Aczkolwiek istnieją różnice w stopniu, w jakim różne autorytety głośno potępiają lub zakazują używania tytoniu, alkoholu i narkotyków zmieniających stan umysłu, autor dokładnie przedstawia konsensus opinii wśród badaczy prawa żydowskiego. Świadczą o tym noty źródłowe, które znajdują się w książce, z której pochodzi ten fragment. Przedrukowano za zgodą autora z książki Jewish Living: A Guide to Contemporary Reform Practice, wydanej przez UAHC Press (Union of American Hebrew Congregations), 2001.
Palenie
W pewnym okresie palenie tytoniu było powszechnie uważane za nieszkodliwą, a nawet wartościową przyjemność. Wielu uważało, że tytoń jest zdrową substancją, wspomagającą krążenie krwi, trawienie i tym podobne. Wielu rabinów podzielało tę opinię, pisząc pochwały korzyści, jakie tytoń przynosi ludzkiemu zdrowiu. Niektórzy zastanawiali się nawet, czy powinno się odmawiać błogosławieństwo za palenie, skoro przyjemność z niego płynąca przypominała przyjemność jedzenia, picia lub wąchania zapachów.
Dzisiaj dowody naukowe dotyczące niebezpieczeństw związanych z paleniem są akceptowane na całym świecie i nie ma już żadnych uzasadnionych wątpliwości, że tytoń powoduje choroby i śmierć. Odzwierciedlając tę zmianę, opinia rabiniczna potępia teraz palenie jako zagrożenie dla ludzkiego życia i zdrowia. Tak jak judaizm zabrania nam niepotrzebnie narażać nasze życie i traktować nasze ciała z lekkomyślnym brakiem szacunku, tak samo zabrania nam palenia. Ci, którzy palą, mają moralny obowiązek zrobić wszystko, co w ich mocy, by przestać palić. Złe jest również zachęcanie palaczy do nałogu poprzez kupowanie dla nich tytoniu lub oferowanie im ognia. Synagogi i inne instytucje żydowskie powinny zakazać palenia na swoim terenie.
Alkohol
Judaizm nie potępia używania, z umiarem, napojów alkoholowych. Wręcz przeciwnie: Biblia wychwala wino jako substancję, która „raduje serce człowieka” (Ps 104, 15). Wino zawsze odgrywało wyraźnie centralną rolę w żydowskiej kulturze religijnej. Świadczy o tym fakt, że tradycja nakazuje odmawianie specjalnych błogosławieństw przed i po jego spożyciu, podobnie jak w przypadku chleba. Użycie wina jest wymagane w takich praktykach rytualnych, jak Kidusz, „cztery kielichy” podczas sederu paschalnego, a także podczas celebracji ślubów i brit milah . Inne środki odurzające mogą służyć zamiast wina pod pewnymi warunkami w niektórych (ale nie wszystkich) z tych ustawień.
W tym samym czasie, jednak, musimy traktować napoje alkoholowe z najwyższą ostrożnością, ponieważ mogą one być źródłem bólu, jak i radości. Wino może służyć jako ważny element w naszym rytuale, ale w żadnym wypadku nie jest niezbędne; osoba, która z powodów medycznych nie może pić wina lub likieru, może zastąpić je nietoksycznymi środkami do celów rytualnych, w tym do Sederu Paschalnego. Mówi się nam, abyśmy wystrzegali się „wina, gdy jest czerwone”, ponieważ kolor i gładkość ukrywają rzeczywistość, że „w końcu kąsa jak wąż” i wypacza działanie ludzkiego umysłu (Prz 23:31-32).
Tradycja, która ceni jasne myślenie i odpowiedzialne postępowanie, nie może nie postrzegać pijaństwa jako zła. Szikur, pijak, może być obiektem wielu żartów, ale jest on w istotny sposób odseparowany od społeczności: nie może pełnić funkcji religijnych, prawnych czy politycznych, a nawet zabrania mu się modlić, dopóki nie wytrzeźwieje. Wyraźną implikacją tych źródeł jest to, że jeśli zdecydujemy się na używanie alkoholu, musimy ściśle kontrolować jego spożycie.
Po raz kolejny przypomina się nam, że judaizm obarcza nas odpowiedzialnością za nietraktowanie naszego zdrowia z troską i szacunkiem. Ten punkt jest szczególnie naglący, jeśli weźmiemy pod uwagę naszą świadomość niszczycielskiej natury alkoholizmu, choroby, z której nasi przodkowie zdawali sobie sprawę tylko w niewielkim stopniu. Koszty alkoholizmu, mierzone osobistym i społecznym spustoszeniem, jakie pozostawia po sobie, wymagają, abyśmy stawili czoła tej chorobie otwarcie i bezpośrednio, robiąc wszystko, co w naszej mocy jako wspólnoty, dla tych, którzy przychodzą do nas w walce o wyzdrowienie.
Grupy dwunastu kroków
Jednym z najbardziej skutecznych programów wyzdrowienia z alkoholizmu jest metoda „dwunastu kroków”, zapoczątkowana przez Anonimowych Alkoholików i wykorzystywana również w walce z naszymi uzależnieniami. To podejście uratowało niezliczone życia i dlatego musi być uważane za błogosławieństwo
Jednakże zdarza się, że spotkania organizacji „dwunastu kroków” często obejmują chrześcijańskie praktyki religijne, takie jak odmawianie „Modlitwy Pańskiej”. Rodzi to poważną trudność dla Żyda, ponieważ integralność naszej własnej tożsamości religijnej wymaga, abyśmy powstrzymali się od przyjmowania rytuałów i praktyk liturgicznych, które stały się związane z innymi wyznaniami. Żydowski członek grupy „dwunastokrokowej” mógłby albo stać w pełnej szacunku ciszy podczas modlitwy, albo recytować odpowiedni substytut, taki jak Psalm 23. Jesteśmy szczególnie wdzięczni tym w naszej społeczności, którzy pracują nad włączeniem spostrzeżeń metody „dwunastu kroków” do żydowskiej społeczności i środowiska duchowego.
Narkotyki
To samo napomnienie odnosi się do innych substancji uzależniających i zmieniających umysł. Tradycja, jak widzieliśmy, zezwala na używanie narkotyków tak długo, jak długo robimy to w uzasadnionym celu medycznym. Możemy podawać nawet najpotężniejsze chemikalia, pod warunkiem, że: celem jest zwalczanie choroby lub kontrola bólu; że chemikalia są przepisywane przez lekarzy zgodnie z protokołami ustanowionymi i zaakceptowanymi przez profesję medyczną i przez prawo; oraz że leki są przyjmowane pod starannym nadzorem wykwalifikowanego personelu medycznego.
Poza tymi ścisłymi ograniczeniami, przyjmowanie narkotyków jest zabronione, ponieważ są one szkodliwe dla zdrowia fizycznego lub psychicznego. Judaizm nie toleruje używania narkotyków w celach rekreacyjnych, ani nie uznaje żadnej wartości religijnej wynikającej z „poszerzania świadomości” za pomocą środków chemicznych. Należy unikać tych substancji, a my powinniśmy zrobić wszystko, aby osoby uzależnione od nich otrzymały pomoc potrzebną do zerwania z tym uzależnieniem.
