PerformingEdit
Muzyk wykonuje pełny wdech i zaczyna wydychać i dmuchać. Kiedy płuca są prawie puste, ostatnia objętość powietrza jest wdmuchiwana do ust, a policzki są nadmuchiwane częścią tego powietrza. Następnie, wciąż wydmuchując tę ostatnią porcję powietrza przez ściśnięcie policzków, muzyk musi bardzo szybko napełnić płuca wdechem przez nos, zanim zabraknie mu powietrza w ustach. Jeśli zostanie to wykonane poprawnie, w momencie gdy powietrze w ustach jest już prawie wyczerpane, muzyk może zacząć wydychać powietrze z płuc jeszcze raz, gotowy do powtórzenia procesu. Zasadniczo, oddychanie okrężne wypełnia lukę między wydechami z powietrzem przechowywanym w policzkach, dodatkową rezerwą powietrza do zabawy podczas wkradania się do oddechu przez nos.
LearningEdit
Zazwyczaj pierwszą trudnością jest wdech przez nos podczas wydmuchiwania powietrza przechowywanego w policzkach. Dla niektórych może to być duża przeszkoda, dla innych nie stanowi to żadnego problemu. Technika ta może być ćwiczona poprzez trzymanie palca przed cienkim strumieniem powietrza z ust i słuchanie dźwięku wiatru.
Kolejną trudnością jest przełączanie się pomiędzy powietrzem z policzków a powietrzem z płuc bez niepożądanego i niekontrolowanego wstrząsu w ciśnieniu powietrza; osiąga się to poprzez uczenie się używania policzków i gardła jako systemu amortyzatorów. Bardzo prostą metodą, dzięki której można to przećwiczyć, jest użycie cienkiej słomki do dmuchania na powierzchnię kubka z wodą tuż nad poziomem wody i obserwowanie wgłębienia, które strumień powietrza tworzy na powierzchni wody. Celem jest ciągłe dmuchanie i przełączanie pomiędzy powietrzem z policzka i powietrzem z płuc bez żadnej zmiany w głębokości tej depresji, rowka lub dziury na powierzchni wody.
Tradycyjna metoda nauki w grupach zurna polega na tym, że jeden starszy gracz prowadzi jako kurant zurna i prosi młodszych graczy o utrzymanie niezmiennego „tonu dronowego”. Profesjonalne grupy zurna mogą grać non stop tak długo, jak długo trwa impreza, a ton dronowy może być utrzymywany przez cały wieczór. Jest to możliwe dzięki dyskowi, o który warga może się oprzeć, ponieważ w przeciwnym razie mięśnie warg, które stawiają opór ciśnieniu powietrza, najpierw się męczą.
