0,93), 0,86 (0,76 tot 0,97), 0,74 (0,67 tot 0,82) en 0,90 (0,85 tot 0,95). Er waren significante dosis-respons relaties van eierconsumptie met morbiditeit van alle CVD eindpunten (P voor lineaire trend <0.05). Dagelijkse consumenten hadden ook een 18% lager risico op overlijden aan een CVD en een 28% lager risico op overlijden aan een hemorragische beroerte in vergelijking met niet-consumenten.
Het lagere risico op overlijden aan een beroerte en hart- en vaatziekten bij eiereters bleef bestaan nadat rekening was gehouden met bekende CVD-risicofactoren.
(En ja, ik ben het ermee eens dat dit een observationele studie is, die we met enorme korrels zout en peper moeten nemen).
Zijn Eiwitten de magere melk zwendel van de eierindustrie?
Ik heb geschreven over de zwendel dat magere melk is, maar het komt mij voor dat de consumptie van eiwit even onzinnig is.
Wat gebeurt er met de wonderbaarlijk voedzame dooier van het ei wanneer het brutaal wordt gescheiden van zijn wit? Het wordt in een bakje gedaan en verkocht als vloeibaar eigeel. Producenten van mayonaise zijn grote afnemers van vloeibaar eigeel.
Dus, net als melkveehouders die hun omzet verdubbelen door magere melk en het zuivelvet apart te verkopen, zijn eierproducenten waarschijnlijk blij dat Amerikanen eiwit consumeren, waardoor ze twee producten uit één ei kunnen halen.
Zoals ik al eerder schreef, niet iedereen is een eierliefhebber en dat vind ik prima. Er is geen bewijs dat je ze moet eten. Je zou er tegen kunnen voelen zoals Alfred Hitchcock, die geciteerd werd als zeggend: “Ik ben bang voor eieren — erger dan bang; ze brengen me in opstand. Dat witte ronde ding zonder gaatjes… heb je ooit iets gezien dat meer weerzin wekt dan een eierdooier die breekt en zijn gele vloeistof morst? Bloed is vrolijk, rood. Maar eigeel is geel, weerzinwekkend. Ik heb het nog nooit geproefd.”
Voor degenen die geel niet weerzinwekkend vinden, heeft het vermijden van eigeel echter geen nutritionele zin.
Anthony Pearson, MD, is een privé-praktijk niet-invasieve cardioloog en medisch directeur van echocardiografie in St. Luke’s Hospital in St. Louis. Louis. Hij blogt over voeding, harttesten, kwakzalverij en andere sceptische zaken op The Skeptical Cardiologist, waar een versie van dit bericht voor het eerst verscheen.
