Urodzony w Los Angeles w Kalifornii, Robby Krieger został przekonany przez koncert Chucka Berry’ego, aby spróbować muzyki rockowej, co spowodowało, że gitarzysta zamienił swoją gitarę klasyczną na Gibsona SG, instrument, który w końcu stał się jego instrumentem popisowym. Studiując fizykę i muzykę indiańską na UCLA, Krieger grał w zespołach z przyjaciółmi, aż w końcu wpadł na perkusistę, którego poznał kilka lat wcześniej, Johna Densmore’a. Obaj zaczęli razem grać bluesa, podczas gdy zainteresowanie Kriegera muzyką i kulturą Indii nadal rosło, a on sam zaczął grać na sitarze (studiując w Kinnara School, założonej przez Raviego Shankara) i uczęszczać na zajęcia medytacyjne. To właśnie na jednej z takich lekcji medytacji Krieger poznał klawiszowca Raya Manzarka. Manzarek w końcu przekonał Kriegera do przyjazdu na próbę z poetą/piosenkarzem, z którym pracował, Jimem Morrisonem. Ich pierwsza próba podobno zaowocowała napisaniem utworu „Moonlight Drive”, co doprowadziło do narodzin The Doors.
Szybko zdobywając sławę w L.A. dzięki swoim nieprzewidywalnym występom na żywo, The Doors zostali podpisani z Elektra Records i wydali swój debiutancki album, The Doors, w 1967 roku. Album ten stał się jednym z klasyków rocka wszech czasów, ponieważ to właśnie z niego pochodzi wielki przebój „Light My Fire”, utwór napisany w całości przez Kriegera. Kolejne studyjne wydawnictwa – „Strange Days” z 1967 roku, „Waiting for the Sun” z 1968 roku i „The Soft Parade” z 1969 roku – zawierały kilka klasycznych utworów, a u progu lat 70-tych zespół wydał parę mocnych wydawnictw – „Morrison Hotel” z 1970 roku i „L.A. Woman” z 1971 roku. Po przedwczesnym odejściu Morrisona, Doorsi próbowali kontynuować działalność, co zaowocowało dwoma słabymi albumami, 1971′ Other Voices i 1972′ Full Circle, po czym zakończyli działalność.
